آیه فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ [8]
درآنهنگام كه ستارگان محو و تاريك شوند.
علیبنإبراهیم (رحمة الله علیه)- فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ قَالَ: یَذْهَبُ نُورُهَا وَ یَسْقُط.
علیبنابراهیم (رحمة الله علیه)- فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ یعنی نور آن گرفته میشود و فرو میریزد.
الباقر (علیه السلام)- فی قوله: فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ فَطُمُوسُهَا ذَهَابُ ضَوْئِهَا.
امام باقر (علیه السلام)- منظور از فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ؛ طمس به معنی از بین رفتن نور آن است.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ عَبْدِ اللَّهِبْنِسَلَامٍ مَوْلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ قَالَ: سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) ... فَیَأْمُرُهَا اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ أَنْ تَنْفُخَ فِی وُجُوهِ الْخَلَائِقِ نَفْخَهًًْ فَتَنْفُخُ فَمِنْ شِدَّهًِْ نَفْخَتِهَا تَنْقَطِعُ السَّمَاءُ وَ تَنْطَمِسُ النُّجُومُ وَ تَجْمُدُ الْبِحَارُ وَ تَزُولُ الْجِبَالُ وَ تُظْلِمُ الْأَبْصَارُ وَ تَضَعُ الْحَوَامِلُ حَمْلَهَا وَ یَشِیبُ الْوِلْدَانُ مِنْ هَوْلِهَا یَوْمَ الْقِیَامَهًْ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- خدای عزّوجلّ آن (فلق) را فرمان دهد که بر روی خلائق اندکی بدمد؛ پس میدمد. از شدّت دمیدنش آسمان بریده و پاره میشود و ستارگان ناپدید میشوند و دریاها فشرده و بسته و کوهها نیست و نابود و دیدهها تار میگردند و زنان آبستن بار خود را بر زمین میگذارند و بچّه را میاندازند و بچّگان از ترس آن در روز قیامت پیر میشوند.