آیه سُبْحانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْواجَ كُلَّها مِمّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمّا لايَعْلَمُونَ [36]
منزّه است كسي كه تمام زوج‌ها را آفريد، از آنچه زمين مى‌روياند، و از خودشان، و از آنچه نمى‌دانند.
الصّادق ( عَنْ أَبِی الرَّبِیعِ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِاللهِ (عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ: سُبْحانَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْواجَ کُلَّها مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمَّا لَا یَعْلَمُونَ فَقَالَ: إِنَّ النُّطْفَهًَْ یَعْنِی الْمَاءَ یَقَعُ مِنَ السَّمَاءِ إِلَی الْأَرْضِ عَلَی النَّبَاتِ وَ الثِّمَارِ وَ الشَّجَرِ، فَتَأْکُلُ النَّاسُ مِنْهَا وَ الْبَهَائِمُ فَتَجْرِی فِیهِمْ. ثُمَّ قَالَ أَبُوعَبْدِاللهِ (: إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ مِنْ أَضْعَفِ مَا یَکُونُ خَلْقاً، مِنْ نُطْفَهًٍْ قَطَرَتْ، ثُمَّ جُعِلَتْ عَلَقَهًًْ ثُمَّ جُعِلَتْ مُضْغَهًًْ ثُمَّ جُعِلَتْ عِظَاماً غَلِیظَهًًْ ثُمَّ کُسِیَ الْعِظامُ لَحْماً فَتَبارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخالِقِینَ.
امام صادق ( ابی‌ربیع گوید: از امام صادق (در مورد کلام خداوند متعال: سُبْحانَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْواجَ کُلَّها مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمَّا لا یَعْلَمُونَ پرسیدم. فرمود: «نطفه، همان آب است که از آسمان بر زمین فرود می‌آید و بر گیاهان و میوه‌ها و درختان می‌افتد و مردم و چهارپایان از آن تغذیه می‌کنند و نطفه در آن‌ها جاری می‌شود». سپس امام صادق (فرمود: «انسان از ضعیف‌ترین مخلوقات آفریده شده است؛ از نطفه‌ای که به صورت قطره است و سپس علقه می‌شود و آنگاه به صورت گوشت جویده شده در می‌آید. سپس به استخوانی محکم تبدیل می‌شود و پس از آن، دور استخوان را گوشت می‌پوشاند. پس خداوند متعال، بهترین خلق‌کنندگان است».