آیه ۱۳ - سوره غاشیه

آیه فيها سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ [13]

در آن تخت‌هاي زيباي بلندي است.

۱
(غاشیه/ ۱۳)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ عَاصِمِ‌بْنِ‌ضَمْرَهًَْ عَنْ عَلِیٍّ (علیه السلام) أَنَّهُ ذَکَرَ أَهْلَ الْجَنَّهًِْ فَقَالَ یَجِیئُونَ فَیَدْخُلُونَ فَإِذَا أَسَاسُ بُیُوتِهِمْ مِنْ جَنْدَلِ اللُّؤْلُؤِ وَ سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ* وَ أَکْوابٌ مَوْضُوعَةٌ* وَ نَمارِقُ مَصْفُوفَةٌ* وَ زَرابِیُّ مَبْثُوثَةٌ وَ لَوْ لَا أَنَّ اللَّهَ قَدَّرَهَا لَهُمْ لَالْتَمَعَتْ أَبْصَارُهُمْ بِمَا یَرَوْنَ وَ یُعَانِقُونَ الْأَزْوَاجَ وَ یَقْعُدُونَ عَلَی السُّرُرِ وَ یَقُولُونَ الْحَمْدُ للهِ الَّذِی هَدانا لِهذا.

امام علی (علیه السلام)- از علی (علیه السلام) [روایت شده است] که ایشان اهل بهشت را یاد کرد و فرمود: می‌آیند و وارد [بهشت] می‌شوند؛ پس ناگهان می‌بینند که بنیان خانه‌هایشان از سنگ مروارید است و در آن تخت‌های زیبای بلندی است، و قدح‌هایی [که در کنار این چشمه] نهاده، و بالش‌ها و پشتی‌های صف‌داده شده، و فرش‌های فاخر گسترده!. (غاشیه/۱۶) و اگر نبود که خداوند آن را برایشان مقدّر فرموده، چشمانشان به سبب آنچه می‌بینند ربوده [و نابینا] می‌شد، و با همسران معانقه می‌کنند و بر روی تخت‌ها می‌نشینند و می‌گویند: ستایش مخصوص خداوندی است که ما را به این [همه نعمت‌ها] رهنمون شد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۷۶
بحارالأنوار، ج۷، ص۱۷۰/ نورالثقلین
۲
(غاشیه/ ۱۳)

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ (رحمة الله علیه) فِی قَوْلِهِ فِیهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ: أَلْوَاحُهَا مِنْ ذَهَبٍ مُکَلَّلَهًًْ بِالزَّبَرْجَدِ وَ الدُّرِّ وَ الْیَاقُوتِ مُرْتَفِعَهًًْ مَا لَمْ یَجِئْ أَهْلُهَا، فَإِذَا أَرَادَ صَاحِبُهَا الْجُلُوسَ عَلَیْهَا تَوَاضَعَتْ لَهُ حَتَّی یَجْلِسَ عَلَیْهَا ثُمَّ تَرْفَعُ إِلَی مَوْضِعِهَا. وَ قِیلَ: إِنَّمَا رُفِعَتْ لِیَرَی الْمُؤْمِنُونَ بِجُلُوسِهِمْ عَلَیْهَا جَمِیعَ مَا حَوْلَهُمْ مِنَ الْمُلْکِ.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- فِیها سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ، ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) گوید: تخته‌های آن از طلا است که با زبرجد، درّ و یاقوت احاطه [و زینت] شده است. تا زمانی‌که اهل این تخت‌ها نیامده‌اند، بلند [و برافراشته] است و هنگامی‌که [صاحبش] خواست بر روی آن بنشیند، برای او فرود می‌آید تا بر روی آن بنشیند و سپس بالا می‌رود و در جایش قرار می‌گیرد، و گفته شده است: بلند است تا اینکه مؤمنان با نشستن بر روی این تخت‌ها همه‌ی قلمرو مالکیّت را در اطرافشان ببینند؛ که از زیر آن رودها جاری است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۸، ص۷۶
بحارالأنوار، ج۸، ص۱۳۶/ القمی، ج۲، ص ۴۱۸ / البرهان/ بحارالأنوار، ج۷، ص۱۶۹؛ فیه: «تجری من تحتها الانهار» محذوف
بیشتر