آیه ثُمَّ أَتْبَعَ سَبَباً [92]
[باز] از اسباب مهمّى [كه در اختيار داشت] استفاده كرد.
امیرالمؤمنین ( عَنِ الْأَصْبَغِ‌بْنِ‌نُبَاتَهًَْ عَنْ أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (قَالَ: فَلَمَّا انْتَهَی مَعَهَا إِلَی مَطْلَعِ الشَّمْسِ سَبَباً وَجَدَها تَطْلُعُ عَلی قَوْمٍ إِلَی بِما لَدَیْهِ خُبْراً فَقَالَ أمیرالمومنین (إِنَّ ذَاالْقَرْنَیْنِ وَرَدَ عَلَی قَوْمٍ قَدْ أَحْرَقَتْهُمُ الشَّمْسُ وَ غَیَّرَتْ أَجْسَادَهُمْ وَ أَلْوَانَهُمْ حَتَّی صَیَّرَتْهُمْ کَالظُّلْمَهًْ.
امام علی (علیه السلام)- وقتی ذوالقرنین همراه خورشید به محلّ طلوع خورشید رسید، [در آنجا] دید خورشید بر جمعیّتی طلوع می‌کند که در برابر [تابش] آفتاب، پوششی برای آن‌ها قرار نداده بودیم. [و سایبانی نداشتند]. امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: «ذوالقرنین نزد کسانی رفت که خورشید آنان را سوزانده بود و جسدها و رنگشان را تغییر داده و سیاه کرده بود و سپس او در منطقه‌ی تاریکی به‌دنبال یک نشانه و راهنما به راه افتاد».
الصّادق ( عَنْ إِبْرَاهِیمَ‌بْنِ‌أَبِی‌سَمَّاکٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ اللَّهِ (فِی قَوْلِ اللَّهِ فَلَمَّا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَها تَطْلُعُ عَلی قَوْمٍ لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِها سِتْراً قَالَ لَمْ یَعْلَمُوا صَنْعَهًَْ الْبِنَاءِ.
امام صادق (علیه السلام)- ابراهیم‌بن‌سمّاک از شخصی نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی سخن خداوند متعال: فَلَمَّا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَها تَطْلُعُ عَلی قَوْمٍ لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِها سِتْراً، فرمود: «آن‌ها صنعت ساختمان سازی را نمیدانستند».
الباقر ( عَنْ أَبِی‌بَصِیرٍ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (فِی قَوْلِ اللَّهِ لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِها سِتْراً کَذَلِکَ قَالَ لَمْ یَعْلَمُوا صَنْعَهًَْ الْبُیُوتِ.
امام باقر (علیه السلام)- از ابوبصیر روایت است که امام باقر (علیه السلام) در معنای این آیه: لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِها سِتْراً کَذلِکَ؛ فرمود: «آن‌ها ساختن خانه را نمی دانستند».
الصّادق ( لَمْ یَعْلَمُوا صَنْعَهًَْ الثِّیَابِ.
امام صادق (علیه السلام)- آن‌ها ساختن خانه را نمی دانستند.
امیرالمؤمنین ( لَمْ یَعْلَمُوا صَنْعَهًَْ ثِیَاب.
امام علی (علیه السلام)- کیفیّت آماده‌نمودن لباس را نمیدانستند.
المهدی ( عَنْ أَبِی الْحُسَیْنِ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرٍ الْأَسَدِیِّ قَالَ: کَانَ فِیمَا یُورَدُ عَلَیَّ مِنَ الشَّیْخِ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عُثْمَانَ الْعَمْرِیِّ قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ فِی جَوَابِ مَسَائِلِی إِلَی صَاحِبِ الزَّمَانِ: وَ أَمَّا مَا سَأَلْتَ عَنْهُ مِنَ الصَّلَاهًِْ عِنْدَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ عِنْدَ غُرُوبِهَا وَ لَئِنْ کَانَ کَمَا یَقُولُونَ: إِنَّ الشَّمْسَ تَطْلُعُ بَیْنَ قَرْنَیِ الشَّیْطَانِ وَ تَغِیبُ بَیْنَ قَرْنَیِ الشَّیْطَانِ. فَلَا شَیْءَ أَفْضَلُ مِنَ الصَّلَاهًِْ وَ أَرْغَمُ أَنْفِ الشَّیْطَانِ.
امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)- ابوالحسین محمّدبن‌جعفر اسدی گوید: در ضمن جواب مسائلی که من از حضرت صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) پرسیده بودم و محمّدبن‌عثمان برای من فرستاد، مرقوم بود که: «و امّا اینکه از نماز هنگام طلوع و غروب خورشید پرسیده‌ای؛ اگر امر چنین باشد که گفته‌اند خورشید از بین دو شاخ شیطان طلوع می‌کند و از بین دو شاخ شیطان غروب می‌کند، چیزی مثل نماز بینی شیطان را به خاک نمی‌مالد؛ پس در این دو وقت نماز بخوان و بینی شیطان را به خاک بمال».