آیه وَ لِلهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ لِيَجْزِيَ الَّذينَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ يَجْزِيَ الَّذينَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى [31]
و براى خداست آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است تا بدكاران را به كيفر كارهايشان برساند و نيكوكاران را در برابر اعمالشان پاداش دهد.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ سُلَیْمِ‌بْنِ‌قَیْسٍ الْهِلَالِیِّ قَال: سَمِعْتُ سَلْمَانَ الْفَارِسِیَّ (رحمة الله علیه) قَالَ کُنْتُ جَالِساً بَیْنَ یَدَیْ رسول الله (صلی الله علیه و آله) فِی مَرْضَتِهِ الَّتِی قُبِضَ فِیهَا فأَقْبَلَ (صلی الله علیه و آله) عَلَی علِی (علیه السلام) فَقَالَ یا علی (علیه السلام) إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی قَدْ قَضَی الْفُرْقَهًَْ وَ الِاخْتِلَافَ عَلَی هَذِهِ الْأُمَّهًِْ وَ لَوْ شَاءَ لَجَمَعَهُمْ عَلَی الْهُدی حَتَّی لَا یَخْتَلِفَ اثْنَانِ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّهًِْ وَ لَا یُنَازَعَ فِی شَیْءٍ مِنْ أَمْرِهِ وَ لَا یَجْحَدَ الْمَفْضُولُ ذَا الْفَضْلِ فَضْلَهُ وَ لَوْ شَاءَ لَعَجَّلَ النَّقِمَهًَْ وَ التَّغْیِیرَ حَتَّی یُکَذَّبَ الظَّالِمُ وَ یُعْلَمَ الْحَقُّ أَیْنَ مَصِیرُهُ وَ لَکِنَّهُ جَعَلَ الدُّنْیَا دَارَ الْأَعْمَالِ وَ جَعَلَ الْآخِرَهًَْ دَارَ الْقَرَارِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَی فَقَالَ عَلِی (علیه السلام) الْحَمْدُ لِلَّهِ شُکْراً عَلَی نَعْمَائِهِ وَ صَبْراً عَلَی بَلَائِهِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- سلمان فارس (رحمة الله علیه) گوید: «من در هنگام بیماری رسول خدا (صلی الله علیه و آله) که به خاطر آن وفات کرد خدمت آن حضرت نشسته بودم، ... پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: ای علی (علیه السلام)! خدای متعال حکم به فرقت و اختلاف در این امّت کرده است و اگر می‌خواست همه را هدایت می‌کرد تا آنجایی که حتّی دو نفر از این امّت اختلاف نداشته باشند و در امر او منازعه نکنند و کسی که عنایتی به او شده منکر فضل فاضل نشود و اگر می‌خواست در فرستادن عذاب تعجیل می‌فرمود و وضع را تغییر می‌داد تا ظالم تکذیب شود و معلوم گردد که گردش حقّ به کجاست ولیکن خداوند دنیا را سرای اعمال قرار داده است و آخرت را دار القرار؛ ِ تا بدکاران را به کیفر کارهایشان برساند و نیکوکاران را در برابر اعمالشان پاداش دهد». سپس علی (علیه السلام) فرمود: «سپاس خدا را و سپاسگزارم بر نعمت‌های او و بردبارم بر بلای او».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَا یُبْرِمُ مَا نَقَضَ وَ لَا یَنْقُضُ مَا أَبْرَمَ وَ لَوْ شَاءَ مَا اخْتَلَفَ اثْنَانِ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّهًِْ وَ لَا مِنْ خَلْقِهِ وَ لَا تَنَازَعَ الْبَشَرُ فِی شَیْءٍ مِنْ أَمْرِهِ وَ لَا جَحَدَ الْمَفْضُولُ ذَا الْفَضْلِ فَضْلَهُ وَ قَدْ سَاقَتْنَا وَ هَؤُلَاءِ الْقَوْمَ اللأقدار (الْأَقْدَارُ) حَتَّی لَفَّتْ بَیْنَنَا فِی هَذَا الْمَوْضِعِ وَ نَحْنُ مِنْ رَبِّنَا بِمَرْأًی وَ مَسْمَعٍ وَ لَوْ شَاءَ لَعَجَّلَ النَّقِمَهًَْ وَ لَکَانَ مِنْهُ التَّغْیِیرُ حَتَّی یُکَذِّبَ اللَّهُ الظَّالِمَ وَ یُعْلِمَ الْحَقَّ أَیْنَ مَصِیرُهُ وَ لَکِنَّهُ جَعَلَ الدُّنْیَا دَارَ الْأَعْمَالِ وَ جَعَلَ الْآخِرَهًَْ دَارَ الْجَزَاءِ وَ الْقَرَارِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَی أَلَا إِنَّکُمْ لَاقُو الْعَدُوِّ غَداً إِنْ شَاءَ اللَّهُ فَأَطِیلُوا اللَّیْلَهًَْ الْقِیَامَ وَ أَکْثِرُوا تِلَاوَهًَْ الْقُرْآنِ وَ اسْأَلُوا اللَّهَ الصَّبْرَ وَ النَّصْرَ وَ الْقَوْهُمْ بِالْجِدِّ وَ الْحَزْمِ وَ کُونُوا صَادِقِینَ.
امام علی (علیه السلام)- سپاس خدایی را که آنچه را که او بخواهد بشکند کسی نمی تواند استوارش سازد و آنچه را او استوار داشته کسی نمی تواند بشکند. اگر می‌خواست، هرگز دو نفر از این امّت یا از تمامی آفریدگان با یکدیگر اختلافی پیدا نمی کردند و بشر در هیچ امری از اوامر او با هم ستیز نمیکردند و کسی که دارای فضیلتی نیست فضل صاحب فضیلت را انکار نمی کرد. [دست] تقدیر، ما و آن قوم را به اینجا کشانید [و روبروی هم قرار داد] و با هم درگیر کرد و ما در معرض دید و شنود پروردگار خود هستیم، اگر می‌خواست در کار انتقام گیری شتاب می‌کرد و از جانب او تغییری پدید می‌آمد تا ستمگر را رسوا سازد و سرنوشت حق آشکار شود. ولی او دنیا را محل انجام کردار و آخرت را سرای پاداش قرار داده است. لِیَجزِیَ الَّذینَ أساءُوا بِما عَمِلُوا وَ یَجزِیَ الَّذینَ احْسَنُوا بِالحُسْنَی؛ به خواست خداوند، فردا با دشمن رویارو می‌شوید. پس امشب بسیار نماز بگزارید و به تلاوت قرآن بپردازید و از خداوند صبر و پیروزی طلب کرده و با جدیّت و اراده با آنان روبرو شوید و پاکدل و رستگار باشید.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- إِنَّ اللَّهَ جَلَّ اسْمُهُ لَمْ یَدَعْ شَیْئاً مِمَّا یُحِبُّهُ إِلَّا وَ قَدْ بَیَّنَهُ لِعِبَادِهِ وَ لَمْ یَدَعْ شَیْئاً یَکْرَهُهُ إِلَّا وَ قَدْ بَیَّنَهُ لِعِبَادِهِ وَ نَهَاهُمْ عَنْهُ لِیَهْلِکَ مَنْ هَلَکَ عَنْ بَیِّنَهًٍْ وَ یَحْیی مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَهًٍْ أَلَا وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ لَا یَظْلِمُ بِظُلْمٍ وَ لَا یُجَاوِزُهُ ظُلْمٌ وَ هُوَ بِالْمِرْصَادِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَی مَنْ أَحْسَنَ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ أَساءَ فَعَلَیْها.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- خداوند عزّوجلّ چیزی از آنچه را که دوست دارد واننهاده مگر آنکه برای بنده‌هایش بیان کرده و چیزی را که دوست ندارد وانهاده مگر آنکه برای بنده‌هایش بیان کرده و آن‌ها را از آن بازداشته تا از روی گواه روشن هلاک شود هرکه هلاک می‌شود و از روی گواه روشن زنده شود هرکه زنده می‌شود. آگاه باشید! که خدا عزّوجلّ ستم نمی‌کند و به او ستم نمی‌رسد لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالحُسْنَی و هرکه نیکی کند [خداوند به او] به نیکی پاداش دهد، هرکه خوبی کند به خود کند و هرکه بدی کند بر خود اوست.
السّجّاد (علیه السلام)- الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ اللَّیْلَ وَ النَّهَارَ بِقُوَّتِهِ وَ مَیَّزَ بَیْنَهُمَا بِقُدْرَتِهِ وَ جَعَلَ لِکُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا حَدّاً مَحْدُوداً وَ أَمَداً مَمْدُوداً یُولِجُ کُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا فِی صَاحِبِهِ وَ یُولِجُ صَاحِبَهُ فِیهِ بِتَقْدِیرٍ مِنْهُ لِلْعِبَادِ فِیمَا یَغْذُوهُمْ بِهِ وَ یُنْشِئُهُمْ عَلَیْهِ فَخَلَقَ لَهُمُ اللَّیْلَ لِیَسْکُنُوا فِیهِ مِنْ حَرَکَاتِ التَّعَبِ وَ نَهَضَاتِ النَّصَبِ وَ جَعَلَهُ لِبَاساً لِیَلْبَسُوا مِنْ رَاحَتِهِ وَ مَنَامِهِ فَیَکُونَ ذَلِکَ لَهُمْ جَمَاماً وَ قُوَّهًًْ وَ لِیَنَالُوا بِهِ لَذَّهًًْ وَ شَهْوَهًًْ وَ خَلَقَ لَهُمُ النَّهَارَ مُبْصِراً لِیَبْتَغُوا فِیهِ مِنْ فَضْلِهِ وَ لِیَتَسَبَّبُوا إِلَی رِزْقِهِ وَ یَسْرَحُوا فِی أَرْضِهِ طَلَباً لِمَا فِیهِ نَیْلُ الْعَاجِلِ مِنْ دُنْیَاهُمْ وَ دَرَکُ الْآجِلِ فِی أُخْرَاهُمْ بِکُلِّ ذَلِکَ یُصْلِحُ شَأْنَهُمْ وَ یَبْلُو أَخْبَارَهُمْ وَ یَنْظُرُ کَیْفَ هُمْ فِی أَوْقَاتِ طَاعَتِهِ وَ مَنَازِلِ فُرُوضِهِ وَ مَوَاقِعِ أَحْکَامِهِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَی.
امام سجّاد (علیه السلام)- سپاس از آن خدا است که شب و روز را به نیروی خود آفرید و به قدرت خودشان از هم جدا ساخت، و برای هرکدام مرزی و عمری مقرّر کرد، و به تقدیر او برای تغذیه و پرورش بنده‌ها هرکدام در دیگری تأثیر می‌گذارند؛ شب را برای آسودن از رنج و گرانی خستگی آفرید، و برایشان جامه‌ی آسایش و خواب ساخت، تا تجدید نیرو کنند و در آن کامیاب شوند، و روز را بینا ساخت تا از فضلش بجویند، و دنبال روزی بپویند، و در زمینش بگردند تا نقد دنیا را به کف آرند و در آینده به ثواب آخرت برسند، و بوسیله‌ی این‌ها کارشان را می‌سازد و خبرشان را بیازماید و بنگرد که در اوقات طاعت، و محلّ واجبات، و هنگام انجام احکامش چگونه‌اند؛ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالحُسْنَی.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إِنَّکُمْ مَخْلُوقُونَ اقْتِدَاراً وَ مَرْبُوبُونَ اقْتِسَاراً وَ مَقْبُوضُونَ احْتِضَاراً وَ مُضَمَّنُونَ أَجْدَاثاً وَ کَائِنُونَ رُفَاتاً وَ مَبْعُوثُونَ أَفْرَاداً وَ مَدِینُونَ جَزَاءً وَ مُمَیَّزُونَ حِسَابا ... وَ کَأَنْ قَدْ صِرْتُمْ إِلَی مَا صَارُوا إِلَیْهِ مِنَ الْبِلَی وَ الْوَحْدَهًِْ فِی دَارِ الْمَوْتِ وَ ارْتَهَنْتُمْ فِی ذَلِکَ الْمَضْجَعِ وَ ضَمَّکُمْ ذَلِکَ الْمُسْتَوْدَعُ فَکَیْفَ بِکُمْ لَوْ قَدْ تَنَاهَتِ الْأُمُورُ وَ بُعْثِرَتِ الْقُبُورُ وَ حُصِّلَ ما فِی الصُّدُورِ وَ وَقَعْتُمْ لِلتَّحْصِیلِ بَیْنَ یَدَیِ الْمَلِکِ الْجَلِیلِ فَطَارَتِ الْقُلُوبُ لِإِشْفَاقِهَا مِنْ سَالِفِ الذُّنُوبِ وَ هُتِکَتْ مِنْکُمُ الْحُجُبُ وَ الْأَسْتَارُ وَ ظَهَرَتْ مِنْکُمُ الْغُیُوبُ وَ الْأَسْرَارُ هُنَالِکَ تُجْزی کُلُّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ إِنَّ اللَّهَ یَقُولُ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَی اغْتَنِمُوا أَیَّامَ الصِّحَّهًِْ قَبْلَ السَّقَمِ وَ الشَّیْبَهًِْ قَبْلَ الْهَرَمِ وَ بَادِرُوا التَّوْبَهًَْ قَبْلَ النَّدَمِ.
امام علی (علیه السلام)- شما انسان‌ها به دست قدرت [خدا] آفریده شده‌اید؛ به زور پروریده شدید؛ در نظر گرفته شده برای قبرید، در آغوش خاک نهان شوید، آنگاه بپوسید؛ سپس یک به یک از گور برانگیخته شوید و به وادی حساب درآیید ... چگونه رفت آمد داشته باشند درحالی‌که بلاهای بد آنان را آرد کرده و سنگ و خاک زمین آنان را خورده و گویا شما نیز چنین خواهید شد و این خوابگاه شما را گروگان گیرد و آن امانتگاه شما را در آغوش کشد. پس چگونه خواهد بود حال شما هنگامی که کار شما به پایان رسد و گورستان دگرگون شود و بیرون آید آنچه که در سینه‌هاست و شما برای نتیجه در برابر پادشاه بزرگ بایستید؟ دل‌ها پرواز کنند از ترس آن روز از گناهانی که انجام داده اند، پرده‌های شما پاره شود، غیب‌ها و رازهایتان آشکار گردد. اینجاست که هر نفسی پاداش داده می‌شود آنچه را که به دست آورده. خداوند می‌فرماید: لِیَجْزِیَ الَّذینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَی. غنیمت شمرید دوران تندرستی را پیش از بیماری و جوانی را قبل از پیری. به‌سوی پیشی توبه بگیرید، پیش از پشیمانی. مهلت شما را به غفلت واندارد، زیرا مرگ، آرزو را ویران کند. روزها مامورند به کوتاهی مدت و جدایی دوستان. پس پیشی گیرید که خدای پیش از رسیدن نوبت، شما را بیامرزد به توبه.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- أُحَذِّرُکُمُ الدُّنْیَا فَإِنَّهَا خَضِرَهًٌْ حُلْوَهًٌْ حُفَّتْ بِالشَّهَوَاتِ وَ تَحَبَّبَتْ بِالْعَاجِلَهًِْ وَ عُمِّرَتْ بِالْآمَالِ وَ تَزَیَّنَتْ بِالْغُرُورِ وَ لَا یُؤْمَنُ فَجْعَتُهَا وَ لَا یَدُومُ حَبْرَتُهَا ضَرَّارَهًٌْ غَدَّارَهًٌْ غَرَّارَهًٌْ زَائِلَهًٌْ بَائِدَهًٌْ أَکَّالَهًٌْ عَوَّالَهًٌْ لَا تَعْدُو إِذَا تَنَاهَتْ إِلَی أُمْنِیَّهًِْ أَهْلِ الرِّضَا بِهَا وَ الرَّغْبَهًِْ فِیهَا ثُمَّ مِنْ وَرَاءِ ذَلِکَ هَوْلُ الْمُطَّلَعِ وَ سَکَرَاتُ الْمَوْتِ وَ الْوُقُوفُ بَیْنَ یَدَیِ الْحَکَمِ الْعَدْلِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَی.
امام علی (علیه السلام)- شما را از دنیا می‌ترسانم زیرا دنیا مرغزار خوش و خرّم است که آن را شهوت‌ها احاطه کرده محبوب مردم شده که متاعی حاضر است. به‌وسیله‌ی آرزوها آباد شده و با فریب آراسته گردیده اعتماد به برگشت آن نیست و دوامی برای شادی و سرورش نیست. زیان‌رسان و مکّار و فریبنده است نابودشدنی و قطع گردیدنی است. نهایت درجه موافقت دنیا با دنیاطلبان و دنیادوستان بیشتر. تازه پس از همه‌ی این‌ها گرفتاری قیامت و ناهنجاری مرگ و توقّف در پیشگاه عدل الهی است. لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالحُسْنَی.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- کَانَ قَدْ زَالَتْ عَنْکُمُ الدُّنْیَا کَمَا زَالَتْ عَمَّنْ کَانَ قَبْلَکُمْ فَأَکْثِرُوا عِبَادَ اللَّهِ اجْتِهَادَکُمْ فِیهَا بِالتَّزَوُّدِ مِنْ یَوْمِهَا الْقَصِیرِ لِیَوْمِ الْآخِرَهًِْ الطَّوِیلِ فَإِنَّهَا دَارُ الْعَمَلِ وَ الدَّارُ الْآخِرَهًُْ دَارُ الْقَرَارِ وَ الْجَزَاءِ فَتَجَافَوْا عَنْهَا فَإِنَّ الْمُغْتَرَّ مَنِ اغْتَرَّ بِهَا لَنْ تعد (تَعْدُوَ) الدُّنْیَا إِذَا تَنَاهَتْ إِلَیْهَا أُمْنِیَّهًُْ أَهْلِ الرَّغْبَهًِْ فِیهَا الْمُطْمَئِنِّینَ إِلَیْهَا الْمُغْتَرِّینَ بِهَا أَنْ تَکُونَ کَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَی کَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْأَرْضِ مِمَّا یَأْکُلُ النَّاسُ وَ الْأَنْعامُ أَلَا إِنَّهُ لَمْ یُصِبِ امْرُؤٌ مِنْکُمْ مِنْ هَذِهِ الدُّنْیَا حَبْرَهًًْ إِلَّا أَعْقَبَتْهَا عَبْرَهًٌْ وَ لَا یُصْبِحُ امْرُؤٌ فِی حَیَاهًٍْ إِلَّا وَ هُوَ خَائِفٌ مِنْهَا أَنْ تَئُولَ جَائِحَهًًْ أَوْ تَغَیُّرَ نِعَمِهِ أَوْ زَوَالَ عَافِیَتِهِ وَ الْمَوْتُ مِنْ وَرَاءِ ذَلِکُمْ وَ هَوْلُ الْمُطَّلَعِ وَ الْوُقُوفُ بَیْنَ یَدَیِ الْحَکَمِ الْعَدْلِ لِتُجْزی کُلُّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَی.
امام علی (علیه السلام)- دنیا از شما فاصله گرفته چنانچه از دست پیشینیان رفت. هرچه می‌توانید تلاش کنید، ای بندگان خدا! در روزهای کوتاه دنیا برای روز طولانی آخرت توشه بگیرید. زیرا دنیا دار عمل و آخرت پایگاه پایدار و پاداش است. از دنیا جانب تهی کنید که گول‌خورده کسی است که گول دنیا را بخورد. هرگز آرزوی علاقمندان به دنیا در واپسین روزهای زندگی برآورده نشده است. کسانی که اعتماد به دنیا دارند گول خورده‌اند و مانند [مثال] این آیه هستند: همانند آبی است که از آسمان نازل کرده‌ایم که درپی آن، گیاهان [گوناگون] زمین که مردم و چهارپایان از آن می‌خورند. (یونس/۲۴) و این است که هیچ‌کس در این دنیا شادی ندیده مگر اینکه پشت‌سر آن اشک ریخته و هیچ‌کس صبح نکرده مگر اینکه از بلا یا تغییر نعمت و یا زوال سلامتی بیمناک است. مرگ از پی تمام این ناراحتی‌ها است. به‌اضافه واردشدن به پیشگاه پروردگار عادل: لِتُجْزی کُلُّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ. وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالحُسْنَی».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- قَبَّلَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) فَاطِمَهًَْ (سلام الله علیها) وَ بَکَی وَ قَبَّلَ جَبْهَهًَْ عَلِیٍ وَ بَکَی وَ ضَمَّ الْحَسَنَ (علیه السلام) وَ الْحُسَیْنَ (علیه السلام) إِلَی صَدْرِهِ وَ بَکَی وَ قَالَ اللَّهُ خَلِیفَتِی عَلَیْکُمْ فِی الْمَحْیَا وَ الْمَمَاتِ وَ أَسْتَوْدِعُکُمُ اللَّهَ وَ هُوَ خَیْرُ مُسْتَوْدَعٍ حَفِظَ اللَّهُ مَنْ حَفِظَکُمْ وَ وَصَلَ اللَّهُ مَنْ وَصَلَکُمْ وَ أَعَانَ اللَّهُ مَنْ أَعَانَکُمْ وَ خَذَلَ اللَّهُ مَنْ خَذَلَکُمْ وَ أَخَافَکُمْ أَنَا لَکُمْ سَلَفٌ وَ أَنْتُمْ عَنْ قَلِیلٍ بِی لَاحِقُونَ وَ الْمَصِیرُ إِلَی اللَّهِ وَ الْوُقُوفُ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَ الْحِسَابُ عَلَی اللَّهِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَی.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- سپس [پیامبر (صلی الله علیه و آله)] فاطمه (سلام الله علیها) را بوسید و اشک ریخت، و بر پیشانی علی (علیه السلام) بوسه زد و اشک ریخت و حسن و حسین (علیها السلام) را در آغوش گرفت و اشک ریخت و فرمود: «من خداوند را حافظ شما در زندگی و مرگ قرار می‌دهم و شما را به خداوند می‌سپارم و او بهترین حافظ و امانت‌دار است. خداوند، آن کسی را که از شما محافظت کند، حفظ می‌کند و ارتباط برقرار می‌کند با آن کسی که با شما پیوند داشته باشد. خداوند، یاور آن کسی می‌باشد که به شما یاری رساند و خداوند، بی‌یاور گرداند آن کسی که به شما یاری نرساند و شما را به وحشت بیاندازد. من قبل از شما از این دنیا خواهم رفت و شما خیلی زود به من ملحق می‌شوید و سرنوشت همه به سوی خداوند است و همه در پیشگاه او خواهند ایستاد و حسابرسی بر عهده خداوند است؛ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاؤُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَی.
الصّادق (علیه السلام)- الْحَمْدُ لِلَّهِ مُدِیرِ الْأَدْوَارِ وَ مُعِیدِ الْأَکْوَارِ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ وَ عَالَماً بَعْدَ عَالَمٍ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَی عَدْلًا مِنْهُ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُهُ وَ جَلَّتْ آلَاؤُه.
امام صادق (علیه السلام)- خداوندی را که مدبّر افلاک است، و بعد از هر قرنی، قرنی می‌آورد و بعد از هر زمانی زمانی انشاء می‌نماید لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَساؤُا بِما عَمِلُوا وَ یَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالحُسْنَی عدالت او، نام‌های او مقدّس است، و نعمت‌های او بزرگ است.