آیه لِلَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ وَ للهِ الْمَثَلُ الْأَعْلى وَ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ [60]
صفات زشت براى آن‌هایى است که به سراى آخرت ایمان نمی آورند؛ و بهترین صفات براى خداست؛ و او توانا و حکیم است.
الصّادق (علیه السلام)- وَ للهِ الْمَثَلُ الْأَعْلی الَّذِی لَا یُشْبِهُهُ شَیْءٌ وَ لَا یُوصَفُ وَ لَا یُتَوَهَّمُ فَذَلِکَ الْمَثَلُ الْأَعْلَی.
امام صادق (علیه السلام)- و بهترین صفات برای خداست که چیزی به او شبیه نیست، و وصف او شایسته نیست، و در وهم نیاید، این است نمونه‌ی برتر.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ طَلْحَهًَْ‌بْنِ‌زَیْد عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ (علیه السلام) فِی هَذِهِ الْآیَهًِْ اللهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ فِیها مِصْباحٌ الْمِصْباحُ الآیهًْ وَ فِی آخَر الحَدِیثِ قُلْتُ لِجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (علیه السلام) جُعِلْتُ فِدَاکَ یَا سَیِّدِی إِنَّهُمْ یَقُولُونَ مَثَلُ نُورِ الرَّبِ قَالَ سُبْحَانَ اللَّهِ لَیْسَ لِلَّهِ مَثَلٌ قَالَ اللَّهُ فَلا تَضْرِبُوا للهِ الْأَمْثالَ.
امام صادق (علیه السلام)- طلحهًْ‌بن‌زید در آخر حدیثی که امام صادق (علیه السلام) در تفسیر آیه: خدا نور آسمان‌ها و زمین است. مثَل نور او چون چراغدانی است که در آن چراغی باشد (نور/۳۵) نقل می‌کند: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «فدایتان شوم سرور من! دیگران می‌گویند: مَثَلُ نُورِ ربّ»؟ فرمود: «سبحان الله! برای خدا هیچ مثلی نیست. خداوند فرموده است: برای خدا مثَل نزنید (نحل/۷۴)».
الرِّضا (علیه السلام)- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) لِعَلِیٍّ (علیه السلام) یَا عَلِیُّ (علیه السلام) أَنْتَ حُجَّهًُْ اللَّهِ وَ أَنْتَ بَابُ اللَّهِ وَ أَنْتَ الطَّرِیقُ إِلَی اللَّهِ وَ أَنْتَ النَّبَأُ الْعَظِیمُ وَ أَنْتَ الصِّرَاطُ الْمُسْتَقِیمُ وَ أَنْتَ الْمَثَلُ الْأَعْلی.
امام رضا (علیه السلام)- رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به علی (علیه السلام) فرمود: ای علی! تو حجّت خدا و باب¬اللَّه و راه رسیدن به خدا و خبر -عظیم هستی! و توئی مستقیم و مثل اعلی!
السَّجاد (علیه السلام)- مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ مُؤَلِّفُ کِتَابِ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْأَوْصِیَاءِ رُوِی أَنَّ رَجُلًا أَتَی عَلِیَّ‌بْنَ‌الْحُسَیْنِ (علیه السلام) وَ عِنْدَهُ أَصْحَابُهُ فَقَالَ لَهُ مِمَّنِ الرَّجُلُ قَالَ أَنَا مُنَجِّمٌ قَائِفٌ عَرَّافٌ فَنَظَرَ إِلَیْهِ ثُمَّ قَالَ هَلْ أَدُلُّکَ عَلَی رَجُلٍ قَدْ مَرَّ مُنْذُ یَوْمَ دَخَلْتَ عَلَیْنَا فِی أَرْبَعَهًِْ آلَافِ عَالَمٍ قَالَ مَنْ هُوَ قَالَ أَمَّا الرَّجُلُ فَلَا أَذْکُرُهُ وَ لَکِنْ إِنْ شِئْتَ أَخْبَرْتُکَ بِمَا أَکَلْتَ وَ ادَّخَرْتَ فِی بَیْتِکَ قَالَ نَبِّئْنِی قَالَ أَکَلْتَ فِی هَذَا الْیَوْمِ حَیْساً فَأَمَّا فِی بَیْتِکَ فَعِشْرُونَ دِینَاراً مِنْهَا ثَلَاثَهًُْ دَنَانِیرَ وَازِنَهًٌْ فَقَالَ لَهُ الرَّجُلُ أَشْهَدُ أَنَّکَ الْحُجَّهًُْ الْعُظْمَی وَ الْمَثَلُ الْأَعْلی وَ کَلِمَةُ التَّقْوَی
امام سجاد (علیه السلام)- محمّدبن‌علی مؤلّف کتاب «الأنبیاء و الأوصیاء» روایت کرده: شخصی نزد امام سجّاد (علیه السلام) آمد درحالی‌که یاران امام گرد او نشسته بودند، امام (علیه السلام) به او فرمود: «اهل کجایی»؟ گفت: «منجّم و قیافه‌شناس و فال‌گیر هستم». امام (علیه السلام) به او نگریست و فرمود: «آیا می¬خواهی تو را با مردی آشنا ¬کنم که از روز ورود تو بر ما، او در چهار هزار عالم گذر کرده است»؟ گفت: «او کیست»؟ فرمود: «امّا آن مرد، [در ابتدا] او را به تو نشان ¬ندهم ولی اگر می‌خواهی به تو گزارش خواهم داد که چه خوردی و چه در خانه‌ات ذخیره¬ کردی»؟ گفت: «به من آگاهی بده»! گفت: «امروز خوراک تو حیس بود [و آن خرمایی است که هسته‌اش را درآورند و با کشک بکوبند و با روغن مخلوط ¬کنند و دست مال کنند تا چون ترید شود] و امّا در خانه‌ی تو بیست اشرفی طلا است که سه تایش [سکه‌ی کامل و] تمام وزن است». آن مرد گفت: «من گواهم که تو حجّت عُظمی، مَثَل اعلی و کلمه‌ی تقوا هستی».