آیه أَ لَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللهُ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً [15]
آيا نمي‌دانيد چگونه خداوند هفت آسمان را برفراز يكديگر آفريده است.
الباقر (علیه السلام)- فِی رِوَایَهًِْ أَبِی‌الْجَارُودِ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ سَبْعَ سَماواتٍ طِباقاً یَقُولُ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضِ قَوْلُهُ وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا الْآیَهًِْ قَالَ کَانَتْ وَدٌّ صَنَماً لِکَلْبٍ وَ کَانَتْ سُوَاعٌ لِهُذَیْلٍ وَ یَغُوثُ لِمُرَادٍ وَ یَعُوقُ لِهَمْدَانَ وَ نَسْرٌ لِحُصَیْنٍ.
امام باقر (علیه السلام)- در روایت ابوالجارود آمده است که امام باقر (علیه السلام) درباره‌ی آیه: سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا فرمود: «[هفت آسمان تو در تو]، روی همدیگر قرار دارند. و در این آیه: لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَ لَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لَا سُوَاعًا وَ لَا یَغُوثَ وَ یَعُوقَ وَ نَسْرًا. (نوح/۲۳) ودّ، بت قبیله‌ی کلب بود. سُواع بت قبیله‌ی هُذَیل بود و یغوث، بت قبیله‌ی مراد بود و یعوق، بت قبیله‌ی هَمْدان، و نَسْر بت قبیله‌ی حصین بود.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- وَ کَانَ مِنِ اقْتِدَارِ جَبَرُوتِهِ وَ بَدِیعِ لَطَائِفِ صَنْعَتِهِ أَنْ جَعَلَ مِنْ مَاءِ الْبَحْرِ الزَّاخِرِ الْمُتَرَاکِمِ الْمُتَقَاصِفِ یَبَساً جَامِداً ثُمَّ فَطَرَ مِنْهُ أَطْبَاقاً فَفَتَقَهَا سَبْعَ سَمَاوَاتٍ بَعْدَ ارْتِتَاقِهَا فَاسْتَمْسَکَتْ بِأَمْرِهِ وَ قَامَتْ عَلَی حَدِّهِ.
امام علی (علیه السلام)- از قدرت و جبروت و لطائف شگفت اوست که از آب دریای جوشان متراکم چیزی خشک و جامد آفرید، و از آن چند طبقه برآورد و آن را به هفت آسمان برگشود، پس از آنکه در هم پیوسته و بسته بودند، و به فرمان او در جای خود نگه داشته شدند و تا حدّ و اندازه‌ای که از او خواسته بودند برپا ماندند.