آیه قالَتْ یا أَیُّهَا الْمَلَأُ إِنِّي أُلْقِي إِلَيَّ کِتابٌ کَرِیمٌ [29]
[ملکه‌ی سبأ] گفت: «اى اشراف! نامه‌ی پرارزشى به‌سوى من افکنده شده!
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ خَصَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) وَ شَرَّفَهُ بِهَا وَ لَمْ یُشْرِکْ مَعَهُ فِیهَا أَحَداً مِنْ أَنْبِیَائِهِ مَا خَلَا سُلَیْمَانَ (علیه السلام) فَإِنَّهُ أَعْطَاهُ مِنْهَا بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ أَلَا تَرَاهُ یَحْکِی عَنْ بِلْقِیسَ حِینَ قَالَتْ إِنِّی أُلْقِیَ إِلَیَّ کِتابٌ کَرِیمٌ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- خدای عزّوجلّ محمّد (صلی الله علیه و آله) را بدان مخصوص کرده و شرافت داده و احدی را با او از پیغمبران خود شریک نکرده جز سلیمان (علیه السلام) را که فقط بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را به او داده، نمی‌بینی که در داستان بلقیس آورده است: قَالَتْ إِنِّی أُلْقِیَ إِلَیَّ کِتابٌ کَرِیمٌ
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- جَمَعَتْ جُنُودَهَا وَ قَالَتْ لَهُمْ کَمَا حَکَی اللَّهُ یا أَیُّهَا الْمَلَأُ إِنِّی أُلْقِیَ إِلَیَّ کِتابٌ کَرِیمٌ أَیْ مَخْتُوم.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- ازاین‌رو سپاهیانش را فراخواند و آن‌گونه که خداوند فرموده به آنان گفت: یَا أَیُّهَا المَلَأُ إِنِّی اُلقِی الَیَّ کتابٌ کَریمٌ که مقصود از کتاب کریم، کتاب مُهر شده است.