آیه وَ اللهُ يَدْعُوا إِلى دارِ السَّلامِ وَ يَهْدي مَنْ يَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ [25]
و خداوند به سراى صلح و آرامش دعوت مى‌كند؛ و هركس را بخواهد [و شايسته ببيند]، به راه راست هدايت مى‌نمايد.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی عَمْرٍو الزُّبَیْرِی عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ قُلْتُ لَهُ أَخْبِرْنِی عَنِ الدُّعَاءِ إِلَی اللَّهِ وَ الْجِهَادِ فِی سَبِیلِه ... فقَالَ (علیه السلام) إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَخْبَرَ {نَبِیَّهُ (صلی الله علیه و آله)} فِی کِتَابِهِ الدُّعَاءَ إِلَیْهِ وَ وَصَفَ الدُّعَاهًَْ إِلَیْهِ فَجَعَلَ ذَلِکَ لَهُمْ دَرَجَاتٍ یُعَرِّفُ بَعْضُهَا بَعْضاً وَ یُسْتَدَلُّ بِبَعْضِهَا عَلَی بَعْض فَأَخْبَرَ أَنَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَوَّلُ مَنْ دَعَا إِلَی نَفْسِهِ وَ دَعَا إِلَی طَاعَتِهِ وَ اتِّبَاعِ أَمْرِهِ فَبَدَأَ بِنَفْسِهِ فَقَالَ وَ اللهُ یَدْعُوا إِلی دارِ السَّلامِ وَ یَهْدِی مَنْ یَشاءُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیم.
امام صادق (علیه السلام)- از ابوعمرو زبیری نقل است: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی دعوت‌کردن [دیگران] به‌سوی خدا و جهاد در راه او پرسیدم... امام (علیه السلام) فرمود: خداوند تبارک‌وتعالی در قرآن، پیامبرش را در مورد دعوت‌کردن به خود باخبر نموده و کسانی را که [دیگران را] به‌سوی او دعوت می‌کنند، توصیف فرموده است و این دعوت‌کردن را برای آن‌ها [شاملِ] درجاتی قرار داده که هر درجه از آن با درجه‌ی دیگر شناخته می‌شود و برخی، دلیل بر دیگری قرار می‌گیرد. و خداوند [در قرآن] خبر داده که خود، اوّلین کسی است که [بندگان را] به‌سوی خود و اطاعت و تبعیّت از اوامرش دعوت می‌کند؛ بنابراین، از خودش شروع کرده و فرموده است: «وَ اللهُ یَدْعُوا إِلی دارِ السَّلامِ وَ یَهْدِی مَنْ یَشاءُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیم».
السّجّاد (علیه السلام)- عَلِیُّ‌بْنُ‌عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌عَبَّاسٍ عَنْ أَبِیهِ وَ زَیْدِ‌بْنِ‌عَلِیِّ‌بْنِ‌الْحُسَیْنِ (علیه السلام): وَ اللهُ یَدْعُوا إِلی دارِ السَّلامِ یَعْنِی بِهِ الْجَنَّهًَْ.
امام سجّاد (علیه السلام)- علیّ‌بن‌عبدالله بن‌عبّاس از پدرش و زیدبن‌علیّ‌بن‌حسین (علیه السلام) در تفسیر آیه‌ی فرمود: «منظور از دارالسّلام، بهشت است».
الباقر (علیه السلام)- ِ عَنِ الْعَلَاءِ‌بْنِ‌عَبْدِ‌الْکَرِیمِ قَالَ‌سَمِعْتُ أَبَاجَعْفَرٍ (علیه السلام) یَقُولُ فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَ وَ اللهُ یَدْعُوا إِلی دارِ السَّلامِ فَقَالَ إِنَّ السَّلَامَ هُوَ اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ وَ دَارَهُ الَّتِی خَلَقَهَا لِأَوْلِیَائِهِ.
امام باقر (علیه السلام)- وَ اللهُ یَدْعُو إِلَی دَارِ السَّلاَمِ می‌فرمود: «سلام، خداوند تبارک‌وتعالی است و منزلش همان بهشتی است که برای اولیای خود خلق کرده است».
الصّادق (علیه السلام)- وَ السَّلَامُ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ عَزَّوَجَل.
امام صادق (علیه السلام)- السَّلاَم، نامی از نام‌های خداوند عزّوجلّ است.
ابن‌عباس (رحمة الله علیه)- دَار السَّلَامِ الْجَنَّهًُْ وَ أَهْلُهَا لَهُمُ السَّلَامَهًُْ مِنْ جَمِیعِ الْآفَاتِ وَ الْعَاهَاتِ وَ الْأَمْرَاضِ وَ الْأَسْقَامِ وَ لَهُمُ السَّلَامَهًُْ مِنَ الْهَرَمِ وَ الْمَوْتِ وَ تَغَیُّرِ الْأَحْوَالِ عَلَیْهِمْ وَ هُمُ الْمُکْرَمُونَ الَّذِینَ لَا یُهَانُونَ أَبَداً وَ هُمُ الْأَعِزَّاءُ الَّذِینَ لَا یَذِلُّونَ أَبَداً وَ هُمُ الْأَغْنِیَاءُ الَّذِینَ لَا یَفْتَقِرُونَ أَبَداً وَ هُمُ السُّعَدَاءُ الَّذِینَ لَا یَشْقَوْنَ أَبَداً وَ هُمُ الْفَرِحُونَ الْمُسْتَبْشِرُونَ الَّذِینَ لَا یَغْتَمُّونَ وَ لَا یَهْتَمُّونَ أَبَداً وَ هُمُ الْأَحْیَاءُ الَّذِینَ لَا یَمُوتُونَ أَبَداً فَهُمْ فِی قُصُورِ الدُّرِّ وَ الْمَرْجَانِ أَبْوَابُهَا مُشْرَعَهًٌْ إِلَی عَرْشِ الرَّحْمَنِ وَ الْمَلائِکَةُ یَدْخُلُونَ عَلَیْهِمْ مِنْ کُلِّ بابٍ. سَلامٌ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَی الدَّار.
ابن‌عباس (رحمة الله علیه)- منظور از دارالسّلام، بهشت است و بهشتیان از همه‌ی آفات و عیوب و بیماری‌ها و دردها مصون هستند. همچنین از پیری و مرگ و دگرگونی‌ها در امانند. بهشتیان، مردمی گرامی و عزیز هستند که هرگز خوار نشوند؛ عزیزان ارجمندی هستند که هرگز ذلیل نشوند و بی‌نیازهایی هستند که هرگز محتاج و فقیر نگردند؛ سعادتمندانی هستند که بیچاره نمی‌شوند؛ شادمانانی هستند که هیچ‌گاه غمگین نشوند و انسان‌های زنده‌ای هستند که هرگز نمی‌میرند. آنان در کاخ‌هایی از مروارید و مرجان به سر می‌برند که درهای آن‌ها به‌سوی عرش خدای رحمان گشوده شده است. و فرشتگان از هر دری بر آنان وارد می‌گردند... [و به آنان می‌گویند]: سلام بر شما به خاطر صبر و استقامتتان! چه نیکوست سرانجام آن سرا [ی جاویدان]! (رعد/۲۴).
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- اعْمَلُوا رَحِمَکُمُ اللَّهُ عَلَی أَعْلَامٍ بَیِّنَهًٍْ فَالطَّرِیقُ نَهْجٌ یَدْعُوا إِلی دارِ السَّلامِ وَ أَنْتُمْ فِی دَارِ مُسْتَعْتَبٍ عَلَی مَهَلٍ وَ فَرَاغٍ وَ الصُّحُفُ مَنْشُورَهًٌْ وَ الْأَقْلَامُ جَارِیَهًٌْ وَ الْأَبْدَانُ صَحِیحَهًٌْ وَ الْأَلْسُنُ مُطْلَقَهًٌْ وَ التَّوْبَهًُْ مَسْمُوعَهًٌْ وَ الْأَعْمَالُ مَقْبُولَهًٌْ.
امام علی (علیه السلام)- خدا شما را بیامرزد! اعمال نیکو را بر اساس [دلایل و] نشانه‌های روشن انجام دهید؛ زیرا راه، روشن است و یَدْعُوا إِلی دارِ السَّلامِ شما را به خانه‌ی امن و امان دعوت می‌کند. هم‌اکنون در دنیایی زندگی می‌کنید که می‌توانید با مهلت و آسایش خاطری که دارید، رضایت خدا را به دست آورید. اکنون نامه‌ی عمل سرگشاده و قلم فرشتگان نویسنده در حرکت است؛ بدن‌ها سالم و زبان‌ها گویاست؛ توبه، مورد قبول و اعمال نیکو پذیرفته است.
السّجّاد (علیه السلام)- وَ یَهْدِی مَنْ یَشاءُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ یَعْنِی بِهِ وَلَایَهًَْ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام).
امام سجّاد (علیه السلام)- وَ یَهْدِی مَن یَشَاء إِلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ؛ مقصود از صراط مستقیم، ولایت علی‌ّبن‌ابی‌طالب (علیه السلام) است.