آیه وَ ما كانَ النَّاسُ إِلاَّ أُمَّةً واحِدَةً فَاخْتَلَفُوا وَ لَوْ لا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّكَ لَقُضِيَ بَيْنَهُمْ فيما فيهِ يَخْتَلِفُونَ [19]
[در آغاز] همه‌ی مردم جز امّت واحدى نبودند؛ سپس اختلاف كردند؛ و اگر وعده‌ی قطعى پروردگارت [درباره‌ي عدم مجازات سريع آنان] از قبل صادر نشده بود، در ميان آن‌ها در آنچه اختلاف داشتند داورى مى‌شد [و بى‌درنگ مجرمان به مجازات مى‌رسيدند].
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- قَوْلُهُ وَ مَا کَانَ النَّاسُ إِلَّا أُمَّةً وَاحِدَةً فَاخْتَلَفُوا أَیْ عَلَی مَذْهَبٍ وَاحِدٍ وَ لَوْ لَا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ أَیْ کَانَ ذَلِکَ فِی عِلْمِ اللَّهِ السَّابِقِ أَنْ یَخْتَلِفُوا وَ یَبْعَثُ فِیهِمُ الْأَنْبِیَاءَ وَ الْأَئِمَّهًَْ مِنْ بَعْدِ الْأَنْبِیَاءِ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ لَهَلَکُوا عِنْدَ اخْتِلَافِهِمْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- درباره‌ی آیه‌ی وَ مَا کَانَ النَّاسُ إِلاَّ أُمَّةً وَاحِدَةً فَاخْتَلَفُواْ یعنی دارای یک مذهب بودند؛ وَ لَوْلاَ کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِن رَّبِّکَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ یعنی خداوند قبلاً می‌دانست که آنان با یکدیگر اختلاف پیدا خواهند کرد. به‌همین جهت پیامبران (و بعد از آنان امامان (را برگزید و اگر چنین نمی‌کرد، بی‌تردید مردم به هنگام پیش‌آمدن اختلافات [بر اثر نزاع با یکدیگر] نابود می‌شدند.