الرّسول (صلی الله علیه و آله)- قَالَ أَبُوبَکْرٍ: أَسْرَعَ الشَّیْبُ إِلَیْکَ یَا رَسُولَ اللهِ (صلی الله علیه و آله)! قَالَ: شَیَّبَتْنِی هُودٌ وَ الْوَاقِعَهًُْ وَ الْمُرْسَلَاتُ وَ عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ابوبکر گفت: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله) چقدر زود پیر شدی»؟ فرمود: «مرا سوره‌های هود، واقعه، المرسلات و عم یتساءلون پیر کرد».
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَ: وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً عَرَّفَ اللَّهُ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله).
امام صادق (علیه السلام)- هرکس سورهی وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا را بخواند، خداوند وی را با محمّد (صلی الله علیه و آله) آشنا می‌کند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَ هَذِهِ السُّورَهًَْ کَتَبَ أَنَّهُ لَیْسَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ بِاللَّهِ وَ مَنْ قَرَأَهَا فِی مُحَاکَمَهًٍْ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ أَحَدٍ قَوَّاهُ اللَّهُ عَلَی خَصْمِهِ وَ ظَفِرَ بِهِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس این سوره را بخواند، نوشته خواهد شد که او از گروه مشرکین محسوب نمی شود و هرکس آن را در محاکمهای که بین خودش و دیگری باشد بخواند، خداوند او را بر رقیبش پیروز می‌گرداند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَهَا وَ هُوَ فِی مُحَاکَمَهًٍْ عِنْدَ قَاضٍ وَ وَالٍ نَصَرَهُ اللَّهُ عَلَی خَصْمِهِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس این سوره را در محاکمهای پیش قاضی و یا والی بخواند، خداوند وی را بر رقیب خویش پیروز می‌گرداند.
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ قَرَأَهَا فِی حُکُومَهًٍْ قَوِیَ عَلَی مَنْ یُحَاکِمُهُ وَ إِذَا کُتِبَتْ وَ مُحِیَتْ بِمَاءِ الْبَصَلِ ثُمَّ شَرِبَهُ مَنْ بِهِ وَجَعٌ فِی بَطْنِهِ زَالَ عَنْهُ بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی.
امام صادق (علیه السلام)- هرکس این سوره را در قضاوتی (محاکمه ای) بخواند، بر قاضی خویش تسلّط می‌یابد و اگر این سوره نوشته شود و با آب پیاز محو شود و کسیکه از درد شکم رنج می‌برد آن را بنوشد، به‌خواست خداوند درد وی درمان می‌یابد.
آیه وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً [1]
سوگند به فرشتگانى كه پى‌درپى فرستاده مى‌شوند.
علیبنإبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً قَالَ: آیَاتٌ یَتْبَعُ بَعْضُهَا بَعْضا.
علیبنابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً، [یعنی] آیات به‌صورت متوالی و با یکدیگر مرتبط هستند.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ الْمُرْسَلَاتِ عُرْفاً یَعْنِی الرِّیَاحَ أُرْسِلَتْ مُتَتَابِعَهًًْ کَعُرْفِ الْفَرَسِ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- الْمُرْسَلاتِ عُرْفاً بادها پیاپی گذشتند همچون موهای یال اسب.
آیه فَالْعاصِفاتِ عَصْفاً [2]
و آن‌ها كه همچون تندباد حركت مىكنند.
علیبنإبراهیم (رحمة الله علیه)- فَالْعاصِفاتِ عَصْفاً قَالَ: الْقَبْر.
علیبنابراهیم (رحمة الله علیه)- فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا، منظور قبر است.
آیه وَ النّاشِراتِ نَشْراً [3]
و سوگند به آن‌ها كه [ابرها را] مىگسترانند.
علیبنإبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ النَّاشِراتِ نَشْراً قَالَ: نَشْرُ الْأَمْوَات.
علیبنابراهیم (رحمة الله علیه)- وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا؛ رستاخیز مردگان است.
آیه فَالْفارِقاتِ فَرْقاً [4]
و آن‌ها كه جدا مىكنند.
علیبنإبراهیم (رحمة الله علیه)- فَالْفارِقاتِ فَرْقاً؛ قَالَ: الدَّابَّهًْ.
علیبنابراهیم (رحمة الله علیه)- فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا؛ منظور چهارپا است.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَالْفارِقاتِ فَرْقاً یَعنِی المَلَائِکَهَ تَاتِی بِمَا تُفَرَّقُ بِهِ بَینَ الحَقِّ وَ البَاطِلِ وَ الحَرَامِ وَ الحَلَالِ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَالْفارِقاتِ فَرْقاً یعنی فرشتگان چیزی می‌آورند که بهوسیلهی آن حق را از باطل و حرام را از حلال جدا میکنند.
آیه فَالْمُلْقِياتِ ذِكْراً [5]
و سوگند به آن‌ها كه آيات بيدارگر [الهى] را [به انبيا] القا مىنمايند.
علیبنإبراهیم (رحمة الله علیه)- هِیَ الْمَلَائِکَهًُْ تُلْقِی الذِّکْرَ عَلَی الرَّسُول وَ الْإِمَامِ.
علیبنابراهیم (رحمة الله علیه)- آن‌ها فرشتگان هستند که آیات بیدارگر [الهی] را بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) و امام (علیه السلام) القا میکنند.
علیبنإبراهیم (رحمة الله علیه)- فَالْمُلْقِیاتِ ذِکْراً قَالَ الْمَلَائِکَهًْ.
علیبنابراهیم (رحمة الله علیه)- فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا؛ منظور فرشتگان هستند.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَالْمُلْقِیاتِ ذِکْراً یَعنِی المَلَائِکَهًَْ تُلقِی الذِّکرَ إلَی الأنبِیَاءِ (علیهم السلام) وَ یُلقِیهِ الأنبِیَاءُ (علیهم السلام) إلَی الأُمَمِ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فَالْمُلْقِیاتِ ذِکْراً؛ [منظور،] فرشته‌ها هستند که کتاب را بر انبیاء (علیهم السلام) می‌آورند. و آن‌ها [کتاب را] به امّت‌ها می‌رسانند.
آیه عُذْراً أَوْ نُذْراً [6]
براى اتمام حجّت يا انذار.
آیه إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ [7]
[سوگند به همهی اين امور] كه آنچه به شما [دربارهی قيامت] وعده داده مىشود، واقع شدنى است!
علیبنإبراهیم (رحمة الله علیه)- عُذْراً أَوْ نُذْراً أَیْ أُعْذِرُکُمْ وَ أُنْذِرُکُمْ بِمَا أَقُولُ وَ هُوَ قَسَمٌ وَ جَوَابُهُ إِنَّما تُوعَدُونَ لَواقِعٌ.
علیبنابراهیم (رحمة الله علیه)- عُذْرًا أَوْ نُذْرًا یعنی اینکه با شما اتمام حجّت می‌کنم و شما را با سخنانی که به شما می‌گویم، هشدار می‌دهم که آن قسم است و جواب قسم: إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ، است.
أمیرالمومنین (علیه السلام)- إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی لَمَّا أَحَبَّ أَنْ یَخْلُقَ خَلْقاً بِیَدِهِ وَ ذَلِکَ بَعْدَ مَا مَضَی مِنَ الْجِنِّ وَ النَّسْنَاسِ فِی الْأَرْض ... قَالَ اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ: یَا مَلَائِکَتِی إِنِّی أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ إِنِّی أُرِیدُ أَنْ أَخْلُقَ خَلْقاً بِیَدِی أَجْعَلُ ذُرِّیَّتَهُ أَنْبِیَاءَ مُرْسَلِینَ وَ عِبَاداً صَالِحِینَ وَ أَئِمَّهًًْ مُهْتَدِینَ أَجْعَلُهُمْ خُلَفَائِی عَلَی خَلْقِی فِی أَرْضِی یَنْهَوْنَهُمْ عَنْ مَعَاصِیَّ وَ یُنْذِرُونَهُمْ عَذَابِی وَ یَهْدُونَهُمْ إِلَی طَاعَتِی وَ یَسْلُکُونَ بِهِمْ طَرِیقَ سَبِیلِی وَ أَجْعَلُهُمْ حُجَّهًًْ لِی عُذْراً أَوْ نُذْراً.
امام علی (علیه السلام)- چون خدا تبارک و تعالی پس از هفت هزار سال از گذشت جن و نسناس در زمین، خواست به دست خود آفریده‌ای آفریند ... خداوند جلّ جلاله فرمود: «ای فرشته‌هایم! من چیزی می‌دانم که شما نمی‌دانید، من می‌خواهم به دست خود آفریده‌ای سازم که نژادش را پیغمبرانی مرسل، بندگانی خوب و امامانی رهبر نمایم. و آنان را خلفای خود در زمین قرار دهم تا از گناهان باز دارند و به اطاعتم وادارند، و به راهم هدایت کنند. و آنان را برای عذر خواهی و بیم و انذار حجّت خود کنم.
آیه فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ [8]
درآن‌هنگام كه ستارگان محو و تاريك شوند.
علیبنإبراهیم (رحمة الله علیه)- فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ قَالَ: یَذْهَبُ نُورُهَا وَ یَسْقُط.
علیبنابراهیم (رحمة الله علیه)- فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ یعنی نور آن گرفته می‌شود و فرو می‌ریزد.
الباقر (علیه السلام)- فی قوله: فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ فَطُمُوسُهَا ذَهَابُ ضَوْئِهَا.
امام باقر (علیه السلام)- منظور از فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ؛ طمس به معنی از بین رفتن نور آن است.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌سَلَامٍ مَوْلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ قَالَ: سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) ... فَیَأْمُرُهَا اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ أَنْ تَنْفُخَ فِی وُجُوهِ الْخَلَائِقِ نَفْخَهًًْ فَتَنْفُخُ فَمِنْ شِدَّهًِْ نَفْخَتِهَا تَنْقَطِعُ السَّمَاءُ وَ تَنْطَمِسُ النُّجُومُ وَ تَجْمُدُ الْبِحَارُ وَ تَزُولُ الْجِبَالُ وَ تُظْلِمُ الْأَبْصَارُ وَ تَضَعُ الْحَوَامِلُ حَمْلَهَا وَ یَشِیبُ الْوِلْدَانُ مِنْ هَوْلِهَا یَوْمَ الْقِیَامَهًْ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- خدای عزّوجلّ آن (فلق) را فرمان دهد که بر روی خلائق اندکی بدمد؛ پس می‌دمد. از شدّت دمیدنش آسمان بریده و پاره می‌شود و ستارگان ناپدید می‌شوند و دریاها فشرده و بسته و کوه‌ها نیست و نابود و دیده‌ها تار می‌گردند و زنان آبستن بار خود را بر زمین می‌گذارند و بچّه را می‌اندازند و بچّگان از ترس آن در روز قیامت پیر می‌شوند.
آیه وَ إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ [9]
و [كرات] آسمان از هم بشكافند.
علیبنإبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ إِذَا السَّماءُ فُرِجَتْ قَالَ: تَنْفَرِجُ وَ تَنْشَق..
علیبنابراهیم (رحمة الله علیه)- وَإِذَا السَّمَاء فُرِجَتْ؛ شکاف برمی‌دارد و گشوده می‌شود.