آیه وَ الْجِبالَ أَوْتادا [7]
و كوه‌ها را ميخ‌هايي [براي زمين]؟!
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ الْجِبالَ أَوْتاداً أَیْ أَوْتَادَ الْأَرْض.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا؛ منظور میخ‌های زمین است.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- وَتَّدَ بِالصُّخُورِ مَیَدَانَ أَرْضِه.
امام علی (علیه السلام)- و عرصه‌ی زمین را به سنگ‌های گران میخکوب کرد.
الباقر (علیه السلام)- أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَهْلَ بَیْتِ نَبِیِّکُمْ شَرَّفَهُمُ اللَّهُ بِکَرَامَتِهِ وَ أَعَزَّهُمْ بِهُدَاهُ وَ اخْتَصَّهُمْ {خَصَّهُمْ} لِدِینِهِ وَ فَضَّلَهُمْ بِعِلْمِهِ وَ اسْتَحْفَظَهُمْ وَ أَوْدَعَهُمْ عِلْمَهُ {وَ أَطْلَعَهُمْ} عَلَی غَیْبِهِ عِمَادٌ لِدِینِهِ شُهَدَاءُ عَلَیْهِ وَ أَوْتَادٌ فِی أَرْضِه.
امام باقر (علیه السلام)- ای مردم! خداوند اهل بیت پیامبرتان را با کرامتش شریف و بزرگوار کرد و آن‌ها را با هدایتش عزیز گردانید و آن‌ها را به دینش اختصاص داد و آن‌ها را با علمش برتر ساخت و آن‌ها را نگهدار و امانتدار علمش بر غیب قرار داد؛ پس آن‌ها تکیه‌گاه دینش و گواهان بر آن و وسیله‌ی ثبات در زمینش هستند.