آیه لا جَرَمَ أَنَّ اللهَ يَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ وَ ما يُعْلِنُونَ إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرينَ [23]
بى تردید خداوند از آنچه پنهان مى دارند و آنچه آشکار مى سازند باخبر است؛ او مستکبران را دوست نمى دارد.
الباقر (علیه السلام)- إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْتَکْبِرِینَ عَنْ وَلَایَهًِْ عَلِیٍّ (علیه السلام).
امام باقر (علیه السلام)- خداوند کسانی را که از ولایت علی (علیه السلام) سرپیچی کنند، دوست ندارد.
الحسین (علیه السلام)- رَوَی الْعَیَّاشِی مَرَّ الْحُسَیْنُ‌بْنُ‌عَلِیٍّ (علیه السلام) عَلَی مَسَاکِینَ قَدْ بَسَطُوا کِسَاءَهُمْ وَ أَلْقَوْا کِسَراً فَقَالُوا هَلُمَّ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ (علیه السلام) فَثَنَّی وَرِکَهُ فَأَکَلَ مَعَهُمْ ثُمَّ تَلَا إِنَّ اللهَ لا یُحِبُّ الْمُسْتَکْبِرِینَ.
امام حسین (علیه السلام)- عیاشی روایت کرده است: «امام حسین (علیه السلام) در راه چند نفر از مساکین و فقرا را دید که ردایی انداخته و قطعه‌ای نان در آن گذاشته‌اند. آن‌ها با دیدن امام (علیه السلام) او را بر سر سفره دعوت کردند و گفتند: «بفرمایید ای پسر رسول خدا (صلی الله علیه و آله)»! امام (علیه السلام) با کمال تواضع نشست و همراه آن‌ها غذا خورد و فرمود: «إِنَّهُ لاَ یُحِبُّ الْمُسْتَکْبِرِینَ».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ حَفْصِ‌بْنِ‌غِیَاثٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) قَالَ قَالَ (علیه السلام) وَ مَنْ ذَهَبَ یَرَی أَنَّ لَهُ عَلَی الْآخَرِ فَضْلًا فَهُوَ مِنَ الْمُسْتَکْبِرِینَ فَقُلْتُ لَهُ إِنَّمَا یَرَی أَنَ لَهُ عَلَیْهِ فَضْلًا بِالْعَافِیَهًِْ إِذَا رَآهُ مُرْتَکِباً لِلْمَعَاصِی فَقَالَ هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ فَلَعَلَّهُ أَنْ یَکُونَ قَدْ غُفِرَ لَهُ مَا أَتَی وَ أَنْتَ مَوْقُوفٌ مُحَاسَبٌ أَ مَا تَلَوْتَ قِصَّهًَْ سَحَرَهًِْ مُوسَی (علیه السلام)؟
امام صادق (علیه السلام)- حفص‌بن‌غیاث گوید: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «هرکس خیال کند بر دیگری برتری دارد او از متکبّرین است». گفتم: «خود را از او بالاتر می‌بیند چراکه سالم و آسوده است و رفیقش گرفتار معصیت است». فرمود: «افسوس افسوس! شاید گناه او را بخشیده باشند و تو را برای حساب نگه دارند، مگر داستان ساحران زمان موسی (علیه السلام) را نخوانده‌ای»؟!