آیه فَعَسى رَبِّي أَنْ يُؤْتِيَنِ خَيْراً مِنْ جَنَّتِكَ وَ يُرْسِلَ عَلَيْها حُسْباناً مِنَ السَّماءِ فَتُصْبِحَ صَعيداً زَلَقاً [40]
اميد است پروردگارم بهتر از باغ تو، به من بدهد؛ و مجازات حساب شده‌اى از آسمان بر باغ تو فرو فرستد، به‌گونه‌اى كه آن را به زمين بى‌گياهى مبدّل كند.
علی‌بن‌ابراهیم ( ثُمَّ قَالَ الْفَقِیرُ فَعَسی رَبِّی أَنْ یُؤْتِیَنِ خَیْراً مِنْ جَنَّتِکَ وَ یُرْسِلَ عَلَیْها حُسْباناً مِنَ السَّماءِ فَتُصْبِحَ صَعِیداً زَلَقاً أَیْ مُحْتَرِقا.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- مرد فقیر گوید: فَعَسی رَبِّی أَنْ یُؤْتِیَنِ خَیْراً مِنْ جَنَّتِکَ وَ یُرْسِلَ عَلَیْها حُسْباناً مِنَ السَّماءِ فَتُصْبِحَ صَعِیداً زَلَقاً مقصود از صعیداً زَلَقَاً، زمین سوخته است.
الصّادق ( عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (فَعَسی رَبِّی أَنْ یُؤْتِیَنِ خَیْراً مِنْ جَنَّتِکَ وَ دُنْیَاکَ فِی الدُّنْیَا بِقِیَامِ وَلَدِیَ القائم (دَوْلَهًًْ وَ مُلْکاً وَ سُلْطَاناً وَ فِی الْآخِرَهًِْ حُکْماً وَ شَفَاعَهًًْ وَ جِنَاناً وَ مِنَ اللَّهِ رِضْوَاناً وَ یُرْسِلَ عَلَیْها أَیْ عَلَی جَنَّتِکَ حُسْباناً مِنَ السَّماءِ أَیْ عَذَاباً وَ نِیرَاناً فَتُحْرِقَهَا أَوْ سَیْفاً مِنْ سُیُوفِ القائم (فَیَمْحَقَهَا فَتُصْبِحَ صَعِیداً أَیْ أَرْضاً لَا نَبَاتَ بِهَا زَلَقاً أَیْ یَزْلَقُ الْمَاشِی عَلَیْهَا.
امام صادق (علیه السلام)- از امام صادق (علیه السلام) روایت است: فَعَسی رَبِّی أَنْ یُؤْتِیَنِ خَیْراً مِنْ جَنَّتِکَ؛ و دنیای تو در این دنیا، با قیام فرزندم قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از نظر دولت، حکومت و فرمانروایی، و در آخرت از نظر حکم‌کردن، شفاعت، بهشت و خشنودی خداوند وَ یُرْسِلَ عَلَیْها یعنی بر باغ تو حُسْباناً مِنَ السَّماءِ یعنی عذابی و آتشی و آن را بسوزاند یا شمشیری از شمشیرهای قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و آن را نابود کند؛ فَتُصْبِحَ صَعِیداً یعنی زمینی که در آن گیاهی نیست. زَلَقاً یعنی راه‌رونده بر روی آن می‌لغزد.