آیه وَ إِذا قيلَ لَهُمْ تَعالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللهِ لَوَّوْا رُؤُسَهُمْ وَ رَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَ هُمْ مُسْتَكْبِرُونَ [5]
هنگامى‌كه به آنان گفته شود: «بياييد تا پيامبر خدا براى شما طلب آمرزش كند»، سرهاى خود را [از روى استهزاء و غرور] تكان مى‌دهند؛ و آن‌ها را مى‌بينى كه از سخنان تو اعراض كرده و تكبّر مي‌ورزند.
الکاظم (علیه السلام)- عَنْ مُحَمَّدِ‌بْنِ‌الْفُضَیْلِ عَنْ أَبِی‌الْحَسَنِ الْمَاضِی (علیه السلام) قَالَ: وَ إِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْجِعُوا إِلَی وَلَایَهًِْ عَلِیٍّ یَسْتَغْفِرْ لَکُمُ النَّبِیُّ مِنْ ذُنُوبِکُمْ لَوَّوْا رُؤُسَهُمْ قَالَ اللَّهُ وَ رَأَیْتَهُمْ یَصُدُّونَ عَنْ وَلَایَهًِْ عَلِیٍّ وَ هُمْ مُسْتَکْبِرُونَ عَلَیْه.
امام کاظم (علیه السلام)- از محمّدبن‌فُضَیل از امام کاظم (علیه السلام) روایت شده امام فرمود: هنگامی‌که به آنان گفته شود: برگردید به ولایت علی (علیه السلام) تا پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) طلب آمرزش گناهان شما را بنماید، سرهای خود را [از روی استهزاء و غرور] تکان می‌دهند؛ و آن‌ها را می‌بینی که از سخنان تو اعراض کرده و تکبّر می‌ورزند و می‌بینی که مانع از ولایت علی (علیه السلام) می‌شوند و بر او کبر می‌ورزند.
الباقر (علیه السلام)- فِی رِوَایَهًْ أَبِی‌الْجَارُودِ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) قال: فَلَمَّا نَعَتَهُمُ اللَّهُ لِرَسُولِهِ وَ عَرَّفَه مَشَی إِلَیْهِمْ عَشَائِرُهُمْ فَقَالُوا لَهُمْ قَدِ افْتَضَحْتُمْ وَیْلَکُمْ فَأْتُوا نَبِیَّ اللَّهِ یَسْتَغْفِرْ لَکُمْ فَلَوَّوْا رُءُوسَهُمْ وَ زَهِدُوا فِی الِاسْتِغْفَارِ یَقُولُ اللَّهُ وَ إِذا قِیلَ لَهُمْ تَعالَوْا یَسْتَغْفِرْ لَکُمْ رَسُولُ اللهِ لَوَّوْا رُؤُسَهُمْ.
امام باقر (علیه السلام)- در روایتی ابوجارود از امام باقر (علیه السلام) آمده: وقتی خداوند آن‌ها (منافقان) را برای پیامبرش (صلی الله علیه و آله) توصیف کرد و به او شناساند، خویشاوندانشان به‌سوی آن‌ها رفتند و به آن‌ها گفتند: «وای بر شما رسوا شدید. نزد پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) بیایید تا برای شما طلب آمرزش کند. ولی آن‌ها سرهایشان را [از روی غرور] تکان دادند و از طلب آمرزش روی گردانیدند. خدای تعالی می‌فرماید: وَ إِذا قِیلَ لَهُمْ تَعالَوْا یَسْتَغْفِرْ لَکُمْ رَسُولُ اللهِ لَوَّوْا رُؤُسَهُمْ».