آیه إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ [1]
هنگامى‌كه واقعه‌ی عظيم [قيامت] واقع شود.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ لَیْسَ لِوَقْعَتِها کاذِبَةٌ قَالَ الْقِیَامَهًُْ هِیَ حَقٌّ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- إِذَا وقَعَتِ الواقِعَةُ لیْسَ لوقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ، حقیقت است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ أَیْ إِذَا قَامَتِ الْقِیَامَهًُْ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- إِذَا وقَعَتِ الواقِعَةُ یعنی هنگامی‌که قیامت برپا شود.
السّجّاد (علیه السلام)- مَنْ لَمْ یَتَعَزَّ بِعَزَاءِ اللَّهِ تَقَطَّعَتْ نَفْسُهُ عَلَی الدُّنْیَا حَسَرَاتٍ وَ اللَّهِ مَا الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهًُْ إِلَّا کَکَفَّتَیِ الْمِیزَانِ فَأَیُّهُمَا رَجَحَ ذَهَبَ بِالْآخَرِ ثُمَّ تَلَا قَوْلَهُ عَزَّوَجَلَّ إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ یَعْنِی الْقِیَامَهًْ.
امام سجّاد (علیه السلام)- هرکس با آرامش خداوندی آرامش نیابد، نفس او با حسرت‌خوردن به دنیا قطع می‌شود. به خدا قسم! که دنیا و آخرت مانند دو کفّه‌ی ترازو می‌باشند، هرکدام از آن‌ها که برتر باشد، دیگری می‌رود. سپس این آیه را تلاوت فرمود: إِذَا وقَعَتِ الواقِعَةُ یعنی قیامت.