آیه وَ آتَيْناهُ فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ إِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحينَ [122]
ما در دنيا به او (همّت) نيكويى داديم؛ و در آخرت از نيكان است!
علی‌ّابن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- اجْتَباهُ أَیْ اخْتَارَهُ وَ هَداهُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ قَالَ إِلَی الطَّرِیقِ الْوَاضِح.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- اجْتَبَاهُ یعنی او را انتخاب کرده است. وَهَدَاهُ إِلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ یعنی به راهی روشن و آشکار [هدایتش کرد].
الباقر (علیه السلام)- أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اجْتَباهُ وَ هَداهُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ.
امام باقر (علیه السلام)- گواهی می دهم بر یگانگی خدا و اینکه محمّد (صلی الله علیه و آله) بنده و پیامبر اوست؛ او را برگزید و به راه مستقیم رهنمایی کرد.