آیه ۴ - سوره هود

امام باقر (علیه السلام)- وَ أَنِ اسْتَغْفِرُواْ رَبَّکُمْ؛ [یعنی] ای مؤمنان! از پروردگار خویش آمرزش طلبید.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس در آخرین شب ماه رمضان ده رکعت نماز بخواند، ... سر از سجده بر نمی‌دارد؛ مگر آنکه خدا او را می‌آمرزد. و [روزه‌ی] ماه رمضان را از او و از همه‌ی کسانی که در شهر او هستند، می‌پذیرد... سوگند! به خدایی که مرا به حق مبعوث کرد، هرکس این نماز را بخواند و این استغفار را بگوید، خدا نماز، روزه و عبادت‌های او را می‌پذیرد و او را می‌آمرزد و دعای او را مستجاب می‌کند. چون خداوند تبارک‌وتعالی در کتابش می‌فرماید: از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است. (نوح/۱۰) و می‌فرماید: وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ یُمَتِّعْکُمْ مَتاعاً حَسَناً إِلی أَجَلٍ مُسَمًّی وَ یُؤْتِ کُلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ.

امام باقر (علیه السلام)- وَ یُؤْتِ کُلَّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ؛ منظور از [صاحب فضیلت در] این آیه، علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است.

امام صادق (علیه السلام)- از ابوعمرو زبیرِی نقل است: به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: «آیا ایمان درجات و مراتبی دارد، که مؤمنان نسبت به آن‌ها نزد خدا بر یکدیگر برتری دارند»؟ فرمود: «آری»! عرض کردم: «خدا رحمتت کند! برایم توضیح بده تا بفهمم». فرمود: «خدا میان مؤمنان مسابقه‌ای قرارداده است؛ همان‌طور که میان اسبان در روز اسب‌دوانی، مسابقه می‌گذارند و آن‌ها را به حسب درجه‌شان در سبقت‌گرفتن به‌سوی خدا، فضیلت بخشید. و امور هریک از مؤمنان را طبق درجه‌ی سبقتش قرار داد و حقّ او را از آن درجه نکاست. هیچ‌یک از افرادی که [در این مسابقه] از او عقب افتادند بر او پیشی نمی‌گیرند و هیچ کم فضیلتی بر کسی که فضیلت بیشتر، دارد مقدّم نمی‌شود. از این‌جهت گذشتگان و آیندگان این امّت بر یکدیگر برتری می‌یابند». گفتم: «به من از کلامی خبرده که خدای عزّوجلّ به مضمون آن، مؤمنان را برای مسابقه در ایمان تشویق کرده است». فرمود: «سخن خدای عزّوجلّ: برای رسیدن به آمرزش پروردگارتان و بهشتی که پهنای آن همسان پهنای آسمان‌ها و زمین است، بر یکدیگر پیشی گیرید. این بهشت برای کسانی که به خدا و پیامبرانش ایمان آورده‌اند، مهیّا شده است». (حدید/ ۲۱) پس آیه‌ای را که خداوند عزّوجلّ در آن دوستانش را بر یکدیگر برتری داده یادآور شد و فرمود: بعضی از آن رسولان را بر بعضی دیگر برتری دادیم برخی از آن‌ها، خدا با او سخن می‌گفت و بعضی را درجاتی برتر داد و به عیسی‌بن‌مریم، نشانه‌های روشن دادیم و او را با «روح القدس» تأیید نمودیم [ولی فضیلت و مقام آن پیامبران، مانع اختلاف امّتها نشد]. و اگر خدا می‌خواست، کسانی که بعد از آن‌ها بودند، پس از آن همه نشانه‌های روشن که برای آن‌ها آمد، جنگ و ستیز نمی‌کردند [امّا خدا مردم را مجبور نساخته و آن‌ها را در پیمودن راه سعادت، آزاد گذارده است] ولی این امّت‌ها بودند که با هم اختلاف کردند بعضی ایمان آوردند و بعضی کافر شدند [و جنگ و خونریزی بروز کرد. و باز] اگر خدا می‌خواست، با هم پیکار نمی‌کردند ولی خداوند، آنچه را می‌خواهد، [از روی حکمت] انجام می‌دهد [و هیچ‌کس را به قبول چیزی مجبور نمی‌کند]. (بقره/۲۵۳) وَ یُؤْتِ کلُ‌َّ ذِی فَضْلٍ فَضْلَهُ وَ إِن تَوَلَّوْاْ فَإِنّی‌ِ أَخَافُ عَلَیْکمُ‌ْ عَذَابَ یَوْمٍ کَبِیر.

امام باقر (علیه السلام)- منظور از وَ إِن تَوَلَّوْاْ فَإِنِّیَ أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ کَبِیرٍ، دود و فریاد [در روز قیامت] است».