آیه ۱۵ - سوره نساء

امام باقر (علیه السلام)- جابر نقل می‌کند: از امام باقر (علیه السلام) پرسیدند: «چرا اثبات زنا چهار شاهد می‌خواهد ولی در قتل دو شاهد کافی است»؟ فرمود: «خداوند متعال متعه را بر شما حلال فرمود و می‌دانست به‌زودی دیگران [حلال بودن] آن را انکار می‌کنند و [هرکس که متعه را حلال کند آن را مانند زنا می‌انگارند و قصد اجرای حکم زنا می‌کنند] لذا برای مراقبت از شما، چهار گواه را برای اثبات آن قرار داد، که اگر این نبود شما گرفتار می‌شدید [و هر بار شما را به زنا متّهم کرده، و می‌زدند] زیرا به سختی اتّفاق می‌افتد که چهار شاهد به یک امر شهادت دهند».

امام صادق (علیه السلام)- ابوبصیر گوید: از امام (علیه السلام) در مورد آیه: وَ اللاَّتی یَأْتینَ الْفاحِشَةَ مِنْ نِسائِکُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَیْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْکُمْ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِکُوهُنَّ فِی الْبُیُوتِ حَتَّی یَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ یَجْعَلَ اللهُ لَهُنَّ سَبیلاً سؤال کردم، فرمود: «این آیه [به‌واسطه‌ی نزول آیه‌ای دیگر] منسوخ شده است». گفتم: «[در زمان عمل به این آیه و قبل از نسخ‌شدن آن] کیفیّت آن چگونه بود»؟ فرمود: «وقتی زنی به این گناه آلوده می‌شد و چهار نفر به این مطلب گواهی می‌دادند، او را در خانه‌ای می‌انداختند و با او حرف نمی‌زدند و معاشرت و همنشینی نداشتند، به او آب و غذا می‌دادند [و بر همین منوال می‌گذشت] تا بمیرد». گفتم: «در کلام خداوند که فرموده: أَوْ یَجْعَلَ اللهُ لَهُنَّ سَبِیلًا منظور چیست»؟ فرمود: «راه [فرار از این مجازات] یا شلّاق‌زدن بود یا سنگسارکردن یا نگهداری‌کردن و زندانی‌کردن در خانه‌ها».

امام باقر (علیه السلام)- تمام آیات سوره‌ی نور پس از سوره‌ی نساء نازل شد و مؤید این مطلب، این آیه‌ی شریفه سوره‌ی نساء می‌باشد: وَ اللاَّتِی یَأْتِینَ الْفَاحِشَةَ مِن نِّسَآئِکُمْ فَاسْتَشْهِدُواْ علَیْهِنَّ أَرْبَعةً مِّنکُمْ فَإِن شَهِدُواْ فَأَمْسِکُوهُنَّ فِی الْبُیُوتِ حَتَّیَ یَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ یَجْعلَ اللهُ لَهُنَّ سَبِیلاً. و راهی که خداوند به‌عنوان راه نجات برای آنان قرار داده در این آیه [از سوره‌ی نور] آمده است: [این] سوره‌ای است که آن را فرو فرستادیم، و [عمل به آن را] واجب نمودیم، و در آن آیات روشنی نازل کردیم، شاید شما متذکّر شوید! هریک از زن و مرد زناکار را صدتازیانه بزنید و نباید رأفت [و محبّت کاذب] نسبت به آن دو شما را از اجرای حکم الهی مانع شود، اگر به خدا و روز جزا ایمان دارید! و باید گروهی از مؤمنان مجازاتشان را مشاهده کنند!. (نور/۲۱)».

امام علی (علیه السلام)- خداوند تبارک‌وتعالی رسولش را با رأفت و رحمت]که در وجودش نهاده بود[مبعوث گردانید، از [مصادیق] رأفت و رحمت پیامبر (صلی الله علیه و آله) این بود که قومش را در آغاز نبوّتش از چیزی که به آن عادت داشتند مجبور به انتقال به احکام جدید] احکام اسلام[نکرد. تا اینکه اسلام در دل‌های آن‌ها مستحکم شد و شریعت و احکام آن در قلوب آن‌ها شیرین و گوارا شد. نمونه‌ای از احکام آن‌ها در زمان جاهلیّت این بود که زمانی‌که زنی زنا می‌کرد در خانه‌ی خودش محبوس می‌شد و معاش او برآورده می‌شد تا اینکه مرگ سراغ او بیاید و اگر مردی زنا می‌کرد او را از مجالس خودشان طرد می‌کردند و دشنام می‌دادند و اذیت می‌کردند و سرزنشش می‌کردند و کاری جز این بلد نبودند؛ بنابراین خداوند در ابتدای دین اسلام چنین حکم کرد: اللَّاتِی یَأْتِینَ الْفاحِشَةَ مِنْ نِسائِکُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَیْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْکُمْ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِکُوهُنَّ فِی الْبُیُوتِ حَتَّی یَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ یَجْعَلَ اللهُ لَهُنَّ سَبِیلًا و الَّذانِ یَأْتِیانِها مِنْکُمْ فَآذُوهُما فَإِنْ تابا وَ أَصْلَحا فَأَعْرِضُوا عَنْهُما إِنَّ اللهَ کانَ تَوَّاباً رَحِیماً؛ پس در زمانی‌که تعداد مسلمانان زیاده شد و اسلام قوی گشت و مردم از امور و احکام و عادات جاهلیّت متنفر شده و وحشت داشتند، خداوند این آیه را نازل نمود: هریک از زن و مرد زناکار را صدتازیانه بزنید. (نور/۲). در آن هنگام آیه‌ی قبل یعنی آیه‌ی حبس و اذیت، نسخ شد.