آیه إِنَّما حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَ الدَّمَ وَ لَحْمَ الْخِنْزيرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَيْرِ اللهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ باغٍ وَ لا عادٍ فَإِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحيمٌ [115]
خداوند، تنها مردار، خون، گوشت خوک و حیوانى که با نام غیر خدا ذبح شده، بر شما حرام کرده است؛ امّا کسى که ناچار شود، در صورتى که ستمکار و متجاوز نباشد، [خدا او را مى بخشد؛ چرا که] خدا آمرزنده و مهربان است.
الصّادق (علیه السلام)- عَن مَنصُورِبنِ‌حَازِم قَال قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) مُحْرِمٌ اضْطُرَّ إِلَی صَیْدٍ وَ إِلَی مَیْتَهًٍْ مِنْ أَیِّهِمَا یَأْکُلُ قَالَ یَأْکُلُ مِنَ الصَّیْدِ قُلْتُ أَ لَیْسَ قَدْ أَحَلَ اللَّهُ الْمَیْتَهًَْ لِمَنِ اضْطُرَّ إِلَیْهَا قَالَ بَلَی وَ لَکِنْ یَفْدِی أَ لَا تَرَی أَنَّهُ إِنَّمَا یَأْکُلُ مِنْ مَالِهِ فَیَأْکُلُ الصَّیْدَ وَ عَلَیْهِ فِدَاؤُهُ.
امام صادق (علیه السلام)- منصوربن‌حازم گوید: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «مُحرِمی که مجبور است یا صید کند یا گوشت مردار بخورد، کدام را انجام دهد»؟ فرمود: «صید کند». عرض کردم: «مگر خداوند، مردار را بر مضطرّ حلال نکرده است»؟! فرمود: «آری! امّا آیا نمی بینی که از مال خود می‌خورد؟! صید می‌کند و می‌خورد؛ سپس فدیه می‌دهد».
الصّادق (علیه السلام)- عَن مَنصُورِبنِ‌حَازِم قَال سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) عَنْ مُحْرِمٍ اضْطُرَّ إِلَی أَکْلِ الصَّیْدِ وَ الْمَیْتَهًِْ قَالَ أَیُّهُمَا أَحَبُّ إِلَیْکَ أَنْ تَأْکُلَ قُلْتُ الْمَیْتَهًُْ لِأَنَّ الصَّیْدَ مُحَرَّمٌ عَلَی الْمُحْرِمِ فَقَالَ أَیُّهُمَا أَحَبُّ إِلَیْکَ أَنْ تَأْکُلَ مِنْ مَالِکَ أَوِ الْمَیْتَهًِْ قُلْتُ آکُلَ مِنْ مَالِی قَالَ فَکُلِ الصَّیْدَ وَ افْدِهِ.
امام صادق (علیه السلام)- منصوربن‌حازم گوید: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم: «مُحرِمی که مجبور است یا صید کند یا گوشت مردار بخورد، کدام را انجام دهد»؟ فرمود: «تو دوست داری کدام را بخوری»؟ عرض کردم: «مردار را؛ زیرا صید بر مُحرِم حرام است». فرمود: «تو دوست داری از مال خودت بخوری یا از مردار»؟ عرض کردم: «از مال خودم». فرمود: «پس صید را بخور و سپس فدیه بده».