سوره مسد - مقدمه

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) گوید: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بالای [کوه] صفا رفت و گفت: «یَا صَبَاحَاهْ»! [کلامی است که عرب برای اعلام خطر به کار می‌برد]. پس قریش نزد او جمع شدند و گفتند: «چه شده است»؟ فرمود: «به من خبر بدهید اگر به شما خبر می‌دادم که دشمن هنگام صبح یا بعد از ظهر به شما حمله می‌کند، آیا مرا تصدیق نمی‌کردید»؟ گفتند: «بله [تصدیق می‌کردیم]». فرمود: «من بیم‌دهنده‌ی شما در برابر عذاب شدید [الهی] هستم». ابولهب گفت: «خسران و زیان بر تو باد. آیا همه‌ی ما را به خاطر این فراخواندی»؟ پس خدای تعالی نازل فرمود: تَبَّتْ یَدا أَبِی‌لَهَبٍ وَ تَبَّ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- امام رضا (علیه السلام) از پدرانش نقل کرده است: ... «امّ جمیل» زن ابولهب هنگامی‌که سوره‌ی «تبّت» نازل شد به‌سوی پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد و ابوبکربن ابی‌قحافه همراه پیامبر (صلی الله علیه و آله) بود. گفت: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! این امّ جمیل است که خشمناک است و تو را جستجو می‌کند و همراه او سنگی است که می‌خواهد آن را به‌سوی تو پرتاب کند». فرمود: «او مرا نمی‌بیند». «امّ جمیل» به ابوبکر گفت: «رفیقت کجا است»؟ گفت: «آنجا که خدا بخواهد». «امّ جمیل» گفت: «به‌سوی او آمده‌ام و اگر او را ببینم، [این سنگ را] به‌سوی او پرتاب می‌کنم؛ چون او مرا هجو کرده [و زشتی‌های مرا بر شمرده است]. سوگند به «لات» و «عزّی» که من شاعر هستم». ابوبکر گفت: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! تو را ندید»؟ فرمود: «نه، خداوند بین من و او حجابی قرار داد».

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه این سوره را بخواند، خداوند متعال او را با ابولهب جمع نمیآورد.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه آن را به هنگام خواب بخواند، خداوند از او محافظت میکند.