آیه ۹۲ - سوره یونس

آیه فَالْيَوْمَ نُنَجِّيكَ بِبَدَنِكَ لِتَكُونَ لِمَنْ خَلْفَكَ آيَةً وَ إِنَّ كَثيراً مِنَ النَّاسِ عَنْ آياتِنا لَغافِلُونَ [92]

ولى امروز، بدنت را [از آب] نجات مى‌دهيم، تا عبرتى براى آيندگان باشى. و بسيارى از مردم، از نشانه‌هاى [عبرت انگيز] ما غافلند.

۱
(یونس/ ۹۲)

علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- قَوْلُه فَالْیَوْمَ نُنَجِّیکَ بِبَدَنِکَ فَإِنَّ مُوسَی (علیه السلام) أَخْبَرَ بَنِی إِسْرَائِیلَ أَنَّ اللَّهَ قَدْ غَرَّقَ فِرْعَوْنَ فَلَمْ یُصَدِّقُوهُ فَأَمَرَ اللَّهُ الْبَحْرَ فَلَفَظَ بِهِ عَلَی سَاحِلِ الْبَحْرِ حَتَّی رَأَوْهُ مَیِّتاً.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- [در توضیح سخن خداوند فَالْیَوْمَ نُنَجِّیکَ بِبَدَنِکَ] موسی (علیه السلام) به بنی‌اسرائیل خبر داد که خداوند فرعون را غرق کرده است؛ امّا آن‌ها باور نکردند. پس خداوند به دریا امر کرد که جنازه‌ی او را به ساحل بیاورد تا بنی‌اسرائیل او را مرده ببینند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۵۳۴
بحار الأنوار، ج۱۳، ص۱۱۸ / القمی، ج۱، ص۳۱۶/ نور الثقلین
۲
(یونس/ ۹۲)

علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- إِنَّ قَوْمَ فِرْعَوْنَ ذَهَبُوا أَجْمَعِینَ فِی الْبَحْرِ فَلَمْ یُرَ مِنْهُمْ أَحَدٌ هَوَوْا فِی الْبَحْرِ إِلَی النَّارِ وَ أَمَّا فِرْعَوْنُ فَنَبَذَهُ اللَّهُ وَحْدَهُ فَأَلْقَاهُ بِالسَّاحِلِ لِیَنْظُرُوا إِلَیْهِ وَ لِیَعْرِفُوهُ لِیَکُونَ لِمَنْ خَلْفَهُ آیَهًًْ وَ لِئَلَّا یَشُکَّ أَحَدٌ فِی هَلَاکِهِ وَ إِنَّهُمْ کَانُوا اتَّخَذُوهُ رَبّاً فَأَرَاهُمُ اللَّهُ إِیَّاهُ جِیفَهًًْ مُلْقَاهًًْ بِالسَّاحِلِ لِیَکُونَ لِمَنْ خَلْفَهُ عِبْرَهًًْ وَ عِظَهًًْ یَقُولُ اللَّهُ وَ إِنَّ کَثِیراً مِنَ النَّاسِ عَنْ آیاتِنا لَغافِلُون.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- همراهان فرعون همگی وارد آب دریا شده [و در دریا غرق گشتند] و هیچ اثری از آن‌ها باقی نماند سپس جسم همه‌ی آن‌ها [مستقیماً] وارد آتش شد؛ مگر جسد فرعون که خداوند تنها جنازه‌ی او را به ساحل انداخت تا مردم او را ببینند و بشناسند تا نشانه‌ای برای آیندگان باشد و اَحَدی نسبت به مرگ او شک نکند زیرا آن‌ها او را به‌عنوان خدای خود می‌شناختند. لذا خداوند او را به صورت لاشه‌ای که به ساحل افتاده بود، به آن‌ها نشان داد تا مایه‌ی عبرت و پند آیندگان باشد. وَ إِنَّ کَثیراً مِنَ النَّاسِ عَنْ آیاتِنا لَغافِلُونَ.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۵۳۶
بحار الأنوار، ج۱۳، ص۱۱۷ / القمی، ج۱، ص۳۱۶
۳
(یونس/ ۹۲)

الرّضا (علیه السلام)- کَانَ عَلَی مُقَدِّمَهًِْ فِرْعَوْنَ ستمائهًْ ألف و مائتی ألف {سِتُّمِائَهًِْ أَلْفِ أَلْفٍ وَ مِائَتَا أَلْفٍ} وَ عَلَی سَاقَتِهِ أَلْفُ أَلْفٍ فدخلوا البحر و غرقوا و قوله فَالْیَوْمَ نُنَجِّیکَ بِبَدَنِکَ لِتَکُونَ لِمَنْ خَلْفَکَ آیَةً یقول نلقیک علی نجوهًْ من الأرض لتکون لمن بعدک علامهًْ و عبرهًْ.

امام رضا (علیه السلام)- در جلو لشکر فرعون ششصدهزار نفر بودند و دویست‌هزار نفر در روبرو و یک‌میلیون نفر در دو جانب سپاه او بودند که همگی وارد دریا شده و غرق گشتند. و این کلام خداوند که می‌فرماید: فَالْیَوْمَ نُنَجِّیکَ بِبَدَنِکَ لِتَکُونَ لِمَنْ خَلْفَکَ آیَةً می‌گوید که [ای فرعون]! جسد تو را به روی بلندی‌ای از زمین می‌اندازیم تا برای آیندگان تو نشانه و پند باشد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۵۳۶
قصص الأنبیاءللجزایری، ص۲۴۶
بیشتر