آیه ۷۵ - سوره کهف

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- آن‌ها از کشتی پیاده شدند، دراین‌هنگام چشم خضر (علیه السلام) به جوانی که در آن حدود بین کودکان بازی می‌کرد افتاد، آن کودک بسیار زیبا بود و چهره‌اش مانند ماه تابان می‌درخشید، و در گوش‌هایش دو گوشواره بود. خضر آن کودک را مورد نظر قرار داد، و سپس او را کشت، دراین‌هنگام موسی (علیه السلام)، خضر (علیه السلام) را گرفت و بر زمین کوبید و گفت: «آیا انسان پاکی را، بی‌آنکه قتلی کرده باشد، کشتی؟! به‌راستی کار زشتی انجام دادی! (کهف/۷۴)». خضر (علیه السلام) گفت: «آیا به تو نگفتم که تو هرگز نمی‌توانی با من صبر کنی؟! (کهف/۷۵)».

امام صادق (علیه السلام)- وقتی آن عالم (خضر (علیه السلام)) با موسی (علیه السلام) راه میرفت، به پسر بچّهای رسیدند که مشغول بازی بود، خضر (علیه السلام) مشتی به او زد و او را کشت. موسی (علیه السلام) به او گفت: «آیا انسان پاکی را، بی‌آنکه قتلی کرده باشد، کشتی؟! به‌راستی کار زشتی انجام دادی». دراین‌هنگام خضر (علیه السلام) دست خود را دراز نمود و لباس پسر بچّه را از شانهاش کنار زد و موسی (علیه السلام) دید که بر روی شانه‌ی پسر نوشته شده بود: ذاتاً کافر است.

امام صادق (علیه السلام)- نجده حروری نامه‌ای به ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) نوشت و از او درباره‌ی به بندگی‌گرفتن زنان سؤال کرد. برای او نوشت: امّا کودکان، پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) آن‌ها را نمی‌کشت ولی خضر (علیه السلام) کافرشان را می‌کشت و مؤمنان را رها می‌کرد، اگر تو مانند خضر (علیه السلام) از سرانجام آگاهی، خود دانی.