آیه وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ [82]
و به جاى شكر روزي‌هايى كه به شما داده شده [آن را] تكذيب مى‌كنيد؟!
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) فِی قَوْلِهِ وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ قَالَ شُکْرَکُمْ تَقُولُونَ مُطِرْنَا بِنَوْءِ کَذَا وَ کَذَا وَ بِنَجْمِ کَذَا وَ کَذَا.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- شکر شما این است که تکذیب می‌کنید و می‌گویید باران ما به نوء چنانی است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- مُطِرَ النَّاسُ عَلَی عَهْدِ رسول الله (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) أَصْبَحَ مِنَ النَّاسِ شَاکِرٌ وَ مِنْهُمْ کَافِرٌ قَالُوا هَذِهِ رَحْمَهًٌْ وَضَعَهَا اللَّهُ وَ قَالَ بَعْضُهُمْ لَقَدْ صَدَقَ نَوْءُ کَذَا فَنَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ فَلا أُقْسِمُ بِمَواقِعِ النُّجُومِ حَتَّی یَبْلُغَ وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- بارانی که در عهد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به مردم بارید و پیغمبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «برخی مردم شکرگزارند و برخی ناسپاس»! گفتند: «این رحمتی است خدا داده». و دیگران گفتند: «نوء فلانی است و این آیه آمد تا رسید به وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- أَنَّ النَّاسَ أُمْحِلُوا عَلَی عَهْدِ نَبِیِّ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَقَالُوا یَا نَبِیَّ اللَّهِ لَوِ اسْتَقَیْتَ لَنَا فَقَالَ عَسَی قَوْمٌ إِنْ سُقُوا أَنْ یَقُولُوا سُقِینَا بِنَوْءِ کَذَا وَ کَذَا فَاسْتَسْقَی نَبِیُّ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) لَهُمْ فَمُطِرُوا فَقَالَ رَجُلٌ إِنَّهُ قَدْ کَانَ بَقِیَ مِنَ الْأَنْوَاءِ کَذَا وَ کَذَا فَأَنْزَلَ اللَّهُ وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- مردم در عهد پیغمبر (صلی الله علیه و آله) به قحطی افتادند و گفتند: «ای نبی خدا (صلی الله علیه و آله)! کاش برای ما باران می‌خواستی». فرمود: «بسا که مردمی باران یابند و گویند از نوء چنانی است». و پیغمبر (صلی الله علیه و آله) استسقاء کرد و باران آمد، مردی گفت: «از انواء چنان و چنان مانده بود و خدا فرو فرستاد: وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُون».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ فِی رَجُلٍ مِنَ الْأَنْصَارِ فِی غَزْوَهًِْ تَبُوکَ وَ نَزَلُوا الْحِجْرَ فَأَمَرَهُمْ رسول الله (صلی الله علیه و آله) أَنْ لَا یَحْمِلُوا مِنْ مَائِهَا شَیْئاً ثُمَّ ارْتَحَلَ ثُمَّ نَزَلَ مَنْزِلًا آخَرَ وَ لَیْسَ مَعَهُمْ مَاءٌ فَشَکَوْا ذَلِکَ إِلَی النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) فَقَامَ فَصَلَّی رَکْعَتَیْنِ ثُمَّ دَعَا فَأَرْسَلَ اللَّهُ سَحَابَهًًْ فَأَمْطَرَتْ عَلَیْهِمْ حَتَّی اسْتَقَوْا مِنْهَا فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْأَنْصَارِ لِآخَرَ مِنْ قَوْمِهِ یُتَّهَمُ بِالنِّفَاقِ وَیْحَکَ قَدْ تَرَی مَا دَعَا النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) فَأَمْطَرَ اللَّهُ عَلَیْنَا السَّمَاءَ فَقَالَ إِنَّمَا مُطِرْنَا بِنَوْءِ کَذَا وَ کَذَا فَأَنْزَلَ اللَّهُ وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- این آیه درباره‌ی یک مرد انصاری در غزوه‌ی تبوک، فرود آمد. در حجر منزل کردند و پیغمبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «چیزی از آب آن برنگیرند»، و در منزل دیگر آب نداشتند و به پیغمبر (صلی الله علیه و آله) شکایت بردند و آن حضرت (صلی الله علیه و آله) دو رکعت نماز خواند و دعا کرد و خدا یک ابری فرستاد و بر آن‌ها بارید تا سیراب شدند و مردی انصاری به دیگری که متّهم به نفاق بود گفت: «وای بر تو دیدی پیغمبر (صلی الله علیه و آله) دعا کرد و خدا باران به ما داد»؟ در پاسخش گفت: «باران ما به‌سبب نوء چنانی بود». و خدا فرو فرستاد: وَ تَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُون.