آیه ۱ - سوره محمد

آیه الَّذينَ كَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبيلِ اللهِ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ [1]

كسانى كه كافر شدند و [مردم را] از راه خدا باز داشتند، [خداوند] اعمالشان را نابود مى‌‌كند.

۱
(محمد/ ۱)

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- نَزَلَتْ فِی أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) الَّذِینَ ارْتَدُّوا بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ غَصَبُوا أَهْلَ بَیْتِهِ (علیهم السلام) حَقَّهُمْ وَ صَدُّوا عَنْ أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَلَایَهًَْ الْأَئِمَّهًِْ (علیهم السلام) أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ .. أَیْ أَبْطَلَ مَا کَانَ تَقَدَّمَ مِنْهُمْ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مِنَ الْجِهَادِ وَ النُّصْرَهًِْ.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- این آیه درباره‌ی اصحاب رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نازل شده است که پس از وفات آن حضرت از اسلام برگشتند و مرتد شدند. حقّ اهل بیت (علیهم السلام) را غصب و در مقابل امیرالمؤمنین (علیه السلام) ایستادند و ولایت او را نپذیرفتند. أَضَل أَعْمَالهُمْ یعنی خداوند، اعمالشان از قبیل جهاد و کمک به اسلام را که قبل از آن، در زمان حیات پیامبر (صلی الله علیه و آله) انجام داده بودند باطل کرد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۳۰۸
بحارالأنوار، ج۳۰، ص۱۵۸/ القمی، ج۲، ص۳۰۰/ البرهان / بحارالأنوار، ج۶۴، ص۴۹/ نورالثقلین
۲
(محمد/ ۱)

الحسین (علیه السلام)- عَن عَبْدِ‌اللَّهِ‌بْنُ‌حَزْنٍ قَالَ سَمِعْتُ الْحُسَیْنَ‌بْنَ‌عَلِیٍّ (علیه السلام) بِمَکَّهًَْ {وَ} ذَکَرَ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللهِ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ* وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ {ثُمَ} قَالَ: نَزَلَتْ فِینَا وَ فِی بَنِی‌أُمَیَّهًْ.

امام حسین (علیه السلام)- عبدالله‌بن‌حزن گوید: در مکّه از حسین‌بن‌علی (علیه السلام) شنیدم [که این آیه]: الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللهِ أَضَلَّ أَعْمالَهُمْ* وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ؛ را تلاوت نمود و فرمود: «این آیه‌ی شریفه در شأن ما اهل بیت و [بر بی‌دینی و مخالفت و سدّ راه] بنی‌امیّه نازل شده است».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۳۰۸
شواهدالتنزیل، ج۲، ص۲۴۱
۳
(محمد/ ۱)

الصّادقین (علیها السلام)- فِی قَوْلِهِ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یَعْنِی بَنِی‌أُمَیَّهًَْ وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللهِ عَنْ وَلَایَهًِْ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِب (علیه السلام).

امام باقر (علیه السلام) و امام صادق (علیه السلام)- منظور از الذِینَ کَفَرُوا بنی‌امیّه و منظور از سَبِیل اللهِ ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۴، ص۳۰۸
بحارالأنوار، ج۳۵، ص۳۶۴/ البرهان
بیشتر