آیه هؤُلاءِ قَوْمُنَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لَوْ لا يَأْتُونَ عَلَيْهِمْ بِسُلْطانٍ بَيِّنٍ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللهِ كَذِباً [15]
اين قوم ما هستند كه معبودهايى جز او انتخاب كرده‌اند؛ چرادليل آشكارى [بر اين كار] نمى‌آورند؟! پس چه كسى ستمكارتر است از آن كس كه بر خدا دروغ ببندد»؟!
علی‌بن‌ابراهیم ( فِی قَوْلِه لَوْ لا یَأْتُونَ عَلَیْهِمْ بِسُلْطانٍ بَیِّنٍ یَعْنِی بِحُجَّهًٍْ بَیِّنَهًٍْ أَنَّ مَعَهُ شَرِیکاً.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- لَّوْلَا یَأْتُونَ عَلَیْهِم بِسُلْطَانٍ بَیِّنٍ، یعنی سلطانٍ بیِّنٍ یعنی دلیلی آشکار که او را شریکی است».