آیه وَ يَسْتَنْبِئُونَكَ أَ حَقٌّ هُوَ قُلْ إي وَ رَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌّ وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزينَ [53]
از تو مى‌پرسند: «آيا آن [وعده‌ي مجازات الهى] حقّ است»؟ بگو: «آرى، به پروردگارم سوگند، قطعاً حق است؛ و شما نمى‌توانيد [از مجازات الهى] فرار كنيد».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ وَ یَسْتَنْبِئُونَکَ أَ حَقٌّ هُوَ قَالَ مَا تَقُولُ فِی عَلِیٍّ قُلْ إِی وَ رَبِّی إِنَّهُ لَحَقٌّ وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ.
امام صادق (علیه السلام)- وَ یَسْتَنْبِئُونَکَ أَ حَقٌّ هُوَ یعنی از تو (پیامبر (صلی الله علیه و آله)) می‌پرسند آیا آنچه درباره‌ی علی (علیه السلام) می‌گویی حق است؟ قُلْ إِی وَ رَبِّی إِنَّهُ لَحَقٌّ وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ.
الباقر (علیه السلام)- یَسْأَلُونَکَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) أَ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَصِیُّکَ قُلْ إِی وَ رَبِّی إِنَّهُ لَوَصِیِّی.
امام باقر (علیه السلام)- [در تفسیر این آیه فرمود]: [ای محمّد (صلی الله علیه و آله)] از تو سؤال می‌کنند آیا علی (علیه السلام) وصیّ تو است؟ قُلْ إِی وَ رَبِّی بگو: «آری! به خدا قسم او وصیّ من است».
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ لَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْواءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِیهِنَّ قَالَ الْحَقُّ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) وَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ الدَّلِیلُ عَلَی ذَلِکَ قَوْلُهُ تَعَالَی قَدْ جاءَکُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّکُمْ یَعْنِی وَلَایَهًَْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ یَسْتَنْبِئُونَکَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) أَهْلُ مَکَّهًَْ فِی عَلِیٍّ (علیه السلام) أَ حَقٌّ هُوَ أَیْ إِمَامٌ قُلْ إِی وَ رَبِّی إِنَّهُ لَحَقٌّ أَیْ إِمَامٌ وَ مِثْلُهُ کَثِیرٌ وَ الدَّلِیلُ عَلَی أَنَّ الْحَقَّ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) وَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ لَوِ اتَّبَعَ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) وَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قُرَیْشاً لَفَسَدَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ فِیهِنَّ فَفَسَادُ السَّمَاءِ إِذَا لَمْ تَمْطُرْ وَ فَسَادُ الْأَرْضِ إِذَا لَمْ تَنْبُتْ وَ فَسَادُ النَّاسِ فِی ذَلِکَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- در تفسیر آیه: اگر حق از پی هوس‌هایشان می‌رفت، آسمان‌ها و زمین و هرکه در آن‌هاست تباه می‌شد. (مؤمنون/۷۱) گفت: منظور از حقّ، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و امیرالمؤمنین (علیه السلام) است و دلیل این کلام نیز، کلام خداوند است که می‌فرماید: فرستاده و رسول [ما] حقّی را از جانب پروردگارتان به نزد شما آورد. (نساء/۱۷۰) که منظور ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) است و ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! اهل مکّه در مورد علی (علیه السلام) از تو می‌پرسند که أَ حَقٌّ هُوَ آیا او حق است؟ یعنی آیا امام است؟ قُلْ إِی وَ رَبِّی إِنَّهُ لَحَقٌّ بگو آری به خدا قسم که او برحق است! یعنی امام است و مثل این آیات زیاد است و دلیل دیگر برآنکه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و امیرالمؤمنین (علیه السلام) حق هستند، این کلام خداوند است که [معنای آن این است که] اگر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و امیرالمؤمنین (علیه السلام) از [خواسته‌های] قریش تبعیّت می‌کردند، حتماً زمین و آسمان و هرچه در آن است فاسد و تباه می‌شد. (مؤمنون/۷۱) و منظور از فساد آسمان، باران‌نباریدن آن است و فساد زمین آن زمان است که هیچ‌چیز در آن نروید و این دو فساد، موجب فساد و تباهی مردم است.