آیه أَمْ لَهُمْ نَصيبٌ مِنَ الْمُلْكِ فَإِذاً لا يُؤْتُونَ النَّاسَ نَقيراً [53]
آيا آن‌ها (يهود) سهمى در حكومت دارند [كه بخواهند چنين داورى كنند]؟! در‌حالى‌كه اگر چنين بود كمترين حقّى را به مردم نمى‌دادند.
العسکری (علیه السلام)- فِی تَفسِیرِ الإِمَامَ (علیه السلام): قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِکَ فَهِیَ کَالْحِجارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً وَ إِنَّ مِنَ الْحِجارَةِ لَما یَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهارُ وَ إِنَّ مِنْها لَما یَشَّقَّقُ فَیَخْرُجُ مِنْهُ الْماءُ وَ إِنَّ مِنْها لَما یَهْبِطُ مِنْ خَشْیَةِ اللهِ وَ مَا اللهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ قَالَ الْإِمَامُ (علیه السلام) ... وَ إِنَّ مِنْها یَعْنِی مِنَ الْحِجَارَهًِْ لَما یَهْبِطُ مِنْ خَشْیَةِ اللهِ إِذَا أَقْسَمَ عَلَیْهَا بِاسْمِ اللَّهِ وَ بِأَسْمَاءِ أَوْلِیَائِهِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِیٍّ وَ فَاطِمَهًَْ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ وَ الطَّیِّبِینَ مِنْ آلِهِمْ (وَ لَیْسَ فِی قُلُوبِکُمْ شَیْءٌ مِنْ هَذِهِ الْخَیْرَاتِ وَ مَا اللهُ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ بَلْ عَالِمٌ بِهِ یُجَازِیکُمْ عَنْهُ بِمَا هُوَ بِهِ عَادِلٌ عَلَیْکُمْ وَ لَیْسَ بِظَالِمٍ لَکُمْ یُشَدِّدُ حِسَابَکُمْ وَ یُؤْلِمُ عِقَابَکُمْ وَ هَذَا الَّذِی وَصَفَ اللَّهُ تَعَالَی بِهِ قُلُوبَهُمْ هَاهُنَا نَحْوُ مَا قَالَ فِی سُورَهًِْ النِّسَاءِ أَمْ لَهُمْ نَصِیبٌ مِنَ الْمُلْکِ فَإِذاً لا یُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِیرا.
امام عسکری (علیه السلام)- در تفسیر امام عسکری (علیه السلام) آمده است: در مورد آیه: پس از آن دل‌های شما چون سنگ، سخت گردید، حتّی سخت‌تر از سنگ که از سنگ‌گاه جوی‌ها روان شود، و چون شکافته شود آب از آن بیرون جهد، و گاه از ترس خدا از فراز به نشیب فرو غلتد، و خدا از آنچه می‌کنید غافل نیست. (بقره/۷۴). امام (علیه السلام) فرمود: «و گاه از ترس خدا از فراز به نشیب فرو غلتد. (بقره/۷۴). بعضی از این سنگ‌ها از خشیّت خدا فرود می‌آید وقتی آن‌ها را به خدا و به اسماء اولیاء خدا محمّد و علی و فاطمه و حسن و حسین و اولاد پاکش (قسم بدهند. ولی در دل‌های شما چنین اثری وجود ندارد؛ و خدا از آنچه می‌کنید غافل نیست. (بقره/۷۴). خداوند کاملا مطّلع از وضع شما است. طبق استحقاق به شما جزا و کیفر می‌دهد. او هرگز ظلم به شما نخواهد نمود. حسابی سخت می‌گیرد و عقابی سخت می‌نماید. آنچه در این آیه خداوند درباره‌ی دل‌های آن‌ها می‌فرماید شبیه مطلبی است که در سوره‌ی نساء می‌فرماید. أَمْ لَهُمْ نَصِیبٌ مِنَ المُلْکِ فَإِذاً لا یُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِیراً».
الباقر (علیه السلام)- أَمْ لَهُمْ نَصِیبٌ مِنَ الْمُلْکِ یَعْنِی الْإِمَامَهًَْ وَ الْخِلَافَهًَْ فَإِذاً لا یُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِیراً نَحْنُ النَّاسُ الَّذِینَ عَنَی اللَّهُ وَ النَّقِیرُ النُّقْطَهًُْ الَّتِی فِی وَسَطِ النَّوَاهًْ.
امام باقر (علیه السلام)- أَمْ لَهُمْ نَصِیبٌ مِّنَ المُلْکِ یعنی امامت و خلافت. فَإِذًا لاَّ یُؤْتُونَ النَّاسَ نَقِیرًا مردمی که خداوند از آن‌ها یاد می‌کند، ما هستیم و النَقیر، همان نقطه‌ای است که در وسط دانه‌ی گیاه می‌بینی.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- نَقِیراً یَعْنِی النُّقْطَهًَْ الَّتِی فِی ظَهْرِ النَّوَاهًْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- نَقِیراً منظور، همان نقطه‌ایست که در پشت دانه‌ی خرما است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- لَوْکَانَ لَهُمْ نَصِیبٌ مِنَ الْمُلْکِ مَا أَعْطَوا مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) وَ أَصْحَابَهُ شَیْئاً.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- اگر نصیبی از ملک به آنان (منافقان) برسد، چیزی به محمّد (صلی الله علیه و آله) و اصحابش نمی‌دهند [و آن‌ها را در این کار سهیم نمی‌کنند].