الصّادقین (علیها السلام)- أَ لَمْ تَرَ کَیْفَ وَ لِإِیلَافِ سُورَهًٌْ وَاحِدَهًْ.
امام باقر و امام صادق (علیها السلام)- أَ لَمْ تَرَ کَیْفَ هر دو یک سوره هستند.
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْمُفَضَّلِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَاعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) یَقُولُ لَا تَجْمَعْ بَیْنَ سُورَتَیْنِ فِی رَکْعَهًٍْ وَاحِدَهًٍْ إِلَّا الضُّحَی وَ أَ لَمْ نَشْرَحْ وَ سُورَهًَْ الْفِیلِ وَ لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ.
امام صادق (علیه السلام)- نمی‌توان دو سوره را در یک رکعت خواند مگر ضحی و انشراح و سوره‌ی فیل و قریش.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌بَصِیر عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ مَنْ أَکْثَرَ قِرَاءَهًَْ لِإِیلافِ قُرَیْشٍ بَعَثَهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ عَلَی مَرْکَبٍ مِنْ مَرَاکِبِ الْجَنَّهًِْ حَتَّی یَقْعُدَ عَلَی مَوَائِدِ النُّورِ یَوْمَ الْقِیَامَهًْ.
امام صادق (علیه السلام)- هرکه سوره‌ی لِإِیلَافِ قُرَیْشٍ را بسیار بخواند، خداوند در روز قیامت او را سوار بر چهارپایی از چهارپایان بهشت بر می انگیزد تا اینکه در آن روز بر سفره های نور بنشیند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَ هَذِهِ السُّورَهًَْ أَعْطَاهُ اللَّهُ مِنَ الْأَجْرِ کَمَنْ طَافَ حَوْلَ الْکَعْبَهًِْ وَ اعْتَکَفَ فِی الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَ إِذَا قُرِئَتْ عَلَی طَعَامٍ یُخَافُ مِنْهُ کَانَ فِیهِ الشِّفَاءُ وَ لَمْ یُؤْذِ آکِلَهُ أَبَداً.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه این سوره را بخواند، خداوند همچون کسی که کعبه را طواف می کند و در مسجد الحرام معتکف می شود، به او پاداش می دهد و چون این سوره بر غذایی خوانده شود که ترس از خوردن آن می رود، شفابخش آن غذا شود، بهگونه ای که خورنده اش را به هیچ روی نیازارد.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَهَا عَلَی طَعَامٍ لَمْ یَرَ فِیهِ سُوءً أَبَداً.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه این سوره را بر غذایی بخواند، هیچ آسیبی از آن نبیند.
الصّادق (علیه السلام)- إِذَا قُرِئَتْ عَلَی طَعَامٍ (یُخَافُ مِنْهُ صَحَّ) کَانَ شِفَاءً مِنْ کُلِّ دَاءٍ وَ إِذَا قَرَأْتَهَا عَلَی مَاءٍ ثُمَّ رُشَّ الْمَاءُ عَلَی مَنْ أُشْغِلَ قَلْبُهُ بِالْمَرَضِ وَ لَا یَدْرِی مَا سَبَبُهُ، یَصْرِفُهُ اللَّهُ عَنْهُ.
امام صادق (علیه السلام)- هرگاه این سوره بر غذایی خوانده شود که ترس از خوردن آن می رود، در برابر هر دردی شفابخش می شود و هرگاه آن را بر آبی بخوانند و سپس آن آب را بر کسی بپاشند که قلبش به ناخوشی افتاده و سبّبش را نمی داند، خداوند آن ناخوشی را از او برطرف می کند.