الصّادق ( عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (: قَالَ إِنَّ لِکُلِّ شَیْءٍ قَلْباً وَ إِنَّ قَلْبَ الْقُرْآنِ یس وَ مَنْ قَرَأَهَا قَبْلَ أَنْ یَنَامَ أَوْ فِی نَهَارِهِ قَبْلَ أَنْ یَمْشِیَ کَانَ فِی نَهَارِهِ مِنَ الْمَحْفُوظِینَ وَ الْمَرْزُوقِینَ حَتَّی یُمْسِیَ وَ مَنْ قَرَأَهَا فِی لَیْلِهِ قَبْلَ أَنْ یَنَامَ وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ أَلْفَ مَلَکٍ یَحْفَظُونَهُ مِنْ شَرِّ کُلِّ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ وَ مِنْ کُلِّ آفَهًٍْ وَ إِنْ مَاتَ فِی یَوْمِهِ أَدْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّهًَْ وَ حَضَرَ غُسْلَهُ ثَلَاثُونَ أَلْفَ مَلَکٍ کُلُّهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ لَهُ وَ یُشَیِّعُونَهُ إِلَی قَبْرِهِ بِالاسْتِغْفَارِ لَهُ فَإِذَا دَخَلَ فِی لَحْدِهِ کَانُوا فِی جَوْفِ قَبْرِهِ یَعْبُدُونَ اللَّهَ وَ ثَوَابُ عِبَادَتِهِمْ لَهُ وَ فُسِّحَ لَهُ فِی قَبْرِهِ مَدَّ بَصَرِهِ وَ أُومِنَ مِنْ ضَغْطَهًِْ الْقَبْرِ وَ لَمْ یَزَلْ لَهُ فِی قَبْرِهِ نُورٌ سَاطِعٌ إِلَی عَنَانِ السَّمَاءِ إِلَی أَنْ یُخْرِجَهُ اللَّهُ مِنْ قَبْرِهِ فَإِذَا أَخْرَجَهُ لَمْ تَزَلْ مَلَائِکَهًُْ اللَّهِ یُشَیِّعُونَهُ وَ یُحَدِّثُونَهُ وَ یَضْحَکُونَ فِی وَجْهِهِ وَ یُبَشِّرُونَهُ بِکُلِّ خَیْرٍ حَتَّی یُجَوِّزُونَهُ عَلَی الصِّرَاطِ وَ الْمِیزَانِ وَ یُوقِفُونَهُ مِنَ اللَّهِ مَوْقِفاً لَا یَکُونُ عِنْدَ اللَّهِ خَلْقاً أَقْرَبَ مِنْهُ إِلَّا مَلَائِکَهًُْ اللَّهِ الْمُقَرَّبُونَ وَ أَنْبِیَاؤُهُ الْمُرْسَلُونَ وَ هُوَ مَعَ النَّبِیِّینَ وَاقِفٌ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ لَا یَحْزَنُ مَعَ مَنْ یَحْزَنُ وَ لَا یَهُمُّ مَعَ مَنْ یَهُمُّ وَ لَا یَجْزَعُ مَعَ مَنْ یَجْزَعُ ثُمَّ یَقُولُ لَهُ الرَّبُّ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی اشْفَعْ عَبْدِی أُشَفِّعْکَ فِی جَمِیعِ مَا تَشْفَعُ وَ سَلْنِی أُعْطِکَ عَبْدِی جَمِیعَ مَا تَسْأَلُ فَیَسْأَلُ فَیُعْطَی وَ یَشْفَعُ وَ لَا یُحَاسَبُ فِیمَنْ یُحَاسَبُ وَ لَا یُوقَفُ مَعَ مَنْ یُوقَفُ وَ لَا یَذِلُّ مَعَ مَنْ یَذِلُّ وَ لَا یُکْتَبُ بِخَطِیئَهًٍْ وَ لَا بِشَیْءٍ مِنْ سُوءِ عَمَلِهِ وَ یُعْطَی کِتَاباً مَنْشُوراً حَتَّی یَهْبِطَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ فَیَقُولُ النَّاسُ بِأَجْمَعِهِمْ سُبْحَانَ اللَّهِ مَا کَانَ لِهَذَا الْعَبْدِ مِنْ خَطِیئَهًٍْ وَاحِدَهًٍْ وَ یَکُونُ مِنْ رُفَقَاءِ مُحَمَّدٍ (.
امام صادق ( هر چیزی قلبی دارد و قلب قرآن، یاسین است. هرکس شامگاهان، پیش از خواب یا به هنگام روز، پیش از آنکه وارد شب شود، این سوره را بخواند، در کنف حمایت الهی خواهد بود و رزق و روزی بسیاری به وی خواهد رسید تا آنکه روز را سپری کند و به شب درآید. هرکس به هنگام شب، پیش از آنکه به بستر رود، آن را بخواند، خداوند عزّوجلّ، هزار فرشته بر او می‌گمارد تا او را از شرارت هر شیطان رانده شده و از هرگونه بلا و آفت در امان بدارد و اگر فردای آن روز بمیرد، خداوند، او را به بهشت وارد می‌کند و به هنگام غسل وی، سی هزار فرشته حاضر می‌شوند و همگی برای او طلب مغفرت کرده و با درخواست آمرزش برای وی، او را تا قبر مشایعت می‌کنند. چون وارد قبر شود، فرشتگان در درون قبر به عبادت خداوند می‌پردازند و ثواب عبادت ایشان برای او نوشته می‌شود. قبر به‌اندازه‌ی تیررس چشمانش گشاده می‌شود و از فشار قبر درامان می‌ماند و تا آن هنگام که خداوند، او را از قبر بیرون آورد، نوری تابناک در قبر اوست که تا پهنه‌ی آسمان امتداد دارد. چون خداوند، او را از قبر بیرون آورد، فرشتگان، او را همراهی‌کرده و با او سخن می‌گویند و با چهره‌ای خندان با او روبرو می‌شوند و او را به هرگونه خیر و خوبی مژده می‌دهند تا آنکه او را از صراط و میزان می‌گذرانند. فرشتگان او را در برابر خدای عزّوجلّ در چنان جایگاهی قرار می‌دهند که جز فرشتگان مقرّب و پیامبران مرسَل، هیچ‌کس در جایگاهی چنین نزدیک به خداوند قرار نمی‌گیرد. او همراه پیامبران در مقابل خداوند می‌ایستد و با آنان که به اندوه نشسته‌اند، اندوهگین نمی‌شود و با آنان که به وادی غم غلتیده‌اند، غمگین نمی‌گردد و با آنان که در وحشت و هراس فرورفته‌اند، هراسان نمی‌شود. سپس خداوند تبارک‌وتعالی به او می‌گوید: «شفاعت کن ای بنده‌ی من! تا در تمام آنچه که شفاعت می‌کنی، شفاعتت را بپذیرم، و هرآنچه را که می‌خواهی ای بنده‌ی من! از من بخواه تا به تو عطا کنم. پس بنده، طلب می‌کند و به او داده می‌شود و شفاعت می‌کند و مورد شفاعت واقع می‌شود. به حساب دیگران رسیدگی می‌شود، ولی به حساب او رسیدگی نمی‌شود و آنگاه که همگان در موقف، ایستانده می‌شوند او را نمی‌ایستانند. با کسانی که به ذلّت و خواری کشیده می‌شوند، ذلیل نمی‌گردد. گناهان او و هیچ‌یک از اعمال زشت او نگاشته می‌شود. به او نامهای می‌دهند که از سوی خداوند فرود آمده است. مردمان، همگی و یکپارچه می‌گویند: «خداوند بسی منزّه و پاک است، این بنده حتّی یک گناه نیز مرتکب نشده است و او از دوستان حضرت محمّد (می‌باشد.
الباقر ( مَنْ قَرَأَ یس فِی عُمُرِهِ مَرَّهًًْ وَاحِدَهًًْ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خَلْقٍ فِی الدُّنْیَا وَ کُلِّ خَلْقٍ فِی الْآخِرَهًِْ وَ فِی السَّمَاءِ بِکُلِّ وَاحِدٍ أَلْفَیْ أَلْفِ حَسَنَهًٍْ وَ مَحَا عَنْهُ مِثْلَ ذَلِکَ وَ لَمْ یُصِبْهُ فَقْرٌ وَ لَا غُرْمٌ وَ لَا هَدْمٌ وَ لَا نَصَبٌ وَ لَا جُنُونٌ وَ لَا جُذَامٌ وَ لَا وَسْوَاسٌ وَ لَا دَاءٌ یَضُرُّهُ وَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْهُ سَکَرَاتِ الْمَوْتِ وَ أَهْوَالَهُ وَ تَوَلَّی قَبْضَ رُوحِهِ وَ کَانَ مِمَّنْ یَضْمَنُ اللَّهُ لَهُ السَّعَهًَْ فِی مَعِیشَتِهِ وَ الْفَرَجَ عِنْدَ لِقَائِهِ وَ الرِّضَا بِالثَّوَابِ فِی آخِرَتِهِ وَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی لِمَلَائِکَتِهِ أَجْمَعِینَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ قَدْ رَضِیتُ عَنْ فُلَانٍ فَاسْتَغْفِرُوا لَه.
امام باقر ( هرکس در طول عمرش سوره‌ی یاسین را بخواند، خداوند به تعداد موجودات دنیا و آخرت و موجودات آسمان برای او دوهزار هزار (دو میلیون) حسنه می‌نویسد و به همین تعداد نیز، گناهان او را محو می‌کند و او را به فقر و زیان و نابودی و فرسودگی و دیوانگی و بیماری جذام و وسواس و بیماری مزمن دچار نمی‌کند و سَکَرات مرگ و هراس‌های آن را بر او آسان می‌گرداند و قبض روح او را خود بر عهده می‌گیرد و او از کسانی می‌شود که خداوند فراخی در زندگی و معیشت و خوشحالی به هنگام ملاقات با خداوند و خشنودی از پاداش آخرت را نصیب او می‌گرداند، و نیز خداوند تبارک‌وتعالی به تمام فرشتگان می‌گوید: «قسم به هر آنکه در آسمان و زمین است، من از فلان کس راضی شدم؛ پس برای او آمرزش بطلبید».
الرّسول ( مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ یس یُرِیدُ بِهَا وَجْهَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ وَ أُعْطِیَ مِنَ الْأَجْرِ کَأَنَّمَا قَرَأَ الْقُرْآنَ اثْنَتَیْ عَشْرَهًَْ مَرَّهًًْ وَ أَیُّمَا مَرِیضٍ قُرِئَتْ عِنْدَهُ سُورَهًُْ یس نَزَلَ عَلَیْهِ بِعَدَدِ کُلِّ حَرْفٍ مِنْهَا عَشَرَهًُْ أَمْلَاکٍ یَقُومُونَ بَیْنَ یَدَیْهِ صُفُوفاً وَ یَسْتَغْفِرُونَ لَهُ وَ یَشْهَدُونَ قَبْضَهُ وَ یَتَّبِعُونَ جَنَازَتَهُ وَ یُصَلُّونَ عَلَیْهِ وَ یَشْهَدُونَ دَفْنَهُ وَ أَیُّمَا مَرِیضٍ قَرَأَهَا وَ هُوَ فِی سَکَرَاتِ الْمَوْتِ أَوْ قُرِئَتْ عِنْدَهُ جَاءَهُ رِضْوَانُ خَازِنُ الْجَنَّهًِْ بِشَرْبَهًٍْ مِنْ شَرَابِ الْجَنَّهًِْ فَسَقَاهُ إِیَّاهَا وَ هُوَ عَلَی فِرَاشِهِ فَیَشْرَبُ فَیَمُوتُ رَیَّانَ وَ یُبْعَثُ رَیَّانَ وَ لَا یَحْتَاجُ إِلَی حَوْضٍ مِنْ حِیَاضِ الْأَنْبِیَاءِ حَتَّی یَدْخُلَ الْجَنَّهًَْ وَ هُوَ رَیَّان، وّ من کتبها و علقها علیه کانت حرزه من کل آفهًْ و مرض.
پیامبر ( هرکس این سوره را بخواند، خداوند به‌واسطه‌ی این سوره از گناهان او می‌گذرد و پاداشی برابر با پاداش دوازده بار قرآن خواندن به او داده می‌شود و اگر این سوره برای مریض درحال مرگ خوانده شود، به‌اندازه‌ی هر آیه، ده فرشته در حضور او به صف می‌ایستند و برای او آمرزش می‌طلبند و شاهد مرگ او هستند و جنازه‌ی او را همراهی می‌کنند و بر او نماز می‌خوانند و شاهد دفن او هستند. اگر مریضی که مرگش فرا رسیده باشد، این سوره را بخواند، ملک‌الموت جان او را نمی‌گیرد تا اینکه به او شرابی از بهشت داده شود که آن را بخورد، درحالی‌که او بر روی بستر است. سپس ملک‌الموت جانش را می‌گیرد، درحالی‌که او خوشحال است؛ بنابراین خوشحال وارد قبر می‌شود و دوباره خوشحال زنده می‌شود و خوشحال به بهشت می‌رود. هرکس این سوره را نوشته و بر خود بیاویزد، از هر نوع بلا و بیماری در امان می‌ماند.
الرّسول ( وَ عَنْ أَبِی بَکْرٍ عَنِ النَّبِیِّ (أَنَّهُ قَالَ: سُورَهًُْ یس تُدْعَی فِی التَّوْرَاهًِْ الْمُعِمَّهًَْ قِیلَ وَ مَا الْمُعِمَّهًُْ قَالَ (تَعُمُّ صَاحِبَهَا خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهًِْ وَ تُکَابِدُ عَنْه بَلْوَی الدُّنْیَا وَ تَدْفَعُ عَنْهُ أَهَاوِیلَ الْآخِرَهًِْ وَ تُدْعَی الْمُدَافِعَهًَْ الْقَاضِیَهًَْ تَدْفَعُ عَنْ صَاحِبِهَا کُلَ شَرٍّ وَ تَقْضِی لَهُ کُلَ حَاجَهًٍْ وَ مَنْ قَرَأَهَا عَدَلَتْ لَهُ عِشْرِینَ حَجَّهًًْ وَ مَنْ سَمِعَهَا عَدَلَتْ لَهُ أَلْفَ دِینَارٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ مَنْ کَتَبَهَا ثُمَّ شَرِبَهَا أَدْخَلَتْ جَوْفَهُ أَلْفَ دَوَاءٍ وَ أَلْفَ نُورٍ وَ أَلْفَ یَقِینٍ وَ أَلْفَ بَرَکَهًٍْ وَ أَلْفَ رَحْمَهًٍْ وَ نَزَعَتْ عَنْهُ کُلَ دَاءٍ وَ غِل.
پیامبر ( از ابوبکر روایت شده که: پیامبر (فرمود: «سوره‌ی یس در تورات «المعمّه» خوانده می‌شود». عرض شد: «المعمّه چیست»؟ فرمود: «خیر دنیا و آخرت همنشینش را فرا می‌گیرد و غم و سختی را از او برطرف می‌کند و ترس و وحشت آخرت را از او بر می‌دارد و «دفاع‌کننده و برآورنده» نامیده می‌شود؛ از همنشین خود هر شرّی را دفع می‌کند و همه‌ی حاجت‌های او را بر آورده می‌کند و هرکس آن را بخواند برایش با بیست حجّ برابری می‌کند و هرکس آن را بشنود برای او با هزار دینار [احسان شده] در راه خدا برابری می‌کند و هرکس آن را بنویسد و سپس [آب] آن را بنوشد، در درونش هزار دارو، هزار نور، هزار یقین، هزار برکت و هزار رحمت وارد شده‌است و هر درد و کینه‌ای از او برداشته شده است».
الرّسول ( مَنْ دَخَلَ الْمَقَابِرَ فَقَرَأَ سُورَهًَْ یس خَفَّفَ اللَّهُ عَنْهُمْ یَوْمَئِذٍ وَ کَانَ لَهُ بِعَدَدِ مَنْ فِیهَا حَسَنَات.
پیامبر ( اگر کسی وارد قبرستان شود و سوره‌ی یس بخواند، خداوند متعال در آن روز [عذاب را] بر مردگان آن قبرستان تخفیف می‌دهد و در مقابل، به تعداد آن مرده‌ها برای این فرد، حسنه خواهد بود.
الصّادق ( عَنْ سَعِیدِ بْنِ یَسَارٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ (سُلَیْمٌ مَوْلَاکَ ذَکَرَ أَنَّهُ لَیْسَ مَعَهُ مِنَ الْقُرْآنِ إِلَّا سُورَهًُْ یس فَیَقُومُ مِنَ اللَّیْلِ فَیَنْفَدُ مَا مَعَهُ مِنَ الْقُرْآنِ أَ یُعِیدُ مَا قَرَأَ قَالَ نَعَمْ لَا بَأْس.
امام صادق ( سعیدبن یسار نقل می‌کند: به امام صادق (گفتم: «سلیم یادآوری کرد که از سوره‌های قرآن فقط سوره‌ی یس را حفظ دارد، و شب هنگام که برای نماز شب به پا می‌خیزد آیا می‌تواند همان سوره را در همه‌ی رکعات نماز تکرار کند»؟ امام صادق (فرمود: «آری، باکی ندارد».
الصّادق ( عَلِّمُوا أَوْلَادَکُمْ یس فَإِنَّهَا رَیْحَانَهًُْ الْقُرْآن.
امام صادق ( به فرزندانتان سوره‌ی یاسین را بیاموزید؛ همانا که این سوره، روح و ریحان قرآن است.
أمیرالمؤمنین ( عَن الْأَصْبَغِ‌بْنِ‌نُبَاتَةَ عَنْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (أَنَّهُ قَالَ: وَ الَّذِی بَعَثَ مُحَمَّداً (بِالْحَقِّ وَ أَکْرَمَ أَهْلَ بَیْتِهِ مَا مِنْ شَیْءٍ تَطْلُبُونَهُ مِنْ حِرْزٍ مِنْ حَرَقٍ أَوْ غَرَقٍ أَوْ سَرَقٍ أَوْ إِفْلَاتِ دَابَّهًٍْ مِنْ صَاحِبِهَا أَوْ ضَالَّهًٍْ أَوْ آبِقٍ إِلَّا وَ هُوَ فِی الْقُرْآنِ فَمَنْ أَرَادَ ذَلِکَ فَلْیَسْأَلْنِی عَنْهُ قَالَ فَقَامَ إِلَیْهِ رَجُلٌ فَقَالَ: یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَخْبِرْنِی عَنِ الضَّالَّهًِْ فَقَالَ اقْرَأْ یس فِی رَکْعَتَیْنِ وَ قُلْ یَا هَادِیَ الضَّالَّهًِْ رُدَّ عَلَیَّ ضَالَّتِی، فَفَعَلَ فَرَدَّ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ عَلَیْهِ ضَالَّتَه.
امام علی ( اصبغ‌بن نباته از امیرالمؤمنین (نقل می‌کند که فرمود: «سوگند بدان که محمّد (را به‌راستی فرستاده و خاندانش را گرامی داشته هیچ چیزی نیست که آن را بجویید از قبیل حرز و دعای حفظ از سوختن و غرق‌شدن و دزد زدگی و گریختن چهار پا از دست صاحبش و برای یافتن گمشده و برگشتن بنده‌ی گریخته جز اینکه همه در قرآن است و هرکه آن را می‌خواهد، از من بپرسد». مردی برخاست و گفت: «یا امیرالمؤمنین (به من از آنچه وسیله‌ی ایمنی از سوختن و غرق‌شدن است، خبر بده»! فرمود: «سوره‌ی یس را در دو رکعت نماز بخوان و بگو: ای راهنمای گمشده! گمشده‌ی مرا به من بازگردان. پس آن را انجام داد و خدای عزّوجلّ حیوان گمشده‌اش را به او برگردانید».
الصّادق ( مَنْ کَتَبَهَا یَعْنِی سُورَهًَْ یس بِمَاءِ وَرْدٍ وَ زَعْفَرَانٍ سَبْعَ مَرَّاتٍ وَ شَرِبَهَا سَبْعَ مَرَّاتٍ مُتَوَالِیَاتٍ کُلَّ یَوْمٍ مَرَّهًًْ حَفِظَ کُلَّ مَا سَمِعَهُ وَ غَلَبَ عَلَی مَنْ یُنَاظِرُهُ وَ عَظُمَ فِی أَعْیُنِ النَّاسِ وَ مَنْ کَتَبَهَا وَ عَلَّقَهَا عَلَی جَسَدِهِ أَمِنَ عَلَی جَسَدِهِ مِنَ الْحَسَدِ وَ الْعَیْنِ وَ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ الْجُنُونِ وَ الْهَوَامِّ وَ الْأَعْرَاضِ وَ الْأَوْجَاعِ بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی وَ إِذَا شَرِبَتْ مَاءَهَا امْرَأَهًٌْ دَرَّ لَبَنُهَا وَ کَانَ فِیهِ لِلرَّضِیعِ غِذَاءٌ جَیِّدٌ بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی.
امام صادق ( هرکس این سوره را هفت‌بار با گلاب و زعفران بنویسد و آن را هفت‌بار متوالی بنوشد، هرآنچه را که شنیده حفظ می‌کند و بر کسی‌که با او مناظره می‌کند، غلبه می‌یابد و در میان مردم عظمت پیدا می‌کند. هرکه این سوره را بنویسد و بر بدنش بیاویزد، تن او به اذن خداوند از حسادت و چشم زخم و جن و انس و جنون و سرگردانی و بیماری و مرض در امان می‌ماند. اگر آب آن را زنی بنوشد، شیرش زیاد می‌شود و به خواست خداوند متعال، در آن غذایی نیکو و مناسب برای آن زن شیردهنده وجود دارد.
آیه يس [1]
يس
آیه وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ [2]
سوگند به قرآن حكيم [و استوار].
الصّادق ( وَ أَمَّا یس فَاسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ النَّبِیِّ (مَعْنَاهُ یَا أَیُّهَا السَّامِعُ لِوَحْیِی وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ عَلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ.
امام صادق ( یاسین از اسامی پیامبر (است و معنای آن چنین است: «ای شنونده‌ی وحی! سوگند به قرآن حکیم! قطعاً تو از زمره‌ی فرستادگان هستی و بر راه راست قرارداری. (یس/۴۲)».
الصّادق ( یس اسْمُ رَسُولِ اللَّهِ (وَ الدَّلِیلُ عَلَیْهِ قَوْلُهُ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ عَلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ.
امام صادق ( یاسین نام پیامبر (است و گواه آن آیه: إِنَّکَ لَمِنَ المُرْسَلِینَ (یس/۳) و آیه: عَلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ (یس/۴) است. صراط مستقیم یعنی راه واضح و آشکار.
الصَّادقین ( هَذَا مُحَمَّدٌ (أُذِنَ لَهُمْ فِی التَّسْمِیَهًِْ بِهِ فَمَنْ أَذِنَ لَهُمْ فِی یس یَعْنِی التَّسْمِیَهًَْ وَ هُوَ اسْمُ النَّبِیِّ (.
امام صادقین ( این [اسمِ] محمّد (است که نامگذاری به آن برایشان اجازه داده شده است و برای چه کسانی درمورد یس یعنی نامگذاری به آن اجازه داده شده است؟ و آن اسم پیامبر (است.
الصّادق ( عَن الْکَلْبِیِّ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (قَالَ قَالَ لِی کَمْ لِمُحَمَّدٍ (اسْمٌ فِی الْقُرْآنِ. قَالَ قُلْتُ اسْمَانِ أَوْ ثَلَاثٌ فَقَالَ یَا کَلْبِیُّ لَهُ عَشَرَهًُْ أَسْمَاءٍ وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتِی مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ وَ أَنَّهُ لَمَّا قامَ عَبْدُ اللهِ یَدْعُوهُ کادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَداً وَ طه ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی وَ یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ عَلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ وَ ن وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ ما أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ وَ یا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ وَ یا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ وَ قَدْ أَنْزَلَ اللهُ إِلَیْکُمْ ذِکْراً رَسُولًا فَالذِّکْرُ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ مُحَمَّدٍ (وَ نَحْنُ أَهْلُ الذِّکْرِ فَسَلْ یَا کَلْبِیُّ عَمَّا بَدَا لَکَ قَالَ فَأُنْسِیتُ وَ اللَّهِ الْقُرْآنَ کُلَّهُ فَمَا حَفِظْتُ مِنْهُ حَرْفاً أَسْأَلُهُ عَنْهُ.
امام صادق ( کلبی گوید: امام صادق (به من فرمود: «محمّد (در قرآن چند اسم دارد»؟ عرض کردم: «دو اسم یا سه اسم». فرمود: «ای کلبی! او ده اسم دارد؛ [که در این آیه‌ها آمده است]: محمّد فقط فرستاده‌ی خداست و پیش از او، فرستادگان دیگری نیز بودند. (آل عمران/۱۴۴). و [آیه:] بشارت‌دهنده به پیامبری که بعد از من می‌آید و نام او احمد است. (صف/۶). [و آیه:] و اینکه هنگامی‌که بنده‌ی خدا (محمّد) به عبادت برمی‌خاست و او را می‌خواند، گروهی پیرامون او به شدّت ازدحام می‌کردند. (جن/۱۹) و [آیه:] طه ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را سخت به زحمت بیفکنی!. (طه/۲۱) و [آیه:] سوگند به قرآن حکیم! قطعاً تو از زمره‌ی فرستادگان هستی و بر راه راست قرارداری. (یس/۴۲) و [آیه:] ن، سوگند به قلم و آنچه می‌نویسند که به لطف و نعمت پروردگارت تو مجنون نیستی. (قلم/۲۱) و [آیه:] ای جامه به خود پیچیده!. (مزمل/۱). و [آیه:] ای جامه‌ی خواب به خود پیچیده [و در بستر آرمیده])!. (مدثر/۱) و [آیه:] به یقین خداوند چیزی که مایه‌ی تذکّر است بر شما نازل کرده؛ پیامبری [به‌سوی شما فرستاده]. (طلاق/۱۰). پس ذِکْراً اسمی از اسم‌های محمّد (است و ما «اهل ذکر» هستیم؛ پس ای کلبی! درباره‌ی آنچه به نظرت رسیده بپرس». به خدا سوگند همه‌ی قرآن از یادم رفت و حرفی از آن در خاطرم نماند که درباره‌ی آن از او بپرسم».
الرّسول ( رُوی: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (... لِی عَشَرَهًُْ أَسْمَاءَ وَ ذَکَرَ مِنْهُ طه وَ یس.
پیامبر ( در روایت است: رسول خدا (فرمود: ... من ده اسم دارم. و از جمله‌ی آن‌ها طه و یس را بیان فرمود.
الرّسول ( لَا تَدْعُنِّی إِلَّا بِیَا عَبْدَهُ فَإِنَّهُ أَشْرَفُ أَسْمَائِی وَ رَءُوفاً وَ رَحِیماً فِی قَوْلِهِ تَعَالَی بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُفٌ رَحِیمٌ وَ سَمَّاهُ عَبْدَ اللَّهِ فِی قَوْلِهِ وَ أَنَّهُ لَمَّا قامَ عَبْدُ اللهِ یَدْعُوهُ وَ سَمَّاهُ طه وَ یس وَ مُنْذِراً فِی قَوْلِهِ تَعَالَی إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ.
پیامبر ( مرا فقط با ندای «ای بنده خدا» فرا خوانید که این ارجمندترین نام من است. و حق تعالی ایشان را رؤوف و رحیم نامید و فرمود: و نسبت به مؤمنان، رئوف و مهربان است!. (توبه/۱۲۸) و نیز عبدالله؛ و فرمود: هنگامی‌که بنده‌ی خدا [محمّد] به عبادت برمی‌خاست و او را می‌خواند. (جن/۱۹) و طه و یس و منذر و فرمود: تو فقط بیم‌دهنده‌ای!. (رعد/۷).
الرّضا ( عَنِ الرَّیَّانِ‌بْنِ‌الصَّلْتِ قَالَ حَضَرَ الرِّضَا عَلِیُّ‌بْنُ‌مُوسَی (عِنْدَ الْمَأْمُونِ بِمَرْوَ وَ قَدِ اجْتَمَعَ فِی مَجْلِسِهِ جَمَاعَهًٌْ مِنْ عُلَمَاءِ الْعِرَاقِ وَ خُرَاسَانَ فَقَالَ الرِّضَا (أَخْبِرُونِی عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ عَلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ فَمَنْ عَنَی بِقَوْلِهِ یس. قَالَ الْعُلَمَاءُ یس مُحَمَّدٌ (لَمْ یَشُکَّ فِیهِ أَحَدٌ قَالَ أَبُوالْحَسَنِ (فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَعْطَی مُحَمَّدا (وَ آلَ مُحَمَّدٍ (مِنْ ذَلِکَ فَضْلًا لَا یَبْلُغُ أَحَدٌ کُنْهَ وَصْفِهِ إِلَّا مِنْ عَقْلِهِ وَ ذَلِکَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ لَا یُسَلِّمُ عَلَی أَحَدٍ إِلَّا الْأَنْبِیَاءِ (فَقَالَ تَعَالَی: سَلامٌ عَلی نُوحٍ فِی الْعالَمِینَ وَ قَالَ: سَلامٌ عَلی إِبْراهِیمَ وَ قَالَ: سَلامٌ عَلی مُوسی وَ هارُونَ وَ لَمْ یَقُلْ سَلَامٌ عَلَی آلِ نُوحٍ (وَ لَمْ یَقُلْ سَلَامٌ عَلَی آلِ إِبْرَاهِیمَ (وَ لَمْ یَقُلْ سَلَامٌ عَلَی آلِ مُوسَی وَ هَارُونَ (وَ قَالَ: سَلَامٌ عَلَی آلِ یس یَعْنِی آلَ مُحَمَّدٍ (.
امام رضا ( ریّان‌بن‌صلت گوید: امام رضا (در مرو در مجلس مأمون حاضر شد، در مجلس او جمعی از دانشمندان عراق و خراسان جمع بودند؛ مأمون رو به آن‌ها گفت: «مرا از تفسیر این آیه از کلام خدای عزّوجلّ: یس* وَ الْقُرْآنِ الحَکِیمِ* إِنَّکَ لَمِنَ المُرْسَلِینَ* عَلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ (یس/۴۱) خبر دهید که مقصود از یس کیست»؟ علماء گفتند: «مقصود از آن محمّد (است و کسی در آن شک ندارد». امام رضا (فرمود: «پس خدا به محمّد (و آل محمّد (فضلی داده که احدی به کنه آن نمی‌رسد مگر با عقلش؛ و این برای آن است که خدا بر کسی سلام نداده جز به پیغمبران و فرموده است: سلام بر نوح در عالمیان. (صافات/۷۹) و فرمود: سلام بر ابراهیم. (صافات/۱۰۹) و سلام بر موسی و هرون. (صافات/۱۲۰) و نفرمود: سلام بر آل نوح (و سلام بر آل موسی (و بر آل ابراهیم (ولی فرمود: سَلَامٌ عَلَی آلِ یس یعنی آل محمّد (».
أمیرالمؤمنین ( عَن سُلَیْمَانَ‌بْنِ‌قَیْسٍ الْعَامِرِیِّ قَال: سَمِعْتُ عَلِیّاً (یَقُولُ رَسُولُ اللَّهِ (یس وَ نَحْنُ آلُهُ.
امام علی ( سلیمان‌بن قیس عامری نقل می‌کند: از علی (شنیدم که می‌گفت: «پیامبر خدا (یس است و ما خاندان او هستیم».
أمیرالمؤمنین ( یَا سَلْمَانُ (وَ یَا جُنْدَبُ وَ صَارَ مُحَمَّدٌ (یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ وَ صَارَ مُحَمَّدٌ (ن وَ الْقَلَمِ وَ صَارَ مُحَمَّدٌ (طه ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی وَ صَارَ مُحَمَّدٌ (صَاحِبَ الدَّلَالَاتِ وَ صِرْتُ أَنَا صَاحِبَ الْمُعْجِزَاتِ وَ الْآیَات.
امام علی ( ای سلمان و ای اباذر! محمّد (یس وَ الْقُرْآنِ الحَکِیمِ (یس/۲۱) است محمّد (ن وَ الْقَلَمِ (قلم/۱) است. و محمّد (طه* ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی (طه/۲۱) است. محمّد (صاحب دلیل‌ها و من صاحب معجزات و آیات هستم.
الرّسول ( مَرْوِیَّةٌ عَنِ النَّبِیِّ (: یَا اللَّهُ وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِک (وَ یس وَ الصَّافَّاتِ وَ حم عسق وَ کهیعص.
پیامبر ( از پیامبر (روایت است: بار خدایا از تو به حقّ اسمت ص و یس وَ الصَّافَّاتِ وَ حم عسق وَ کهیعص درخواست می‌کنم.
الصّادق ( قَالَ الشَّیْخُ الْمُفِیدُ وَ الشَّهِیدُ وَ السَّیِّدُ‌بْنُ‌طَاوُسٍ فِی کِتَابِ الْإِقْبَالِ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَجْمَعِینَ رُوِی: أَنَّ جَعْفَرَبْنَ‌مُحَمَّدٍ الصَّادِقَ (زَارَ أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (فِی هَذَا الْیَوْمِ بِهَذِهِ الزِّیَارَهًِْ ... السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا مُظْهِرَ الْبَرَاهِینِ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا طه وَ یس السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا حَبْلَ اللَّهِ الْمَتِینَ.
امام صادق ( در کتاب اقبال آمده است: دراین روز (هفده ربیع‌الاول روز ولادت پیامبر ()، امام صادق (با این زیارت، امیرالمؤمنین (را زیارت فرمود: «... سلام بر تو ای آشکارکننده‌ی برهان‌ها. سلام بر تو ای طه و یس. سلام بر تو ای ریسمان محکم خدا».