الصّادق (علیه السلام)- لَا تَمَلُّوا مِنْ قِرَاءَهًِْ إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها فَإِنَّهُ مَنْ کَانَتْ قِرَاءَتُهُ بِهَا فِی نَوَافِلِهِ لَمْ یُصِبْهُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ بِزَلْزَلَهًٍْ أَبَداً وَ لَمْ یَمُتْ بِهَا وَ لَا بِصَاعِقَهًٍْ وَ لَا بِآفَهًٍْ مِنْ آفَاتِ الدُّنْیَا حَتَّی یَمُوتَ وَ إِذَا مَاتَ نَزَلَ عَلَیْهِ مَلَکٌ کَرِیمٌ مِنْ عِنْدِ رَبِّهِ فَیَقْعُدُ عِنْدَ رَأْسِهِ فَیَقُولُ یَا مَلَکَ الْمَوْتِ ارْفُقْ بِوَلِیِّ اللَّهِ فَإِنَّهُ کَانَ کَثِیراً مَا یَذْکُرُنِی وَ یَذْکُرُ تِلَاوَهًَْ هَذِهِ السُّورَهًِْ وَ تَقُولُ لَهُ السُّورَهًُْ مِثْلَ ذَلِکَ وَ یَقُولُ مَلَکُ الْمَوْتِ قَدْ أَمَرَنِی رَبِّی أَنْ أَسْمَعَ لَهُ وَ أُطِیعَ وَ لَا أُخْرِجَ رُوحَهُ حَتَّی یَأْمُرَنِی بِذَلِکَ فَإِذَا أَمَرَنِی أَخْرَجْتُ رُوحَهُ وَ لَا یَزَالُ مَلَکُ الْمَوْتِ عِنْدَهُ حَتَّی یَأْمُرَهُ بِقَبْضِ رُوحِهِ وَ إِذَا کُشِفَ لَهُ الْغِطَاءُ فَیَرَی مَنَازِلَهُ فِی الْجَنَّهًِْ فَیُخْرِجُ رُوحَهُ مِنْ أَلْیَنِ مَا یَکُونُ مِنَ الْعِلَاجِ ثُمَّ یُشَیِّعُ رُوحَهُ إِلَی الْجَنَّهًِْ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَکٍ یَبْتَدِرُونَ بِهَا إِلَی الْجَنَّهًِْ.
امام صادق (علیه السلام)- از قرائت سوره‌ی زلزله خسته نشوید، چراکه هرکه این سوره را در نمازهای نافله خود بخواند، خداوند عزّ‌وجلّ هرگز او را دچار زلزله نمی کند و او در اثر زلزله یا صاعقه یا هیچ بلایی از بلاهای دنیا جان نمی دهد تا اینکه درگذرد و چون درگذرد، فرشته ای بخشنده از نزد پروردگارش بر او فرود می آید و بالای سرش می نشیند و می گوید: «ای فرشته مرگ! با دوست خدا مهربانی کن که او بسیار خدا را یاد کرده و بسیار این سوره را تلاوت کرده است» و این سوره نیز همین سخن را به او می گوید. آنگاه فرشته مرگ می گوید: «پروردگارم مرا فرمان داده که گوش به فرمان او باشم و اطاعت کنم، من روح این کس را قبض نمی‌کنم تا خداوند مرا بدین کار فرمان دهد، پس چون فرمانم داد، روحش را قبض خواهم کرد». همچنان فرشته مرگ نزد او می ماند تا اینکه خداوند فرمان قبض روح آن شخص را به او دهد. چون پرده از پیش روی او برگرفته شود، خانه های خود را در بهشت می بیند و فرشته مرگ روحش را به راحت‌ترین حالت قبض می‌کند و سپس هفتاد هزار فرشته، روح او را به‌سوی بهشت همراهی می کنند و او را شتابان وارد بهشت می کنند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ قَرَأَهَا فَکَأَنَّمَا قَرَأَ الْبَقَرَهًَْ وَ أُعْطِیَ مِنَ الْأَجْرِ کَمَنْ قَرَأَ رُبُعَ الْقُرْآنِ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه این سوره را بخواند، همانند کسی که رُبع قرآن را خوانده است، به او پاداش داده می شود.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ أَنَسِ‌بْنِ‌مَالِکٍ قَالَ: سَأَلَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) رَجُلًا مِنْ أَصْحَابِهِ فَقَالَ یَا فُلَانُ هَلْ تَزَوَّجْتَ قَالَ لَا وَ لَیْسَ عِنْدِی مَا أَتَزَوَّجُ بِهِ قَالَ أَ لَیْسَ مَعَکَ قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ قَالَ بَلَی قَالَ رُبُعُ الْقُرْآنِ قَالَ أَ لَیْسَ مَعَکَ قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ قَالَ بَلَی قَالَ رُبُعُ الْقُرْآنِ قَالَ أَ لَیْسَ مَعَکَ إِذَا زُلْزِلَتْ قَالَ بَلَی قَالَ رُبُعُ الْقُرْآنِ ثُمَّ قَالَ تَزَوَّجْ تَزَوَّجْ تَزَوَّجْ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- انس‌بن‌مالک گوید: پیامبر (صلی الله علیه و آله) از یکی از یارانش پرسید: «فلانی! آیا ازدواج کرده‌ای»؟ عرض کرد: «خیر! مالی ندارم که با آن ازدواج کنم». پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «آیا سوره‌ی قُلْ هُوَ اللهُ أَحَدٌ با تو نیست»؟ عرض کرد: «چرا»! فرمود: «این سوره یک چهارم قرآن است». [سپس] فرمود: «آیا سوره‌ی قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ با تو نیست»؟ عرض کرد: «چرا»! فرمود: «این سوره [نیز] یک چهارم قرآن است». [سپس] فرمود: «آیا سوره‌ی إِذَا زُلْزِلَتْ با تو نیست»؟ عرض کرد: «چرا»! فرمود: «این سوره [نیز] یک چهارم قرآن است». سپس [سه بار] فرمود: «ازدواج کن، ازدواج کن، ازدواج کن».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- مَنْ کَتَبَهَا عَلَی خُبْزٍ رُقَاقٍ وَ أَطْعَمَهَا سَارِقَ غَصَّ وَ یَفْتَضِحُ مِنْ سَاعَتِهِ وَ مَنْ قَرَأَهَا عَلَی خَاتَمٍ بِاسْمِ سَارِقٍ تَحَرَّکَ الْخَاتَمُ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکه این سوره را بر نانی نرم بنویسد و به دزدی بخوراند، آن دزد گلوگیر میشود و در دَم رسوا می گردد؛ و هرکه آن را بر نگینی به اسم دزدی بنویسد، نگین تکان خواهد خورد.
الصّادق (علیه السلام)- مَنْ کَتَبَهَا وَ عَلَّقَهَا عَلَیْهِ وَ قَرَأَهَا وَ هُوَ دَاخِلٌ عَلَی سُلْطَانٍ وَ یَخَافُ، نَجَا مِمَّا یَخَافُ مِنْهُ وَ یَحْذَرُ. وَ إِذَا کُتِبَتْ عَلَی طَشْتٍ جَدِیدٍ لَمْ یُسْتَعْمَلْ وَ نَظَرَ فِیهِ صَاحِبُ اللَّقْوَهًِْ أُزِیلَ وَجَعُهُ بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی بَعْدَ ثَلَاثٍ أَوْ أَقَلَّ.
امام صادق (علیه السلام)- هرکس که بر آن است تا نزد سلطانی برود که از او می ترسد، اگر این سوره را بنویسد و بر خود بیاویزد و یا آن را بخواند، از آنچه می ترسد و می هراسد، نجات می یابد و اگر این سوره بر ظرفی نو و استفاده نشده نوشته شود و کسی که به کجی دهان (لقوه) مبتلاست در آن بنگرد، به اذن خدا پس از سه روز یا کمتر، دردش از میان خواهد رفت.