آیه الْحَمْدُ للهِ الَّذي أَنْزَلَ عَلى عَبْدِهِ الْكِتابَ وَ لَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً [1]
حمد مخصوص خدايى است كه اين كتاب را بر بنده [برگزيده] اش نازل كرد، و هيچ‌گونه كژى در آن قرار نداد.
علی‌بن‌ابراهیم ( وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً قَیِّماً قَالَ هَذَا مُقَدَّمٌ وَ مُؤَخَّرٌ لِأَنَّ مَعْنَاهُ الَّذِی أَنْزَلَ عَلَی عَبْدِهِ الْکِتَابَ قَیِّماً وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً فَقَدْ قَدَّمَ حَرْفاً عَلَی حَرْف.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- الحَمْدُ للهِ الَّذی أَنْزَلَ عَلی عَبْدِهِ الْکِتابَ وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً* قَیِّماً؛ اینجا تقدیم و تأخیر صورت گرفته است، زیرا معنای آن چنین است؛ الَّذی أَنْزَلَ عَلی عَبْدِهِ الْکِتابَ قَیِّماً وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً که دراین‌صورت کلمه‌ی عوجاً بر قیماً مقدّم شده است.
امیرالمؤمنین ( فِی عُیُونِ الْأَخْبَارِ فِی بَابِ مَا جَاءَ عَنِ الرِّضَا (مِنْ خَبَرِ الشَّامِیِّ وَ مَا سَأَلَ عَنْهُ أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (فِی جَامِعِ الْکُوفَهًِْ حَدِیثٌ طَوِیلٌ وَ فِیهِ: وَ سَأَلَهُ: کَمْ حَجَ آدَمُ (مِنْ حِجَّهًٍْ؟ فَقَالَ (: سَبْعِینَ حِجَّهًًْ مَاشِیاً عَلَی قَدَمَیْهِ وَ أَوَّلُ حِجَّهًٍْ حَجَّهَا کَانَ مَعَهُ الصُّرَدُ یَدُلُّهُ عَلَی مَوَاضِعِ الْمَاءِ وَ خَرَجَ مَعَهُ مِنَ الْجَنَّهًِْ وَ قَدْ نُهِیَ عَنْ أَکْلِ الصُّرَدِ وَ الْخُطَّافِ. وَ سَأَلَهُ: مَا بَالُهُ لَا یَمْشِی؟ قَالَ (: لِأَنَّهُ نَاحَ عَلَی بَیْتِ الْمَقْدِسِ فَطَافَ حَوْلَهُ أَرْبَعِینَ عَاماً یَبْکِی عَلَیْهِ وَ لَمْ یَزَلْ یَبْکِی مَعَ آدَمَ (فَمِنْ هُنَاکَ سَکَنَ الْبُیُوتَ وَ مَعَهُ تِسْعُ آیَاتٍ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ مِمَّا کَانَ آدَمُ (یَقْرَؤُهَا فِی الْجَنَّهًِْ وَ هِیَ مَعَهُ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَهًِْ ثَلَاثُ آیَاتٍ مِنْ أَوَّلِ الْکَهْفِ وَ ثَلَاثُ آیَاتٍ مِنْ سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَی وَ هِیَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ وَ ثَلَاثُ آیَاتٍ مِنْ یس وَ هِیَ وَ جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا.
امام علی (علیه السلام)- در عیون اخبار از امام رضا (علیه السلام) روایت است: مرد شامی از امیرالمؤمنین (علیه السلام) پرسید: «آدم چند بار حجّ به جا آورد»؟ حضرت فرمود: «هفتاد بار پیاده، و در اوّلین سفرش جغد همراهش بود و مواضع آب را به او نشان می‌داد و به همراه او از بهشت بیرون آمده بود. آدم از خوردن جغد و پرستو منع شد». مرد شامی پرسید: «چرا پرستو روی زمین راه نمی‌رود»؟ حضرت فرمود: «زیرا بر بیت المقدس نوحه سرایی نمود و چهل سال بر آن گریست و همیشه به همراه آدم (علیه السلام) می‌گریست. لذا در خانه‌هایی سکنی گزید و نُه آیه از آیات کتاب خداوند عزّ و جلّ که آدم (علیه السلام) در بهشت آن‌ها را می‌خواند، به همراه داشت و تا قیامت نیز به همراه خواهد داشت. آن آیات عبارتند از: سه آیه از اوّل سوره کهف، سه آیه از سوره إسراء که عبارتند از: فَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ (اسراء/۴۵) و سه آیه از یس که آن: وَ جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ أَیْدیهِمْ سَدًّا ... (یس/۹)».