آیه فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَ انْحَرْ [2]
پس براي پروردگارت نماز بخوان و قرباني كن!
الباقر (علیه السلام)- عَنْ حَرِیزٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ قُلْتُ لَهُ فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ قَالَ النَّحْرُ الِاعْتِدَالُ فِی الْقِیَامِ أَنْ یُقِیمَ صُلْبَهُ وَ نَحْرَهُ وَ قَالَ لَا تُکَفِّرْ فَإِنَّمَا یَصْنَعُ ذَلِکَ الْمَجُوسُ وَ لَا تَلَثَّمْ وَ لَا تَحْتَفِزْ وَ لَا تُقْعِ عَلَی قَدَمَیْکَ وَ لَا تَفْتَرِشْ ذِرَاعَیْکَ.
امام باقر (علیه السلام)- حریز از مردی از امام باقر (علیه السلام) روایت می‌کند که فرمود: از حضرت امام باقر (علیه السلام) روایت کرده است که ایشان درباره‌ی فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ فرمود: «انْحَرْ، راست‌ایستادن در قیام است، یعنی کمر و گردنش را راست نگه دارد». سپس حضرت (علیه السلام) فرمود: «دست بر روی دست نگذار که این کار مجوسیان است و روبند نزن و بر زانو منشین و بر پنجه دو پایت نایست و بازوانت را باز نکن».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَی فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ قَالَ هُوَ رَفْعُ یَدَیْکَ حِذَاءَ وَجْهِکَ.
امام صادق (علیه السلام)- فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ منظور، بالابردن دست ها تا برابر صورت است.
أمیرالمرمنین (علیه السلام)- عَنْ عَلِیٍّ (علیه السلام) أَنَّهُ قَالَ: فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ قَالَ النَّحْرُ رَفْعُ الْیَدَیْنِ فِی الصَّلَاهًِْ نَحْوَ الْوَجْهِ.
امام علی (علیه السلام)- علی (علیه السلام) درباره‌ی فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ فرمود: «نحر بالابردن دست ها در نماز به‌سمت صورت است».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- لَمَّا نَزَلَتْ عَلَی النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ قَالَ یَا جَبْرَئِیلُ (علیه السلام) مَا هَذِهِ النَّحِیرَهًُْ الَّتِی أَمَرَ بِهَا رَبِّی فَقَالَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) إِنَّهَا لَیْسَتْ نَحِیرَهًًْ وَ لَکِنَّهَا رَفْعُ الْأَیْدِی فِی الصَّلَاهًِْ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- اصبغ‌بن‌نباته از امام علی (علیه السلام) نقل کرده است که فرمود: چون فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نازل شد، ایشان فرمود: «ای جبرئیل! این قربانی که پروردگارم مرا به آن فرمان داده، چیست»؟ عرض کرد: «ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! آن، قربانی نیست، بلکه بالابردن دست ها در نماز است».
أمیرالمرمنین (علیه السلام)- عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) أَنَّهُ قَالَ: لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ السُّورَهًُْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) لِجَبْرَئِیلَ (علیه السلام) مَا هَذِهِ النَّحِیرَهًُْ الَّتِی أَمَرَنِی بِهَا رَبِّی قَالَ لَیْسَتْ بِنَحِیرَهًٍْ وَ إِنَّمَا یَأْمُرُکَ إِذَا تَحَرَّمْتَ لِلصَّلَاهًِْ أَنْ تَرْفَعَ یَدَیْکَ إِذَا کَبَّرْتَ وَ إِذَا رَکَعْتَ وَ إِذَا رَفَعْتَ رَأْسَکَ مِنَ الرُّکُوعِ وَ إِذَا سَجَدْتَ فَإِنَّهُ صَلَاتُنَا وَ صَلَاهًُْ الْمَلَائِکَهًِْ فِی السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ إِنَّ لِکُلِّ شَیْءٍ زِینَهًًْ وَ إِنَّ زِینَهًَْ الصَّلَاهًِْ رَفْعُ الْأَیْدِی عِنْدَ کُلِّ تَکْبِیرَهًٍْ.
امام علی (علیه السلام)- چون این سوره نازل شد، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به جبرئیل فرمود: «این قربانی که پروردگارم مرا به آن فرمان داده، چیست»؟ عرض کرد: «آن، قربانی نیست، بلکه خداوند تو را فرمان داده که چون احرام نماز بستی، در هنگام تکبیرهًْ‌الاحرام و در هنگام به رکوع‌رفتن و در هنگام سر از رکوع برداشتن و در هنگام به سجده‌رفتن، دست هایت را بالا آوری، چرا که این نماز ما و نماز فرشتگانی است که در آسمان هفتم هستند. هر چیزی زیوری دارد و زیور نماز، دست بلندکردن در هر تکبیر است».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- قَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) رَفْعُ الْأَیْدِی مِنَ الِاسْتِکَانَهًِْ قِیلَ وَ مَا الِاسْتِکَانَهًُْ قَالَ أَ لَا تَقْرَأُ هَذِهِ الْآیَهًَْ فَمَا اسْتَکانُوا لِرَبِّهِمْ وَ ما یَتَضَرَّعُون.
امام علی (علیه السلام)- اصبغ‌بن‌نباته از امام علی (علیه السلام) نقل می‌کند که فرمود: پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: «دست بلند کردن نشانه‌ی استکانت و التماس است». عرض کردم: «استکانت چیست»؟ فرمود: «مگر این آیه را نخوانده‌ای «امّا آنان نه در برابر پروردگارشان تواضع کردند، و نه به درگاهش تضرّع می‌کنند!. (مومنون/۷۶)».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ جَمِیلٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِهِ عَزَّوَجَلَّ فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ فَقَالَ بِیَدِهِ هَکَذَا.
امام صادق (علیه السلام)- جمیل گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ پرسیدم. ایشان با دست نشان داد.
الصّادق (علیه السلام)- قَالَ الصَّادِقُ (علیه السلام) فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ فَرَفَعَ یَدَیْهِ هَکَذَا یَعْنِی اسْتَقْبَلَ الْقِبْلَهًَْ حَذْوَ وَجْهِهِ فِی اسْتِفْتَاحِ الصَّلَاهًِْ.
امام صادق (علیه السلام)- جمیل‌بن‌دراج از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ نقل کرده است: ایشان با دست نشان داد و فرمود: «یعنی در افتتاح نماز، با بالاآوردن دستانش در برابر صورتش رو سوی قبله کند».