الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنِ الْمُخْتَارِ‌بْنِ‌فُلْفُلٍ قَالَ سَمِعْتُ عَنْ أَنَسِ یَقُولُ أَغْفَی رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِغْفَاءَهًًْ فَرَفَعَ رَأْسَهُ مُتَبَسِّماً فَقَالَ لَهُمْ وَ قَالُوا لَهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) لِمَ ضَحِکْتَ قَالَ {رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله)} أُنْزِلَتْ {أُنْزِلَ نَزَلَتْ} عَلَیَ آنِفاً سُورَهًٌْ فَقَرَأَهَا بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ إِنَّا أَعْطَیْناکَ ... حَتَّی خَتَمَهَا.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- مختاربن‌فُلفل گوید: از انس شنیدم که می‌گفت: «رسول خدا (صلی الله علیه و آله) اندکی به خواب رفت. سپس تبسّم‌کنان از خواب سر برداشت»، پرسیدیم: «چه چیزی شما را به خنده آورده است»؟ فرمود: «اندکی پیش سوره‌ای بر من نازل شد. آنگاه سوره‌ی کوثر را تلاوت فرمود: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ* إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ* فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ* إِنَّ شانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- دَخَلَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) الْمَسْجِدَ وَ فِیهِ عَمْرُوبْنُ‌الْعَاصِ وَ الْحَکَمُ‌بْنُ‌أَبِی‌الْعَاصِ قَالَ عَمْرٌو: یَا أَبَا الْأَبْتَرِ وَ کَانَ الرَّجُلُ فِی الْجَاهِلِیَّهًِْ إِذَا لَمْ یَکُنْ لَهُ وَلَدٌ سُمِّیَ أَبْتَرَ، ثُمَّ قَالَ عَمْرٌو: إِنِّی لَأَشْنَأُ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) أَیْ أُبْغِضُهُ فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَلَی رَسُولِهِ (صلی الله علیه و آله) إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- رسول خدا (صلی الله علیه و آله) داخل مسجد شد، حال آنکه عمروبن‌عاص و حکم‌بن‌ابی‌عاص آنجا بودند. عمرو گفت: «ای ابا الأبتر! (ای پدر بی‌تبار) در زمان جاهلیّت رسم بود که چون کسی پسر نداشت، او را ابتر می نامیدند». سپس عمرو گفت: «محمّد (صلی الله علیه و آله) را شنائت کردم، یعنی با او دشمنی کردم. آنگاه خداوند بر رسولش (صلی الله علیه و آله) نازل فرمود: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ* إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ* فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ* إِنَّ شانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَ هَذِهِ السُّورَهًَْ سَقَاهُ اللَّهُ تَعَالَی مِنْ نَهَرِ الْکَوْثَرِ وَ مِنْ کُلِّ نَهَرٍ فِی الْجَنَّهًِْ وَ کَتَبَ لَهُ عَشْرَ حَسَنَاتٍ بِعَدَدِ کُلِّ مَنْ قَرُبَ قُرْبَاناً مِنَ النَّاسِ یَوْمَ النَّحْرِ وَ مَنْ قَرَأَهَا لَیْلَهًَْ الْجُمُعَهًِْ مِائَهًَْ مَرَّهًٍْ رَأَی النَّبِیَّ (صلی الله علیه و آله) فِی مَنَامِهِ رَأْیَ الْعَیْنِ لَا یَتَمَثَّلُ بِغَیْرِهِ مِنَ النَّاسِ إِلَّا کَمَا یَرَاهُ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه این سوره را بخواند، خداوند همچون کسی که کعبه را طواف می کند و در مسجد الحرام معتکف می شود، به او پاداش می دهد و چون این سوره بر غذایی خوانده شود که ترس از خوردن آن می رود، شفابخش آن غذا شود، بهگونه ای که خورنده اش را به هیچ روی نیازارد.
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ کَانَ قِرَاءَتُهُ إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ فِی فَرَائِضِهِ وَ نَوَافِلِهِ سَقَاهُ اللَّهُ مِنَ الْکَوْثَرِ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ وَ کَانَ مُحَدِّثَهُ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فِی أَصْلِ طُوبَی.
امام صادق (علیه السلام)- هرکه سوره‌ی إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ را در نمازهای واجب و مستحب خود تلاوت کند خداوند او را در روز رستاخیز از حوض کوثر سیراب نماید و مجلس گفتگوی او با پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) در زیر درخت طوبی باشد.