آیه وَ قالَ ارْكَبُوا فيها بِسْمِ اللهِ مَجْراها وَ مُرْساها إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحيمٌ [41]
او گفت: «بر آن (کشتى) سوار شوید به نام خدا؛ در هنگام حرکت آن و توقّفش، که پروردگارم آمرزنده و مهربان است».
الصّادق (علیه السلام)- مَجْرَاهَا أَیْ مَسِیرُهَا وَ مُرْسَاهَا أَیْ مَوْقِفُهَا.
امام صادق (علیه السلام)- مَجْرَاهَا [یعنی] مسیر حرکتش و مُرْسَاهَا محلّ توقفش می‌باشد.
الباقر (علیه السلام)- قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ (علیه السلام) لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ إِذَا عَزَمَ اللَّهُ لَکَ عَلَی الْبَحْرِ فَقُلِ الَّذِی قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ بِسْمِ اللهِ مَجْراها وَ مُرْساها إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَحِیمٌ فَإِذَا اضْطَرَبَ بِکَ الْبَحْرُ فَاتَّکِ عَلَی جَانِبِکَ الْأَیْمَنِ وَ قُلْ بِسْمِ اللَّهِ اسْکُنْ بِسَکِینَهًِْ اللَّهِ وَ قِرَّ بِقَرَارِ اللَّهِ وَ اهْدَأْ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهًَْ إِلَّا بِاللَّهِ.
امام باقر (علیه السلام)- امام باقر (علیه السلام) به یکی از اصحاب خود فرمود: «هرگاه به عزم و اراده‌ی الهی، تصمیم به سفر دریایی گرفتی، همان کلام خداوند عزّوجلّ را [که نوح (علیه السلام) در هنگام سوارشدن بر کشتی فرمود] بخوان: بِسْمِ اللهِ مَجْراها وَ مُرْساها إِنَّ رَبِّی لَغَفُورٌ رَحِیم و اگر دریا متلاطم شد، به‌جانب راست خود تکیّه کن و بگو با استعانت از خداوند، و نام خداوند، ای دریا! با سکینه‌ی الهی از حرکت و تلاطم بایست و با آرامش خداوندی قرار گیر و به اذن خداوند آرام‌شو! که هیچ حرکتی و توانی محقّق نمی‌شود. مگر به‌خواست خداوند عزّوجلّ».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- إِنَّ نُوحاً (علیه السلام) لَمَّا رَکِبَ فِی السَّفِینَهًِْ وَ خَافَ الْغَرَقَ قَالَ اللَّهُمَ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ آلِ مُحَمَّدٍ (لَمَّا أَنْجَیْتَنِی مِنَ الْغَرَقِ فَنَجَّاهُ اللَّهُ عَنْه.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- وقتی نوح (علیه السلام) سوار کشتی شد و از غرق‌شدن ترسید، عرض کرد: «خدایا! به حقّ محمّد (صلی الله علیه و آله) و آل محمّد (از تو می‌خواهم که مرا از غرق‌شدن نجات دهی». پس خداوند عزّوجلّ او را نجات داد.