آیه أَ فَأَمِنَ الَّذينَ مَكَرُوا السَّيِّئاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ [45]
آیا کسانى که توطئه هاى شومى کردند از این ایمن گشتند که خدا آنها را در زمین فرو برد و یا مجازات [الهى]، از آنجا که انتظارش را ندارند، به سراغشان آید؟!
السَّجاد (علیه السلام)- لَا تَکُونُوا مِنَ الْغَافِلِینَ الْمَائِلِینَ إِلَی زَهْرَهًِْ الدُّنْیَا الَّذِینَ مَکَرُوا السَّیِّئَاتِ فَإِنَّ اللَّهَ یَقُولُ فِی مُحْکَمِ کِتَابِهِ أَ فَأَمِنَ الَّذِینَ مَکَرُوا السَّیِّئاتِ أَنْ یَخْسِفَ اللهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ یَأْتِیَهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَیْثُ لا یَشْعُرُونَ أَوْ یَأْخُذَهُمْ فِی تَقَلُّبِهِمْ فَما هُمْ بِمُعْجِزِینَ أَوْ یَأْخُذَهُمْ عَلی تَخَوُّف فَاحْذَرُوا مَا حَذَّرَکُمُ اللَّهُ بِمَا فَعَلَ بِالظَّلَمَهًِْ فِی کِتَابِهِ لِئَلَّا تَأْمَنُوا أَنْ یَنْزِلَ بِکُمْ بَعْضُ مَا تَوَعَّدَ بِهِ الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ فِی الْکِتَابِ وَ اللَّهِ لَقَدْ وَعَظَکُمُ اللَّهُ فِی کِتَابِهِ بِغَیْرِکُمْ فَإِنَّ السَّعِیدَ مَنْ وُعِظَ بِغَیْرِهِ.
امام سجاد (علیه السلام)- از جمله‌ی افراد غافل و مایل به زیور دنیا که با حیله و نیرنگ‌های بد، سروکار دارند نباشید که خداوند در قرآن محکم و استوار خود می فرماید: أَ فَأَمِنَ الَّذینَ مَکَرُوا السَّیِّئاتِ أَنْ یَخْسِفَ اللهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ یَأْتِیَهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَیْثُ لا یَشْعُرُون* أَوْ یَأْخُذَهُمْ فی تَقَلُّبِهِمْ فَما هُمْ بِمُعْجِزین أَوْ یَأْخُذَهُمْ عَلی تَخَوُّف؛ پس شما باید از سرگذشت ستمگران بترسید که خداوند در قرآنش از این راه به شما هشدار داده تا مبادا از نزول و شمول قسمتی از آن عذاب‌ها که به ستمکاران وعید داده احساس ایمنی نمایید. به خدا سوگند! خداوند شما را به‌وسیله‌ی سرگذشت دیگران پند و اندرز داده شما هم عبرت بگیرید که خوشبخت کسی است که از دیگران و سرگذشت آنان پند و عبرت بگیرد.
الباقر (علیه السلام)- إِیَّاکَ وَ شُذَّاذاً مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ (علیهم السلام) فَإِنَّ لِآلِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ (علیهم السلام) رَایَهًًْ وَ لِغَیْرِهِمْ رَایَاتٍ فَالْزَمِ الْأَرْضَ وَ لَا تَتَبَّعْ مِنْهُمْ رَجُلًا أَبَداً حَتَّی تَرَی رَجُلًا مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) مَعَهُ عَهْدُ نَبِیِّ اللَّهِ وَ رَایَتُهُ وَ سِلَاحُهُ فَإِنَّ عَهْدَ نَبِیِّ اللَّهِ صَارَ عِنْدَ عَلِیِّ‌بْنِ‌الْحُسَیْنِ (علیه السلام) ثُمَّ صَارَ عِنْدَ مُحَمَّدِبْنِ‌عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ یَفْعَلُ اللَّهُ ما یَشاءُ فَالْزَمْ هَؤُلَاءِ أَبَداً وَ إِیَّاکَ وَ مَنْ ذَکَرْتُ لَک فَإِذَا خَرَجَ رَجُلٌ مِنْهُمْ مَعَهُ ثَلَاثُ مِائَهًٍْ وَ بِضْعَهًَْ عَشَرَ رَجُلًا وَ مَعَهُ رَایَهًُْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) عَامِداً إِلَی الْمَدِینَهًِْ حَتَّی یَمُرَّ بِالْبَیْدَاءِ حَتَّی یَقُولَ هَذَا مَکَانُ الْقَوْمِ الَّذِینَ یُخْسَفُ بِهِمْ وَ هِیَ الْآیَهًُْ الَّتِی قَالَ اللَّهُ أَ فَأَمِنَ الَّذِینَ مَکَرُوا السَّیِّئاتِ أَنْ یَخْسِفَ اللهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ یَأْتِیَهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَیْثُ لا یَشْعُرُونَ أَوْ یَأْخُذَهُمْ فِی تَقَلُّبِهِمْ فَما هُمْ بِمُعْجِزِین.
امام باقر (علیه السلام)- بپرهیز از شذّاذ خاندان محمد (صلی الله علیه و آله)! [شذّاذ یعنی پاره‌های متفرّق و منفرد که اتّحاد را بر هم می‌زنند] و بدان که خاندان محمّد (صلی الله علیه و آله) و علی (علیه السلام) فقط یک پرچم دارند [و متّحدند و دیگر پرچم‌ها منجر به پیروزی نیست] امّا دیگران پرچم‌های متعدّدی دارند، پس همراه زمین باش [و آن را به نیّت شرکت در جنگ ترک نکن] و از هیچ‌یک از آنان (صاحبان پرچم‌های متفرّق) پیروی نکن تا اینکه شخصی را ببینی که یکی از فرزندان حسین (علیه السلام) همراه او باشد که عهد پیامبر (صلی الله علیه و آله) و پرچم و اسلحه‌ی او همراهش باشد. عهد پیامبر (صلی الله علیه و آله) به امام زین‌العابدین (علیه السلام) رسید و پس از آن به من (امام باقر (علیه السلام)) رسید و خداوند [پس از آن] هرچه بخواهد می‌کند. پس همیشه همراه آنان باش؛ اگر مردی از آنان درحالی‌که سیصدواندی همراه او بودند خروج کرد و پرچم پیامبر (صلی الله علیه و آله) در دستش بود و به‌سوی مدینه حرکت می‌کرد تا به بیداء برسد [و با او همراهی کن] و این مکان همان جایی است که آن گروه (مخالف و دشمن) در آن به زمین فرو می‌روند و مصداق این آیه‌اند که میفرماید: أَ فَأَمِنَ الَّذینَ مَکَرُوا السَّیِّئاتِ أَنْ یَخْسِفَ اللهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ یَأْتِیَهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَیْثُ لا یَشْعُرُون* أَوْ یَأْخُذَهُمْ فی تَقَلُّبِهِمْ فَما هُمْ بِمُعْجِزین
الصّادق (علیه السلام)- سُئِلَ عَنْ قَوْلِ اللَّهِأَ فَأَمِنَ الَّذِینَ مَکَرُوا السَّیِّئاتِ أَنْ یَخْسِفَ اللهُ بِهِمُ الْأَرْضَ قَالَ هُمْ أَعْدَاءُ اللَّهِ وَ هُمْ یُمْسَخُونَ وَ یُقْذَفُونَ وَ یَسْبُخُونَ فِی الْأَرْضِ.
امام صادق (علیه السلام)- [از ایشان] درباره‌ی آیه: أَفَأَمِنَ الَّذِینَ مَکَرُواْ السَّیِّئَاتِ أَن یَخْسِفَ اللهَُ بِهِمُ الأَرْضَ؛ سؤال شد؛ فرمود: «آنها دشمنان خدا هستند. آنها مسخ می‌شوند و دور افکنده می‌شوند و در زمین سرگردانند».