آیه نارٌ حامِيَةٌ [11]
آتشي است سوزان!
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّه (علیه السلام) قَالَ قُلْتُ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ خَوِّفْنِی فَإِنَّ قَلْبِی قَدْ قَسَا فَقَالَ یَا أَبَا مُحَمَّدٍ اسْتَعِدَّ لِلْحَیَاهًِْ الطَّوِیلَهًِْ فَإِنَّ جَبْرَائِیلَ جَاءَ إِلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ هُوَ قَاطِبٌ وَ قَدْ کَانَ قَبْلَ ذَلِکَ یَجِیءُ وَ هُوَ مُبْتَسِمٌ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله): یَا جَبْرَئِیلُ جِئْتَنِی الْیَوْمَ قَاطِباً فَقَالَ: یَا مُحَمَّدُ قَدْ وُضِعَتْ مَنَافِخُ النَّارِ، فَقَالَ: وَ مَا مَنَافِخُ النَّارِ یَا جَبْرَئِیلُ فَقَالَ: یَا مُحَمَّدُ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ أَمَرَ بِالنَّارِ فَنُفِخَ عَلَیْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّی ابْیَضَّتْ وَ نُفِخَ عَلَیْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّی احْمَرَّتْ ثُمَّ نُفِخَ عَلَیْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّی اسْوَدَّتْ، فَهِیَ سَوْدَاءُ مُظْلِمَهًٌْ لَوْ أَنَّ قَطْرَهًًْ مِنَ الضَّرِیعِ قَطَرَتْ فِی شَرَابِ أَهْلِ الدُّنْیَا لَمَاتَ أَهْلُهَا مِنْ نَتْنِهَا.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ابوبصیر گوید: امام صادق (علیه السلام) فرمود:... همانا جبرئیل غضبناک و عبوس نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد درحالی‌که قبلاً وقتی می‌آمد خندان و شادمان بود. پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «ای جبرئیل! امروز غضبناک و گرفته، نزد من آمده‌ای»؟! گفت: «ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! شعله‌ور شدن آتش آغاز گردید». فرمود: «چگونه، ای جبرئیل»؟ گفت: «ای محمّد! خدای عزّ‌وجلّ به آتش فرمان داد پس هزار سال بر آتش دمید تا سفید شد؛ سپس هزار سال بر آن دمید تا سرخ شد؛ آنگاه هزار سال بر آتش دمید تا سیاه گشت؛ سیاه تاریک و ظلمانی، اگر قطره‌ای از خار بُن تلخ و ضریع در شراب اهل دنیا بریزد همه از بوی تعفّن آن می‌میرند».