آیه وَ ما نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلاَّ أَنْ يُؤْمِنُوا بِاللهِ الْعَزيزِ الْحَميدِ [8]
آن‌ها هيچ ايرادي بر مؤمنان نداشتند جز اينكه به خداوند توانا و شايسته ستايش ايمان آورده بودند.
الصّادق (علیه السلام)- وَ قَدْ کَانَ قَبْلَکُمْ قَوْمٌ یُقْتَلُونَ وَ یُحْرَقُونَ وَ یُنْشَرُونَ بِالْمَنَاشِیرِ وَ تَضِیقُ عَلَیْهِمُ الْأَرْضُ بِرُحْبِهَا فَمَا یَرُدُّهُمْ عَمَّا هُمْ عَلَیْهِ شَیْءٌ مِمَّا هُمْ فِیهِ مِنْ غَیْرِ تِرَهًٍْ وَتَرُوا مَنْ فَعَلَ ذَلِکَ بِهِمْ وَ لَا أَذًی بَلْ ما نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ فَاسْأَلُوا رَبَّکُمْ دَرَجَاتِهِمْ وَ اصْبِرُوا عَلَی نَوَائِبِ دَهْرِکُمْ تُدْرِکُوا سَعْیَهُمْ.
امام صادق (علیه السلام)- «محقّقا پیش از شماها مردمی بودند که کشته می‌شدند و سوخته می‌شدند و با ارّه، ارّه می‌شدند و زمین پهناور برای زندگی آن‌ها تنگ می‌شد و هیچ چیز آن‌ها را از عقیده‌ای که داشتند بر نمی‌گردانید، دشمنان از آن‌ها خونی طلب نمی‌کردند و آزاری ندیده بودند که در برابر آن چنین کارهایی با آن‌ها بکنند بلکه تنها از آن‌ها انتقام می‌کشیدند که به خداوند عزیز حمید ایمان آورند، شما از پروردگارتان درجات آن‌ها را طلب کنید و بخواهید که با آن‌ها همپایه گردید و بر ناگواری‌های روزگار خود شکیبایی کنید تا به کوشش آن‌ها برسید».
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ مَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ یُؤْمِنُوا بِاللهِ أَیْ مَا کَرِهُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنَّهُمْ آمَنُوا.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- وَ ما نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلّا أَنْ یُؤْمِنُوا بِاللهِ، یعنی کراهتی از آن‌ها نداشتند جز اینکه آن‌ها مؤمن بودند.