آیه ۶ - سوره ماعون

آیه الَّذينَ هُمْ يُراؤُنَ [6]

همان كساني كه ريا مي كنند

۱
(ماعون/ ۶)

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- الَّذینَ هُمْ یُراؤُنَ فِیمَا یَفْعَلُونَ.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- الَّذِینَ هُمْ یُرَاؤُونَ در آنچه انجام میدهند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۰۲
القمی، ج۲، ص۴۴۴/ نورالثقلین
۲
(ماعون/ ۶)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إعْلَمُوا أَنَّ صَالِحِی عَدُوِّکُمْ یُرَائِی بَعْضُهُمْ بَعْضاً لَکِنَّ اللَّهَ لَا یُوَفِّقُهُمْ وَ لَا یَقْبَلُ إِلَّا مَا کَانَ لَهُ خَالِصاً.

امام علی (علیه السلام)- بدانید دشمنان خوب شما ریاکارند. نسبت به هم ولی خداوند به آن‌ها توفیق نمی‌دهد و قبول نمی‌کند مگر عملی را که خالص باشد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۰۲
وسایل الشیعهًْ، ج۴، ص۱۱۳/ مستدرک الوسایل، ج۳، ص۴۳/ بحارالأنوار، ج۸۰، ص۱۳/ بحارالأنوار، ج۱۰، ص۱۰۰/ الخصال، ج۲، ص۶۲۰/ البرهان/ تحف العقول، ص۱۱۰/ نورالثقلین
۳
(ماعون/ ۶)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- یُرِیدُ الْمُنَافِقِینَ الَّذِینَ لَا یَرْجُونَ لَهَا ثَوَاباً إِنْ صَلُّوا وَ لَا یَخَافُونَ عَلَیْهَا عِقَاباً إِنْ تَرَکُوا، فَهُمْ عَنْهَا غَافِلُونَ حَتَّی یَذْهَبَ وَقْتُهَا، فَإِذَا کَانُوا مَعَ الْمُؤْمِنِینَ صَلَّوْهَا رِیَاءً وَ إِذَا لَمْ یَکُونُوا مَعَهُمْ لَمْ یُصَلُّوا، وَ هُوَ قَوْلُهُ: الَّذِینَ هُمْ یُراؤُن.

امام علی (علیه السلام)- گفته شده [خداوند] منافقان را اراده کرده است همان‌ها که اگر نماز را به‌جا آورند، امیدی به ثواب آن ندارند و اگر آن را ترک کنند، از هیچ عقاب و عذابی به خاطر نماز نمی‌ترسند. آن‌ها (منافقان) از نماز غافلند تا اینکه وقت آن به پایان می‌رسد. هرگاه با مومنان باشند آن را برای ریا انجام می‌دهند و هرگاه با مؤمنان همراه نباشند، نماز نمی‌خوانند و این همان قول خداوند است: الَّذینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ الَّذینَ هُمْ یُراؤُنَ.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۰۲
بحارالأنوار، ج۸۰، ص۶
۴
(ماعون/ ۶)

الصّادق (علیه السلام)- یُجَاءُ بِعَبْدٍ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ قَدْ صَلَّی فَیَقُولُ یَا رَبِّ صَلَّیْتُ ابْتِغَاءَ وَجْهِکَ فَیُقَالُ لَهُ إِنَّکَ صَلَّیْتَ لِیُقَالَ مَا أَحْسَنَ صَلَاهًَْ فُلَانٍ اذْهَبُوا بِهِ إِلَی النَّارِ وَ یُجَاءُ بِعَبْدٍ قَدْ قَاتَلَ فَیَقُولُ یَا رَبِ قَدْ قَاتَلْتُ ابْتِغَاءَ وَجْهِکَ فَیُقَالُ لَهُ بَلْ قَاتَلْتَ لِیُقَالَ مَا أَشْجَعَ فُلَاناً اذْهَبُوا بِهِ إِلَی النَّارِ وَ یُجَاءُ بِعَبْدٍ قَدْ تَعَلَّمَ الْقُرْآنَ فَیَقُولُ یَا رَبِّ تَعَلَّمْتُ الْقُرْآنَ ابْتِغَاءَ وَجْهِکَ فَیُقَالُ لَهُ بَلْ تَعَلَّمْتَ لِیُقَالَ مَا أَحْسَنَ صَوْتَ فُلَانٍ اذْهَبُوا بِهِ إِلَی النَّارِ وَ یُجَاءُ بِعَبْدٍ قَدْ أَنْفَقَ مَالَهُ فَیَقُولُ یَا رَبِّ أَنْفَقْتُ مَالِی ابْتِغَاءَ وَجْهِکَ فَیُقَالُ لَهُ بَلْ أَنْفَقْتَهُ لِیُقَالَ مَا أَسْخَی فُلَاناً اذْهَبُوا بِهِ إِلَی النَّار.

امام صادق (علیه السلام)- بنده‌ای را روز قیامت می‌آورند، که نماز گزارده است، گوید: بار خدایا من برای رضای تو نماز گزارده‌ام، به او می‌گویند خیر تو برای اینکه گفته شود خوب نماز گزارده‌ای نماز می‌خواندی دراین‌هنگام امر می‌شود او را به‌طرف دوزخ هدایت کنید. بعد از این بنده‌ای دیگر را حاضر می‌کنند که قرآن یاد گرفته است او می‌گوید: «بار خدایا من برای رضای تو قرآن را فرا گرفتم». گفته می‌شود: «آری تو قرآن یاد گرفتی بگویند او خوش صدا می‌باشد». در اینجا فرمان می‌رسد او را هم به‌طرف دوزخ ببرید. بار دیگر بنده‌ای دیگر می‌آورند که جهاد کرده است، او می‌گوید: «بار خدایا من برای رضای تو به جهاد رفته‌ام». به او می‌گویند: «خیر تو به جهاد رفتی تا بگویند فلان کس شجاع می‌باشد». در اینجا امر می‌آید او را هم به‌طرف دوزخ هدایت کنید. سپس بنده‌ای دیگر را حاضر می‌کنند که مال خود را در راه خداوند متعال انفاق کرده است، او می‌گوید: «بار خدایا من اموال خود را در راه تو انفاق کردم». به او هم می‌گویند: «خیر تو در انفاق خود نظر داشتی که مردم بگویند او چه اندازه سخاوت دارد». فرمان می‌آید او را هم وارد آتش کنید.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۰۲
بحارالأنوار، ج۷، ص۱۸۱
۵
(ماعون/ ۶)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- الرِّیَا أَخْفَی مِنْ دَبِیبِ النَّمْلَهًِْ السَّوْدَاءِ فِی اللَّیْلَهًِْ الظَّلْمَاءِ عَلَی الْمِسْحِ الْأَسْوَدِ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ریا از حرکت‌کردن مورچه، در شب تاریک در روی سنگ سیاه، پنهان‌تر است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۴۰۴
نورالثقلین
بیشتر