آیه أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللهَ يُزْجي سَحاباً ثُمَّ يُؤَلِّفُ بَيْنَهُ ثُمَّ يَجْعَلُهُ رُكاماً فَتَرَى الْوَدْقَ يَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَ يُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فيها مِنْ بَرَدٍ فَيُصيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ وَ يَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يَشاءُ يَكادُ سَنا بَرْقِهِ يَذْهَبُ بِالْأَبْصارِ [43]
آيا نديدى كه خداوند ابرهايى را به آرامى مى‌راند، سپس ميان آن‌ها پيوند مى‌دهد، و بعد آن را متراكم مى‌سازد؟! در‌اين‌حال، مى‌بينى كه [دانه‌هاى] باران از لابه‌لاى آن خارج مى‌شود؛ و از آسمان از كوه‌هايى در آن (ابرهايى به شكل كوه ) دانه‌هاى تگرگ نازل مى‌كند، و هر‌كس را بخواهد به‌وسيله‌ی آن زيان مى‌رساند، و از هر‌كس بخواهد اين زيان را برطرف مى‌كند؛ نزديك است درخشندگى برق آن [ابرها، بينايى] چشم‌ها را ببرد!