آیه لا ظَلِيلٍ وَ لا يُغْنِي مِنَ اللهَبِ [31]
سايهاى كه نه آرام‌بخش است و نه ازشعلههاى آتش جلوگيرى مىكند!
الصّادق (علیه السلام)- ٍ عَنْ عُمَرَ‌بْنِ‌سُفْیَانَ‌الْجُرْجَانِیِّ رَفَعَ الْحَدِیثَ إِلَی أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَال خُلِقَتِ النَّارُ یَوْمَ الثَّلَاثَاءِ وَ ذَلِکَ قَوْلُهُ عزّوجلّ: انْطَلِقُوا إِلی ظِلٍّ ذِی ثَلاثِ شُعَبٍ لا ظَلِیلٍ وَ لا یُغْنِی مِنَ اللهَب قَالَ قُلْتُ فَالْأَرْبِعَاءُ قَالَ بُنِیَتْ أَرْبَعَهًُْ أَرْکَانٍ لِلنَّارِ.
امام صادق (علیه السلام)- آتش در روز سه شنبه آفریده شد که خداوند می فرماید: انْطَلِقُوا إِلی ظِلٍّ ذِی ثَلاثِ شُعَبٍ لا ظَلِیلٍ وَ لا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ. پرسیدم: «پس چهارشنبه چه»؟ فرمود: «در آن روز چهار رکن برای آتش ساخته شد».
علیبنإبراهیم (رحمة الله علیه)- انْطَلِقُوا إِلی ظِلٍّ ذِی ثَلاثِ شُعَبٍ قَالَ: فِیهِ ثَلَاثُ شُعَبٍ مِنَ النَّارِ إِنَّها تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ. قَالَ: شَرَرُ النَّارِ مِثْلُ الْقُصُورِ وَ الْجِبَالِ کَأَنَّهُ جِمالَتٌ صُفْرٌ أَیْ سُودٌ.
علیبنابراهیم (رحمة الله علیه)- انطَلِقُوا إِلَی ظِلٍّ ذِی ثَلَاثِ شُعَبٍ یعنی اینکه دارای سه شاخه از آتش است. و منظور از إِنَّها تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ، شراره‌های آتش مانند قصرها و کوه‌ها است و در آیه‌ی کَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ؛ گویی شترانی زرد رنگند، یعنی اینکه سیاه هستند.
العسکری (علیه السلام)- فِی قَوْلِهِ تَعَالَی: وَ إِذا قِیلَ لَهُمْ آمِنُوا بِما أَنْزَلَ اللهُ قَالَ: فَمِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ قَدْ کُنْتُ لِعَلِیٍّ (علیه السلام) بِالْوَلَایَهًِْ شَاهِداً وَ لآِلِ مُحَمَّدٍ (علیهم السلام) مُحِبّاً وَ هُوَ فِی ذَلِکَ کَاذِبٌ یَظُنُّ أَنَّ کَذِبَهُ یُنْجِیهِ فَیُقَالُ لَهُمْ: سَوْفَ نَسْتَشْهِدُ عَلَی ذَلِکَ عَلِیّاً (علیه السلام) فَتَشْهَدُ أَنْتَ یَا أَبَا الْحَسَنِ (علیه السلام) فَتَقُولُ الْجَنَّهًُْ لِأَوْلِیَائِی شَاهِدَهًٌْ وَ النَّارُ لِأَعْدَائی شَاهِدَهًْ فَمَنْ کَانَ مِنْهُمْ صَادِقاً خَرَجَتْ إِلَیْهِ رِیَاحُ الْجَنَّهًِْ وَ نَسِیمُهَا فَاحْتَمَلَتْهُ فَأَوْرَدَتْهُ إِلَی أَعْلَی غُرَفِهَا وَ أَحَلَّتْهُ دَارَ الْمُقَامَهًِْ مِنْ فَضْلِ رَبِّهِ لَا یَمَسُّهُمْ فِیهَا نَصَبٌ وَ لَا یَمَسُّهُمْ فِیهَا لُغُوبٌ فَمَنْ کَانَ مِنْهُمْ کَاذِباً جَاءَتْهُ سَمُومُ النَّارِ وَ حَمِیمُهَا وَ ظِلُّهَا الَّذِی هُوَ ثَلَاثُ شُعَبٍ لا ظَلِیلٍ وَ لا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ فَتَحْمِلُهُ وَ تَرْفَعُهُ فِی الْهَوَاءِ وَ تُورِدُهُ نَارَ جَهَنَّم.
امام عسکری (علیه السلام)- و هنگامیکه به آن‌ها گفته شود: به آنچه خداوند نازل فرموده، ایمان بیاورید! فرمود: «بعضی از آن‌ها [در روز قیامت] میگویند: من [در دنیا] گواه بر ولایت علی (علیه السلام) و دوستدار آل محمّد (علیهم السلام) بودم، درحالیکه دروغ میگوید و گمان می‌کند که دروغش او را نجات میدهد. به آن‌ها گفته می‌شود: «از علی (علیه السلام) بر آن گواهی خواهیم خواست». [سپس به علی (علیه السلام) گفته می‌شود:] «ای اباالحسن (علیه السلام)! آیا تو گواهی میدهی»؟ میفرماید: «بهشت گواه برای دوستانم و آتش گواه برای دشمنانم است»؛ پس هرکس از آن‌ها راستگو باشد، بوی بهشت و نسیم آن به‌سوی او بیاید و او را ببرد و در بالاترین طبقاتش وارد نماید، با فضل پروردگارش او را در سرای اقامت [جاویدان] جای دهد که نه در آن رنجی به آن‌ها می‌رسد و نه سستی و واماندگی و هرکس از آن‌ها دروغگو باشد، بادهای کشنده‌ی آتش و آب سوزان آن و سایه‌ی جهنّم که سه شاخه [از دودهای خفقان بار و آتش‌زا] است! سایهای که نه آرام‌بخش است و نه ازشعلههای آتش جلوگیری می‌کند !به سراغش بیاید سپس او را حمل می‌کند و در هوا بلند می‌کند و او را وارد آتش جهنّم می‌کند.
الباقر (علیه السلام)- أَبِی‌الْجَارُودِ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) أَنَّهُ إِذَا اسْتَوَی أَهْلُ النَّارِ إِلَی النَّارِ لِیُنْطَلَقَ بِهِمْ قَبْلَ أَنْ یَدْخُلُوا النَّارَ فَقِیلَ لَهُمُ: ادْخُلُوا إِلی ظِلٍّ ذِی ثَلاثِ شُعَبٍ مِنْ دُخَانِ النَّارِ فَیَحْسَبُونَ أَنَّهَا الْجَنَّهًُْ ثُمَّ یَدْخُلُونَ النَّارَ أَفْوَاجاً.
امام باقر (علیه السلام)- وقتی اهل آتش به‌سوی آتش روند، قبل از آنکه وارد آتش شوند، آن‌ها را می‌برند و به آن‌ها گفته می‌شود: وارد شوید به‌سوی سایهای سه شاخه [از دودهای خفقان‌بار و آتش‌زا] که از دود آتش است؛ پس آن‌ها خیال میکنند که آن بهشت است [و در آن وارد میشوند]. سپس گروه‌گروه وارد آتش میشوند.