آیه ۴ - سوره فیل

آیه تَرْميهِمْ بِحِجارَةٍ مِنْ سِجِّيل [4]

كه با سنگ هايي از گل متحجّر آنان را هدف قرار مي دادند

۱
(فیل/ ۴)

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- تَرْمِیهِمْ بِحِجارَةٍ مِنْ سِجِّیلٍ قَالَ کَانَ مَعَ کُلِّ طَیْرٍ حَجَرٌ فِی مِنْقَارِهِ وَ حَجَرَانِ فِی مَخَالِیبِهِ وَ کَانَتْ تُرَفْرِفُ عَلَی رُءُوسِهِمْ وَ تَرْمِی فِی دِمَاغِهِمْ فَیَدْخُلُ الْحَجَرُ فِی دِمَاغِهِمْ وَ یَخْرُجُ مِنْ أَدْبَارِهِمْ وَ تَنْتَفِضُ أَبْدَانُهُمْ.

علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- تَرْمِیهِم بِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّیلٍ؛ هریک از آن پرندگان سه سنگ با خود داشت، سنگی در منقار و دو سنگ در دو پا و این چنین بالای سرهایشان بال میزدند و مغزهایشان را نشانه میگرفتند. آن سنگها از مغز هریک از آنان وارد میشد و از مقعد ایشان خارج میشد و بدنهایشان را در هم میشکست.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۳۹۲
بحارالأنوار، ج۱۵، ص۱۳۲/ القمی، ج۲، ص۴۴۲؛ «فیدخل الحجر فی دماغهم ... الی آخر» محذوف
۲
(فیل/ ۴)

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- کَانَ مَعَ کُلِ طَیْرٍ ثَلَاثَهًُْ أَحْجَارٍ حَجَرٌ فِی مِنْقَارِهِ وَ حَجَرَانِ فِی مَخَالِیبِهِ وَ کَانَتْ تُرَفْرِفُ عَلَی رُءُوسِهِمْ وَ تَرْمِی فِی دِمَاغِهِمْ فَیْدَخُلُ الْحَجَرُ فِی دِمَاغِهِمْ وَ یَخْرُجُ مِنْ أَدْبَارِهِمْ وَ تُنْتَقَضُ أَبْدَانُهُم.

علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- تَرْمِیهِم بِحِجَارَةٍ مِّن سِجِّیلٍ؛ هریک از آن پرندگان سه سنگ با خود داشت، سنگی در منقار و دو سنگ در دو پا و این چنین بالای سرهایشان بال میزدند و مغزهایشان را نشانه میگرفتند. آن سنگها از مغز هر یک از آنان وارد میشد و از مقعد ایشان خارج میشد و بدنهایشان را درهم میشکست و آنان همچنان شدند که خداوند فرمود.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۳۹۲
القمی، ج۲، ص۴۴۳/ البرهان
بیشتر