آیه أُولئِكَ الَّذينَ أَنْعَمَ اللهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ وَ مِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْراهيمَ وَ إِسْرائيلَ وَ مِمَّنْ هَدَيْنا وَ اجْتَبَيْنا إِذا تُتْلى عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا [58]
آن‌ها پيامبرانى بودند از فرزندان آدم، و از كسانى كه با نوح [بركشتى] سوار كرديم، و از دودمان ابراهيم و يعقوب، و از كسانى كه هدايت كرديم و برگزيديم، كسانى‌كه خداوند مشمول نعمتشان قرار داده بود، هنگامى‌كه آيات خداوند رحمان بر آنان خوانده مى‌شد به خاك مى‌افتادند، در‌حالى‌كه سجده مى‌كردند و گريان بودند.
الکاظم (علیه السلام)- عَنْ عِیسَی‌بْنِ‌دَاوُدَ النَّجَّار عَنْ أَبِی‌الْحَسَنِ‌مُوسَی‌بْنِ‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عزّوجلّ أُولئِکَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ مِنْ ذُرِّیَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ وَ مِنْ ذُرِّیَّةِ إِبْراهِیمَ وَ إِسْرائِیلَ وَ مِمَّنْ هَدَیْنا وَ اجْتَبَیْنا إِذا تُتْلی عَلَیْهِمْ آیاتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُکِیًّا قَالَ نَحْنُ ذُرِّیَّهًُْ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ نَحْنُ الْمَحْمُولُونَ مَعَ نُوح (علیه السلام) وَ نَحْنُ صَفْوَهًُْ اللَّهِ وَ أَمَّا قَوْلُهُ وَ مِمَّنْ هَدَیْنا وَ اجْتَبَیْنا فَهُمْ وَ اللَّهِ شِیعَتُنَا الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللَّهُ لِمَوَدَّتِنَا وَ اجْتَبَاهُمْ لِدِینِنَا فَحَیُّوا عَلَیْهِ وَ مَاتُوا عَلَیْهِ وَصَفَهُمُ اللَّهُ بِالْعِبَادَهًِْ وَ الْخُشُوعِ وَ رِقَّهًِْ الْقَلْبِ فَقَالَ إِذا تُتْلی عَلَیْهِمْ آیاتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُکِیًّا ثُمَّ قَالَ عزّوجلّ فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضاعُوا الصَّلاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَواتِ فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا وَ هُوَ جَبَلٌ مِنْ صُفْرٍ یَدُورُ فِی وَسَطِ جَهَنَّمَ.
امام کاظم ( عیسی‌بن‌داود نجّار گوید: از امام کاظم (در مورد آیه: أُولئِکَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ مِنْ ذُرِّیَّةِ آدَمَ وَ مِمَّنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ وَ مِنْ ذُرِّیَّةِ إِبْراهِیمَ وَ إِسْرائِیلَ وَ مِمَّنْ هَدَیْنا وَ اجْتَبَیْنا إِذا تُتْلی عَلَیْهِمْ آیاتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُکِیًّا پرسیدم. ایشان فرمود: «ما نسل ابراهیم (و کسانی هستیم که به همراه نوح (بر روی کشتی سوار شدیم و ما برگزیدگان خداوندیم. امّا منظور از عبارت: وَمِمَّنْ هَدَیْنَا وَ اجْتَبَیْنَا ایشان به خدا قسم شیعیان مایند که خداوند آنان را به محبّت ما هدایت نمود و آنان را برای دین ما برگزید و با آن زندگی کردند و با آن مردند و خداوند آنان را با عبادت و خشوع و رقّت قلب توصیف نموده است». سپس فرمود: «إِذَا تُتْلَی عَلَیْهِمْ آیَاتُ الرَّحْمَن خَرُّوا سُجَّدًا وَبُکِیًّا سپس خداوند فرموده است: فَخَلَفَ مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ أَضَاعُوا الصَّلَاةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوَاتِ فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا؛ و آن کوهی از مس زرد است که در جهنّم می‌چرخد».
السّجّاد (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ: کَانَ عَلِیُّ‌بْنُ‌الْحُسَیْنِ (علیه السلام) یَسْجُدُ فِی سُورَهًِْ مَرْیَمَ حِینَ یَقُولُ وَ مِمَّنْ هَدَیْنا وَ اجْتَبَیْنا إِذا تُتْلی عَلَیْهِمْ آیاتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُکِیًّا وَ یَقُولُ نَحْنُ عُنِینَا بِذَلِکَ وَ نَحْنُ أَهْلُ الْجَبْوَهًِْ وَ الصَّفْوَهًِْ.
امام سجاد ( از امام باقر (روایت است: حضرت زین‌العابدین (وقتی به این آیه از سوره‌ی مریم می‌رسید: وَ مِمَّنْ هَدَیْنا وَ اجْتَبَیْنا إِذا تُتْلی عَلَیْهِمْ آیاتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَ بُکِیًّا سجده می‌کرد و می‌فرمود: «منظور ما هستیم که برگزیده و منتخب می‌باشیم».