آیه عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْوى [15]
كه «بهشت جاويدان» در آنجاست.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- قَالَ عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌سَلَام مُوسی (علیه السلام) خَیْرٌ مِنْکَ قَالَ (صلی الله علیه و آله) وَ لِمَ ذَلِکَ قَال لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ کَلَّمَهُ بِأَرْبَعَهًِْ آلَافِ کَلِمَهًٍْ وَ لَمْ یُکَلِّمْکَ بِشَیْءٍ فَقَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) لَقَدْ أُعْطِیتُ أَنَا أَفْضَلَ مِنْ ذَلِکَ فَقَالُوا وَ مَا ذَاکَ قَالَ قَوْلُهُ تَعَالَی سُبْحانَ الَّذِی أَسْری بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَی الَّذِی بارَکْنا حَوْلَهُ وَ حُمِلْتُ عَلَی جَنَاحِ جَبْرَئِیلَ حَتَّی انْتَهَیْتُ إِلَی السَّمَاءِ السَّابِعَهًِْ فَجَاوَزْتُ سِدْرَةَ الْمُنْتَهَی عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْوی حَتَّی تَعَلَّقْتُ بِسَاقِ الْعَرْشِ فَنُودِیتُ مِنْ سَاقِ الْعَرْشِ إِنِّی أَنَا اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا أَنَا السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ الرَّءُوفُ الرَّحِیمُ فَرَأَیْتُهُ بِقَلْبِی وَ مَا رَأَیْتُهُ بِعَیْنِی.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- گفتند: «موسی (علیه السلام) بهتر از توست». فرمود: «به چه دلیل»؟ گفتند: «زیرا خداوند عزیز با چهار هزار کلمه با او صحبت کرد ولی با تو یک کلمه هم صحبت نکرده است». فرمود: «به من بهتر از او داده‌اند». پرسیدند: «چه چیزی بهشما داده‌اند»؟ فرمود: پاک و منزّه است خدایی که بنده‌اش را در یک شب، از مسجدالحرام به مسجدالاقصی که گرداگردش را پربرکت ساخته‌ایم برد. (اسراء/۱) من بر بال جبرئیل نشستم تا رسیدم به آسمان هفتم و از سدرهًْ المنتهی گذشتم که آنجا جنّهًْ الماوی است تا بالأخره به ساق عرش چسبیدم از ساق عرش صدایی برآمد. إِنِّی أَنَا اللهُ لا إِلهَ إِلَّا أَنَا السَّلامُ المُؤْمِنُ المُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الجَبَّارُ المُتَکَبِّرُ الرَّءُوفُ الرَّحِیم. با دل او را دیدم نه با چشم.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ عَبْداللهِ‌بن عَلی قالَ سَمِعْتُ رسول الله (صلی الله علیه و آله) یَقُولُ إِنَّ سُورَ الْجَنَّهًِْ لَبِنَهًٌْ مِنْ ذَهَبٍ وَ لَبِنَهًٌْ مِنْ فِضَّهًٍْ وَ لَبِنَهًٌْ مِنْ یَاقُوت وَ مِلَاطُهَا الْمِسْکُ الْأَذْفَرُ وَ شُرَفُهَا الْیَاقُوتُ الْأَحْمَرُ وَ الْأَخْضَرُ وَ الْأَصْفَرُ قُلْتُ فَمَا أَبْوَابُهَا قَالَ أَبْوَابُهَا مُخْتَلِفَهًٌْ أَمَّا الْبَابُ الْأَعْظَمُ فَیَدْخُلُ مِنْهُ الْعِبَادُ الصَّالِحُونَ وَ هُمْ أَهْلُ الزُّهْدِ وَ الْوَرَعِ وَ الرَّاغِبُونَ إِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ الْمُسْتَأْنِسُونَ بِهِ قُلْتُ فَإِذَا دَخَلُوا الْجَنَّهًَْ مَا ذَا یَصْنَعُونَ قَالَ یَسِیرُونَ عَلَی نَهَرَیْنِ فِی مَصَافَّ فِی سُفُنِ الْیَاقُوتِ مَجَاذِیفُهَا اللُّؤْلُؤُ فِیهَا مَلَائِکَهًٌْ مِنْ نُورٍ عَلَیْهِمْ ثِیَابٌ خُضْرٌ شَدِیدٌ خُضْرَتُهَا قُلْتُ رَحِمَکَ اللَّهُ هَلْ یَکُونُ مِنَ النُّورِ أَخْضَرُ قَالَ إِنَّ الثِّیَابَ هِیَ خُضْرٌ وَ لَکِنْ فِیهَا نُورٌ مِنْ نُورِ رَبِّ الْعَالَمِینَ جَلَّ جَلَالُهُ یَسِیرُونَ عَلَی حَافَتَیْ ذَلِکَ النَّهَرِ قُلْتُ فَمَا اسْمُ ذَلِکَ النَّهَرِ قَالَ جَنَّةُ الْمَأْوی قُلْتُ هَلْ وَسَطُهَا غَیْرُ هَذَا قَالَ نَعَمْ جَنَّهًُْ عَدْنٍ وَ هِیَ فِی وَسَطِ الْجِنَانِ فَأَمَّا جَنَّهًُْ عَدْنٍ فَسُورُهَا یَاقُوتٌ أَحْمَرُ وَ حَصْبَاؤُهَا اللُّؤْلُؤُ قُلْتُ فَهَلْ فِیهَا غَیْرُهَا قَالَ نَعَمْ جَنَّهًُْ الْفِرْدَوْس.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- [عبدالله‌بن‌علیّ گوید:] از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) شنیدم می‌فرمود: «دیوار بهشت خشتی از طلا و خشتی از نقره و خشتی از یاقوت است و ملاطش مشک اذفر و کنگره‌هایش از یاقوت سرخ و سبز و زرد است». گفتم: «حلقه‌ی آن چیست»؟ فرمود: «باب اعظم که از آن بندگان صالح وارد می‌شوند که اهل زهد و ورع و مشتاق خدا و مأنوس به او هستند». گفتم: «خدا رحمتت کند وقتی به بهشت وارد شوند، چه می‌کنند»؟ فرمود: «بر کشتی‌های روی دو نهر سیر می‌کنند که پاروهایی دارند از لؤلؤ؛ فرشتگانی در آن‌ها از نور باشند و جامه‌های بسیار سبز در بردارند». گفتم: «رحمت خدا بر تو مگر نور هم سبز دارد»؟ گفت: «جامه‌ها سبزند و نور از پرتو رب العالمین است. بر دو کناره نهر گردش می‌کنند». گفتم: «نام آن نهر چیست»؟ گفت: «جنهًْ الماوی». گفتم: «در میان چیز دیگری است»؟ گفت: «آری جنّت عدن که میانه‌ی بهشت‌ها است جنت عدن بارویی دارد از یاقوت سرخ و ریگ آن لؤلؤ است». گفتم: «در آن در دیگری است»؟ گفت: «آری، جنّهًْ الفردوس».
الباقر (علیه السلام)- عَنْ حَبِیبٍ السِّجِسْتَانِیِّ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَل وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْری عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهی عِنْدَها جَنَّةُ الْمَأْوی قَالَ یَعْنِی الْمُوَافَاهًَْ.
امام باقر (علیه السلام)- حبیب سجستانی گوید: از امام باقر (علیه السلام) درباره‌ی سخن خدای عزّوجلّ: وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْری عِنْدَ سِدْرَةِ الْمنْتَهی؛ عِنْدَها جَنَّةُ المَأْوی پرسیدم. فرمود: «منظور موافات است».