آیه وَ لا يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ [36]
و به آن‌ها اجازه داده نمىشود تا عذرخواهى كنند.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ حَمَّادِ‌بْنِ‌عُثْمَانَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَاعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) یَقُولُ فِی قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی: وَلا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ فَقَالَ اللَّهُ أَجَلُّ وَ أَعْدَلُ وَ أَعْظَمُ مِنْ أَنْ یَکُونَ لِعَبْدِهِ عُذْرٌ لَا یَدَعُهُ یَعْتَذِرُ بِهِ وَ لَکِنَّهُ فُلِجَ فَلَمْ یَکُنْ لَهُ عُذْرٌ.
امام صادق (علیه السلام)- حمّادبن‌عثمان گوید: از امام صادق (علیه السلام) شنیدم که دربارهی این آیه: وَلَا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ، فرمود: «خداوند منزّه است از اینکه بنده‌ی وی عذری داشته باشد و به وی اجازهی معذرت‌خواهی ندهد، بلکه بنده زمین‌گیر شده است و دیگر عذری ندارد».
الصّادق (علیه السلام)- ِ عَنْ إِسْمَاعِیلَ‌بْنِ‌مَخْلَدٍ‌السَّرَّاجِ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ خَرَجَتْ هَذِهِ الرِّسَالَهًُْ مِنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) إِلَی أَصْحَابِه ... فَإِنَّ زَلَقَ اللِّسَانِ فِیمَا یَکْرَهُ اللَّهُ وَ مَا یَنْهَی عَنْهُ مَرْدَاهًٌْ لِلْعَبْدِ عِنْدَ اللَّهِ وَ مَقْتٌ مِنَ اللَّهِ وَ صَمٌّ وَ عَمًی وَ بَکَمٌ یُورِثُهُ اللَّهُ إِیَّاهُ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ فَتَصِیرُوا کَمَا قَالَ اللَّهُ: صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یَرْجِعُونَ یَعْنِی لَا یَنْطِقُونَ وَ لا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ.
امام صادق (علیه السلام)- لغزش زبان در آنچه ناپسند خداست و از آن جلوگیری فرموده، در نزد خداوند برای بنده هلاکت به بار می‌آورد و مورد خشم خداست. و کری و کوری و گنگی روز قیامت است. و در نتیجه چنان باشید که خدا فرموده است: صُمُّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لَا یَرْجِعُون؛ کرانند، لالانند، کورانند و باز نمی‌گردند. (بقره/ ۱۸) یعنی سخن نمی‌گویند و به آن‌ها اجازه نمی‌دهند تا عذرخواهی کنند».
أمیرالمومنین (علیه السلام)- عَنْ شُرَیْحٍ‌الْقَاضِی عَنْ أَمِیرِ‌الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فِی خُطْبَهًٍْ طَوِیلَهًٍْ قَال جُعِلَ یَوْمُ الْحَشْرِ یَوْمَ الْعَرْضِ وَ السُّؤَالِ وَ الْحِبَاءِ وَ النَّکَالِ یَوْمَ تُقَلَّبُ إِلَیْهِ أَعْمَالُ الْأَنَامِ وَ تُحْصَی فِیهِ جَمِیعُ الْآثَامِ ... وَ لا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَتَکَلَّمُونَ وَ لَا یُقْبَلُ مِنْهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ.
امام علی (علیه السلام)- روز قیامت روز عرض و پرستش قرار داده شده، روز نزدیک شدن به مجازات، روز برگرداندن عمل‌ها است به‌سوی خدا. در آن روز همه‌ی گناهان شمرده می‌شود ... اجازهی سخن گفتن به آنان داده نمی‌شود، پوزش از آنان پذیرفته نمی‌گردد.