آیه وَ الَّذينَ كَسَبُوا السَّيِّئاتِ جَزاءُ سَيِّئَةٍ بِمِثْلِها وَ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ما لَهُمْ مِنَ اللهِ مِنْ عاصِمٍ كَأَنَّما أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اللَّيْلِ مُظْلِماً أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدُونَ [27]
امّا كسانى كه مرتكب گناهان شدند، جزاى بدى به مقدار آن دارند؛ و ذلّت و خوارى، چهره‌ی آنان را مى‌پوشاند؛ و هيچ نگهدارنده‌اى در برابر [مجازات] خدا براى آنان نيست. [چهره‌هايشان آنچنان گرفته است كه] گويى با پاره‌هايى از شب تاريك، صورت آن‌ها پوشيده شده! آن‌ها اهل دوزخند؛ و جاودانه در آن خواهند ماند.
الباقر (علیه السلام)- هَؤُلَاءِ أَهْلُ الْبِدَعِ وَ الشُّبُهَاتِ وَ الشَّهَوَاتِ یُسَوِّدُ اللَّهُ وُجُوهَهُمْ ثُمَّ یَلْقَوْنَهُ.
امام باقر (علیه السلام)- این‌ها بدعت‌آورندگان، شبهه‌افکنان و شهوت‌رانان هستند که خداوند متعال [در قیامت] رویشان را سیاه می‌کند و این‌چنین با خدا دیدار می‌کنند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- إِنِّی لَأَعْجَبُ کَیْفَ لَا أَشِیبُ إِذَا قَرَأْتُ الْقُرْآنَ وَ الَّذینَ کَسَبُوا السَّیِّئاتِ جَزاءُ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- من در عجبم که چرا هنگام تلاوت قرآن، از شدّت [هولناکی و سختیِ] آیه‌ی وَ الَّذینَ کَسَبُوا السَّیِّئاتِ جَزاءُ، موهایم سفید نمی‌شود!
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌بَصِیر عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ کَأَنَّما أُغْشِیَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اللَّیْلِ مُظْلِماً قَالَ أَ مَا تَرَی الْبَیْتَ إِذَا کَانَ اللَّیْلُ کَانَ أَشَدَّ سَوَاداً مِنْ خَارِجٍ فَلِذَلِکَ هُمْ یَزْدَادُونَ سَوَاداً.
امام صادق (علیه السلام)- از ابوبصیر نقل است: امام صادق (علیه السلام) در این سخن خدای عزّوجلّ کَأَنَّما أُغْشِیَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اللَّیْلِ مُظْلِماً، فرمود: «آیا نمی‌بینی که وقتی شب می‌شود، درون خانه تاریکتر از بیرون آن است؟ و بدین‌ترتیب نیز بر سیاهی آن‌ها افزوده می‌شوند».
الباقر (علیه السلام)- کَأَنَّما أُغْشِیَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعاً مِنَ اللَّیْلِ مُظْلِماً یُسَوِّدُ اللَّهُ وُجُوهَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ وَ یُلْبِسُهُمُ الذُّلَّ وَ الصَّغَارَ یَقُولُ اللَّهُ أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِیها خالِدُون.
امام باقر (علیه السلام)- کَأَنَّمَا أُغْشِیَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعًا مِّنَ اللَّیْلِ مُظْلِمًا [یعنی] پروردگار در روز قیامت روی آنان را سیاه می‌کند و لباس ذلّت و خواری بر تنشان می‌پوشاند. خداوند می‌فرماید: «أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ».