آیه إِنّا جَعَلْنا فِي أَعْناقِهِمْ أَغْلالاً فَهِيَ إِلَى الْأَذْقانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ [8]
ما در گردن‌هاى آنان غل‌هايى (طوق‌هايى) قرار داديم كه تا چانه‌ها ادامه دارد و سرهاى آنان را به بالا نگاه داشته است.
الرّسول ( عن إبن‌عباس (: کَانَ النَّبِیُّ (یَقْرَأُ فِی الْمَسْجِدِ فَیَجْهَرُ بِقِرَاءَتِهِ فَتَأَذَّی بِهِ نَاسٌ مِنْ قُرَیْشٍ فَقَامُوا لِیَأْخُذُوهُ وَ إِذَا أَیْدِیهِمْ مَجْمُوعَهًٌْ إِلَی أَعْنَاقِهِمْ وَ إِذَا هُمْ عُمْیٌ لَا یُبْصِرُونَ فَجَاءُوا إِلَی النَّبِیِّ (فَقَالُوا نَنْشُدُکَ اللَّهَ وَ الرَّحِمَ فَدَعَا النَّبِیُّ (فَذَهَبَ ذَلِکَ عَنْهُمْ فَنَزَلَتْ یس إِلَی قَوْلِهِ فَهُمْ لا یُبْصِرُونَ.
پیامبر ( ابن عباس (گوید: پیامبر (در مسجد قرآن قرائت می فرمود و در قرائت صدایش را بلند کرد و افرادی از قریش از این امر آزرده شدند. پس برخاستند تا پیامبر (را گرفته و مجازات کنند که به ناگاه دستانشان به دور گردنشان حلقه زده شد و کور شده و نمی‌دیدند. پس به نزد پیامبر (آمده و گفتند: «تو را به خدا سوگند می دهیم که به ما رحم کنی. پس پیامبر (دعا نمود و از آن خلاص شدند و سوره «یس» تا آیه: فَهُمْ لا یُبْصِرُونَ نازل شد.
أمیرالمومنین ( عَن الصّادق (... قَالَ الْیَهُودِیُّ فَإِنَّ إِبْرَاهِیمَ (حُجِبَ عَنْ نُمْرُودَ بِحُجُبٍ ثَلَاثَهًٍْ فَقَالَ عَلِیٌّ (لَقَدْ کَانَ کَذَلِکَ وَ مُحَمَّدٌ (حُجِبَ عَمَّنْ أَرَادَ قَتْلَهُ بِحُجُبٍ خَمْسٍ فَثَلَاثَهًٌْ بِثَلَاثَهًٍْ وَ اثْنَانِ فَضْلٌ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ ... فَهِیَ إِلَی الْأَذْقانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ فَهَذِهِ حُجُبٌ خَمْسَهًٌْ.
امام علی ( امام صادق (فرمود: ... عالم یهودی گفت: حضرت ابراهیم (که با سه پرده از نمرود محجوب گردید. حضرت فرمود: «همین طور است، و پیامبر (از قاتل خود با پنج پرده محجوب گردید؛ سه پرده به سه پرده و دو پرده‌ی آن حضرت، نشانه‌ی فضل و برتری اوست. خداوند عزّوجلّ می‌فرماید: ... فَهِیَ إِلَی الْأَذْقانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ این هم حجاب پنجم».
الصّادق ( عن أبی‌بصیر عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ ... فَهُمْ لا یُؤْمِنُونَ بِإِمَامَهًِْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (وَ الْأَوْصِیَاءِ مِنْ بَعْدِهِ فَلَمَّا لَمْ یُقِرُّوا کَانَتْ عُقُوبَتُهُمْ مَا ذَکَرَ اللهُ إِنَّا جَعَلْنا فِی أَعْناقِهِمْ أَغْلالًا فَهِیَ إِلَی الْأَذْقانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ فِی نَارِ جَهَنَّمَ.
امام صادق ( ابوبصیر از امام صادق (نقل می‌کند: چون اقرار و ایمان به ولایت ائمّه (و امیرالمؤمنین (ندارند عذاب و کیفر ایشان در این آیه توضیح داده شده است: إِنَّا جَعَلْنا فِی أَعْناقِهِمْ أَغْلالًا فَهِیَ إِلَی الْأَذْقانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ.
الصّادق ( قوله إِنَّا جَعَلْنا فِی أَعْناقِهِمْ أَغْلالًا فَهِیَ إِلَی الْأَذْقانِ إلی قوله فَهُمْ مُقْمَحُونَ قَالَ قَدْ رَفَعَوُا رُءُوسَهُم.
امام صادق ( إِنَّا جَعَلْنا فِی أَعْناقِهِمْ أَغْلالًا فَهِیَ إِلَی الْأَذْقانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ، سرهایشان را بالا بردند.