آیه ۲۰ - سوره یوسف

آیه وَ شَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَراهِمَ مَعْدُودَةٍ وَ كانُوا فيهِ مِنَ الزَّاهِدين [20]

و [سرانجام] او را به بهايى اندك، به چند درهم فروختند؛ و نسبت به [فروختن] او، بى‌رغبت بودند [ چراكه مى‌ترسيدند رازشان فاش شود].

۱
(یوسف/ ۲۰)

الرّضا (علیه السلام)- عَنْ أَحْمَدَ‌بْنِ‌مُحَمَّدِ‌بْنِ‌أَبِی‌نَصْرٍ عَنِ الرِّضَا (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ: وَ شَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَراهِمَ مَعْدُودَةٍ قَالَ کَانَتْ عِشْرِینَ دِرْهَماً وَ الْبَخْسُ النَّقْصُ وَ هِیَ قِیمَهًُْ کَلْبِ الصَّیْدِ إِذَا قُتِلَ کَانَ قِیمَتُهُ عِشْرِینَ دِرْهَماً.

امام رضا (علیه السلام)- از احمدبن‌محمّد بن‌ابی‌نصر از امام رضا (علیه السلام) روایت است که در تفسیر آیه: وَ شَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَةٍ. فرمود: «بهایی که یوسف (علیه السلام) را به آن فروختند، بیست درهم بود بَخْسٍ به‌معنای کاستی و نقص است ارزش سگ‌شکاری، اگر کشته می‌شد، بیست درهم بود».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۴۰
بحارالأنوار، ج۱۰۱، ص۴۳۰/ القمی، ج۱، ص۳۴۱ / مستدرک الوسایل، ج۱۸، ص۳۰۶/ نورالثقلین/ البرهان
۲
(یوسف/ ۲۰)

الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْحَسَنِ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ: وَ شَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَراهِمَ مَعْدُودَةٍ قَالَ کَانَتْ عِشْرِینَ دِرْهَماً.

امام صادق (علیه السلام)- حسن از مردی از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده است که درباره‌ی آیه: وَ شَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَةٍ. فرمود: «مبلغی که او را فروختند، بیست درهم بود».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۴۰
بحارالأنوار، ج۱۲، ص۳۰۰/ العیاشی، ج۲، ص۱۷۲/ وسایل الشیعهًْ، ج۲۹، ص۲۲۷/ البرهان
۳
(یوسف/ ۲۰)

السّجّاد (علیه السلام)- فَقَالُوا مِنْکُمْ مَنْ یَشْتَرِی مِنَّا هَذَا الْعَبْدَ فَاشْتَرَاهُ رَجُلٌ مِنْهُمْ بِعِشْرِینَ دِرْهَماً وَ کَانَ إِخْوَتُهُ فِیهِ مِنَ الزَّاهِدِین.

امام سّجاد (علیه السلام)- [برادران یوسف (علیه السلام)] گفتند: «آیا در میان قافله‌ی شما کسی هست که این غلام را از ما خریداری کند»؟ یک‌نفر از قافله گفت: «من خریدارم» و او را به بیست درهم خرید و برادران اعتنایی به شأن او نداشتند [که یوسف (علیه السلام) پیغمبر است و پسر پیغمبر و او را نمی‌توان به‌نام غلامی فروخت].

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۴۰
بحارالأنوار، ج۱۲، ص۲۷۵/ نورالثقلین
۴
(یوسف/ ۲۰)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- بَیْعُ یُوسُفَ بِعِشْرِینَ دِرْهَما.

امام علی (علیه السلام)- یوسف (علیه السلام) به بیست درهم فروخته شد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۴۰
بحارالأنوار، ج۳۰، ص۹۲/ نورالثقلین
۵
(یوسف/ ۲۰)

الباقر (علیه السلام)- عَنِ ابْنِ‌حُصَیْنٍ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ: وَ شَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَراهِمَ مَعْدُودَةٍ قَالَ کَانَتِ الدَّرَاهِمُ ثَمَانِیَهًَْ دِرْهَماً.

امام باقر (علیه السلام)- ابن‌حصین از امام باقر (علیه السلام) روایت می‌کند که درباره‌ی آیه: وَ شَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَراهِمَ مَعْدُودَةٍ. فرمود: «[بهای] آن هشت درهم بود».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۴۰
نورالثقلین
۶
(یوسف/ ۲۰)

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- الَّذِی بِیعَ بِهَا یُوسُفُ (علیه السلام) ثَمَانِیَهًَْ عَشَرَ دِرْهَماً وَ کَانَ عِنْدَهُمْ کَمَا قَالَ اللَّهُ وَ کانُوا فِیهِ مِنَ الزَّاهِدِینَ.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- بهای اندکی که یوسف (علیه السلام) را به آن فروختند هجده درهم بود؛ و ارزش یوسف (علیه السلام) نزد برادرانش آن‌چنان بود که خدا می‌فرماید: وَ کانُوا فِیهِ مِنَ الزَّاهِدِینَ.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۴۰
بحارالأنوار، ج۱۲، ص۲۲۱/ القمی، ج۱، ص۳۴۰
۷
(یوسف/ ۲۰)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إِنَّمَا سُمِّیَ الدِّرْهَمُ دِرْهَماً لِأَنَّهُ دَارُ هَمٍّ مَنْ جَمَعَهُ وَ لَمْ یُنْفِقْهُ فِی طَاعَهًِْ اللَّهِ أَوْرَثَهُ النَّار.

امام علی (علیه السلام)- «درهم» را از این‌جهت درهم گفته‌اند که خانه‌ی اندوه می‌باشد، کسی که درهم جمع‌آوری کند و در راه خداوند انفاق ننماید گرفتار آتش دوزخ خواهد شد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۴۰
بحارالأنوار، ج۷۰، ص۱۴۰/ نورالثقلین
۸
(یوسف/ ۲۰)

الصّادق (علیه السلام)- قَدْ کَانَ یُوسُفُ بَیْنَ أَبَوَیْهِ مُکَرَّماً ثُمَ صَارَ عَبْداً حَتَّی بِیعَ بِأَخَسِّ وَ أَوْکَسِ الثَّمَنِ ثُمَّ لَمْ یَمْنَعِ اللَّهُ أَنْ بَلَغَ بِهِ حَتَّی صَارَ مَلِکا.

امام صادق (علیه السلام)- یوسف (علیه السلام) نزد پدر و مادرش عزیز و گرامی بود، تا آنکه به بردگی برده شد و به کمترین و نازل‌ترین قیمت فروخته شد؛ امّا خداوند متعال از این امر دریغ نورزید که او را به جایی برساند که پادشاه شود.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۴۰
بحارالأنوار، ج۱۲، ص۳۰۰/ نورالثقلین/ البرهان
بیشتر