آیه وَ لَمَّا فَتَحُوا مَتاعَهُمْ وَجَدُوا بِضاعَتَهُمْ رُدَّتْ إِلَيْهِمْ قالُوا يا أَبانا ما نَبْغي هذِهِ بِضاعَتُنا رُدَّتْ إِلَيْنا وَ نَميرُ أَهْلَنا وَ نَحْفَظُ أَخانا وَ نَزْدادُ كَيْلَ بَعيرٍ ذلِكَ كَيْلٌ يَسيرٌ [65]
و هنگامى‌‌كه متاع خود را گشودند، ديدند سرمايه‌ی آن‌ها به آن‌ها بازگردانده شده؛ گفتند: «پدر! ما ديگر چه مى‌خواهيم؟! اين سرمايه‌ی ماست كه به ما بازپس داده‌شده است؛ [پس چه بهتر كه برادر را با ما بفرستى]؛ و ما براى خانواده‌ی خويش موادّ غذايى مى‌آوريم؛ و برادرمان را حفظ خواهيم كرد؛ و يك‌بار شتر زيادتر دريافت خواهيم داشت؛ اين پيمانه [بارى كه اكنون گرفته‌ايم، پيمانه] كوچكى است».
الکاظم (علیه السلام)- عَنْ أَحْمَدَ‌بْنِ‌عُمَرَ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاالْحَسَنِ (علیه السلام) لِمَ سُمِّیَ أَمِیرَ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَالَ لِأَنَّهُ یَمِیرُهُمْ الْعِلْمَ أَمَا سَمِعْتَ فِی کِتَابِ اللَّهِ وَ نَمِیرُ أَهْلَنا.
امام کاظم (علیه السلام)- احمدبن‌عمر گوید: از امام کاظم (علیه السلام) پرسیدم: «فدایتان شوم! چرا امیرمؤمنان (علیه السلام)، امیرمؤمنان نامیده شد»؟ فرمود: «چون آذوقه‌ای که امام (علیه السلام) به آنان می‌دهد، دانش است؛ مگر این سخن خداوند نَمِیرُ أَهْلَنَا را نشنیده‌ای»؟!