آیه نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَليلاً [3]
نيمي از شب را، يا كمي از آن كم كن.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا قَالَ انْقُصْ مِنَ الْقَلِیلِ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا، از مقدار اندک، کم کن.
الرّضا (علیه السلام)- رَجُلٌ حَضَرَتْهُ الْوَفَاهًُْ فَقَالَ عِنْدَ مَوْتِهِ لِفُلَانٍ عِنْدِی أَلْفُ دِرْهَمٍ إِلَّا قَلِیلًا کَمِ الْقَلِیلُ هُوَ النِّصْفُ لِقَوْلِهِ تَعَالَی یا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا نِصْفَهُ بِالْأَثَرِ عَنِ الرِّضَا (علیه السلام).
امام رضا (علیه السلام)- مردی را زمان مرگ فرا رسید، گفت: «برای فلان شخص نزد من هزار درهم است، البته اندکی کمتر. اندکی چه مقدار است؟ قلیل یعنی نصف. خداوند می فرمایند. یا أَیُّهَا المُزَّمِّلُ قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا یعنی نصف شب».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- خَیَّرَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ نَبِیَّهُ (صلی الله علیه و آله) فِی هَذِهِ السَّاعَاتِ لِلْقِیَامِ بِاللَّیْلِ وَ جَعَلَهُ مَوْکُولاً عَلَی رَأْیِهِ وَ کَانَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) وَ طَائِفَهًٌْ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ مَعَهُ یَقُومُونَ اللَّیْلَ کُلَّهُ مَخَافَهًَْ أَنْ لَا یُحِیطَ الْقَدْرَ الْوَاجِبَ حَتَّی خَفَّفَ اللَّهُ عَنْهُمْ بِآخِرِ هَذِهِ السُّورَهًِْ.
امام علی (علیه السلام)- خداوند به پیامبرش (صلی الله علیه و آله) در ساعت‌های بیدارشدن در شب اختیار داد و آن را به نظر خود او واگذار کرد [هرچند ساعت که خودش می‌خواهد، بیدار شود و نماز بخواند]. پیامبر (صلی الله علیه و آله) و گروهی از مؤمنان با او، از ترس اینکه مقدار واجب [میزانی که خدا در نظر دارد] از آن‌ها فوت نشود، همه‌ی شب را [به عبادت] بر می‌خاستند تا اینکه خداوند با [نازل‌کردن] آیات آخر این سوره، به آن‌ها تخفیف داد.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا قَالَ انْقُصْ مِنَ الْقَلِیلِ أَوْ زِدْ عَلَیْهِ أَیْ عَلَی الْقَلِیلِ قَلِیلًا.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- أَوِ انقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا، از مقدار اندک، کم کن أَوْ زِدْ عَلَیْهِ یعنی اینکه بر مقدار اندک، مقداری بیفزای.